ขอสาธุคุณโมทนาให้มีแต่ความสุขความเจริญ
วันนี้นำเรื่องราวที่ถ่ายถอดไว้แบ่งออกเป็นสองท่อน จึงกลายมาเป็นท่อน ที่สาม และสี่
เช้านี้จึงได้แบ่งอ่านเป็นสองท่อนไป ที่จริงก็แค่ท่อนเดียวนี่แหละ
เราคนไทยยาวไป มันขี้เกียจน่ะ นี่....เป็นธรรมดาของเรา
พุทธศาสนานี่ เป็นวิถีแห่งปัญญา
เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่มวลมนุษย์ทั้งโลก สามารถเข้าถึงได้
ไอ้การแยกแยะลัทธินับถือนั้น มันเป็นเรื่องของความเชื่อความศรัทธา
ความเชื่อและศรัทธานี้ มันเป็นเรื่องของตัวบุคคล
ทุกคนย่อมมีสิทธิในหนทางที่จะคิด
เรา..โดนยัดเยียดมาตั้งแต่เป็นทารกให้เข้าศาสนาตามพ่อแม่
นี่..เมื่อพ่อแม่ถือผี เราก็ต้องถือผีด้วย
หากโตขึ้น เราเข้าใจแล้วตรงตามความเป็นจริง ว่าผีนี้ไม่ใช่ที่พึ่งอันเป็นที่เกษมใจเลย เราจะทำเช่นไร
หากเปลี่ยนเพราะความเห็นตรงของใจเรามันผิด
พ่อแม่ที่เชื่อผีก็ต้องถูก
ความถูกเหล่านี้ มันหล่อหลอมใจที่เห็นจริงเช่นนี้ได้หรือ
ความเห็นตรงเช่นนี้ มันเกิดขึ้นกับใจได้กับทุกๆ คน
ไม่ว่าคุณจะอยู่ในร่องความเชื่อของศาสนาใด
แต่เมื่อมีความเห็นตรงขึ้นมาในใจตนเองเมื่อไหร่
นี่...เป็นภาวะของใจที่มีปัญญา
ปัญญาเช่นนี้ เป็นปัญญาที่เรียกว่า "ชาวพุทธ"
คำว่าชาวพุทธ ไม่ใช่ลัทธิ ที่ต้องเชื่อฟังกันเพราะเหตุแห่งการโดนยัดเยียดเป็นเหตุ
คำว่า “พุทธะ” เป็นของทุกๆ คนบนโลกใบนี้
ฤษีนับถือผี...