******” ยึดข้อศีลมากยิ่งบริสุทธิ์หรือ “******
ขอสาธุคุณให้มึแต่ความสุขความเจริญ…
ข้าได้อ่านข้อความบางตอนที่มีน้องๆ ส่งเข้ามาถาม เกี่ยวกับปัญหาบางข้อที่เขาอยากรู้
มีบทความอยู่บทหนึ่ง ที่พระท่านกล่าวว่า ห้ามคนธรรมดาปรามาสพระภิกษุ
ไอ้ตรงนี้นี่ ต้องอธิบายแยกให้ดี เพราะบทความนี่เพ่งเล็งไปถึงพระที่มีพฤติกรรมเฮงซวยด้วยว่าแม้แต่พระเฮงซวย เราก็ห้ามว่ากล่าว เพราะจะเป็นบาป
ยังไงพระก็มีศีล 227 ข้อ เรามันแค่ 5 ข้อ กำลังแห่งศีลผิดกันไกล
นี่..ตรงนี่นี่ เป็นความเห็นที่สูงด้วยอัตตา เป็นมานะและทิฏฐิพระ ที่พูดแบบยกสถานะภาพแห่งตนที่เป็นพระให้เป็นวรรณะที่ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
พุทธชี้ให้เห็นเรื่องอัตตา และความเข้าใจเรื่องทิฏฐิอัตตา
นี่..เป็นเบื้องต้นประตูแรกๆเลยที่ฝึกการเป็นอัตตาเพื่อเข้าใจอัตตาและละอัตตา
การเอาศีล 227 ข้อ มาเป็นข้ออ้าง เพื่อยกตนว่า เป็นผู้บริสุทธิ์กว่า ผู้บริสุทธิ์น้อยกว่า ไม่สมควรเอาตนทางกาย วาจา ใจ เข้าไปเทียบ
นี่..ตรงนี้ เป็นเรื่องของคนไร้ปัญญาที่เป็นจอมอัตตา มันให้นิยาม
มันเอาข้อศีลมาวัดความบริสุทธิ์แห่งคนด้วยรูปลักษณ์
เป็นเจ้าของพระธรรมวินัยด้วยรูปลักษณ์
เป็นผู้แตะต้องไม่ได้ เพราะความสูงส่งด้วยรูปลักษณ์
ไม่ต่างกับพวกพราหมณ์ ที่ยกตนด้วยเชื้อชาติ ด้วยชาติตระกูล ด้วยวรรณะ
ด้วยความมั่งคั่งแห่งยศฐาบรรดาศักดิ์ และลาภสักการะ ทรัพย์สมบัติ เอาบริบทเหล่านี้ มาเป็นเครื่องชูความบริสุทธิ์ ที่ใครก็แตะต้องไม่ได้
ตรงนี้ก็เหมือนกัน ภิกษุยุคนี้ เอาความเข้มแห่งสีขมิ้น มาฉาบทาตนเองว่า ตนเองเป็นผู้บริสุทธิ์
บริสุทธิ์ด้วยกลิ่นอายแห่งความหมายของผู้อยู่ในดงขมิ้น
ใครแตะต้องสีขมิ้น โน่น..นรกกี่ขุมต่อกี่ขุม มันรอมึงอยู่ อย่าเชียวนะมึงเอ๋ยย..!!
เพราะความที่ข่มขู่กันด้วยอัตตาว่า ต้องอย่างนั้นว่าต้องอย่างนี้ ใครแตะต้องไม่ได้
ความเป็นใหญ่ในอัตตา มันก็เกิดความท่วมท้นเจริญเติบใหญ่ด้วยเสบียงอัตตา
ภิกษุที่เลวทรามด้วยทิฏฐิความคิดแห่งอัตตาตน
พูดอะไร ทำอะไร ถูกต้องหมด เพราะท่านมีศีลตั้ง 227 ข้อ
อย่างงี้ ภิกษุณี มี 311 ข้อ มันก็ต้องบริสุทธิ์กว่าพระทั้งหลายด้วยน่ะซิ ไอ้เหี้ยยย..!!
ความบริสุทธิ์นี่ ท่านไม่ได้วัดกันด้วยข้อศีล ทางพราหมณ์นี่ เขามีข้อศีลสองพันกว่าข้อ สำหรับผู้ที่เคร่งครัด
หากวัดจำนวนข้อกัน ลัทธิพราหมณ์เขาก็คงบริสุทธิ์กว่าพระทางพุทธศาสนา
นี่…ตรงนี้เราจะเห็นชัดว่า ความบริสุทธิ์ทังหลายนั้น ไม่ได้อยู่ที่จำนวนข้อศีล
แต่ความบริสุทธิ์แห่งศีล เกิดจากใจที่มันเห็นแจ้งด้วยปัญญา ว่าธรรมชาติธรรมดามันเป็นของมันอย่างงี้ๆๆๆๆ
การเอาข้อศีลที่ท่านว่ากันมาตามพระธรรมวินัยนั้น มาเป็นอีโต้อวดอ้างข่มขู่คนอื่นนี่ มันเป็นพวกภิกษุที่ยังอับจนด้านปัญญา
ปัญญานี่ มันเป็นหน่อแห่งความเป็นอริยะเจ้า
ความเป็นอริยะเจ้า ท่านเข้าใจและถ่ายทอดความเป็นจริงที่โลกเขามองไม่เห็น ให้มองเห็นตรงตามความเป็นจริง
ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้นผิด อย่างนี้ถูกด้วยความคิดแห่งอัตตาตน ที่ตนเข้าใจเอาว่า และโลกเขาว่ากันมาอย่างนั่นอย่างนี้
การปรารภโลก และปรารภตนเอง เป็นวิถีปุถุชนที่ใครๆต่างก็ปรารภได้
แต่การปรารภธรรม มันเป็นหนทางแห่งผู้มีปัญญาที่ขึ้นตรงต่อหน่อของความเป็นอริยะ
ความบริสุทธิ์นี่ ไม่ได้บริสุทธิ์เพราะตัวเลขข้อศีลที่ตนอยู่ในบริษัท
ความบริสุทธิ์ มันบริสุทธิ์ ด้วยปัญญาที่เริ่มต้นรู้แจ้งด้วยความละอายชั่วกลัวบาปจนเป็นนิสัย
ศีล 23445567788990332 ข้อ มันก็ไม่บริสุทธิ์ขึ้นมาได้ หากใจมันจัญไรเต็มไปด้วยความเหี้ยแห่งทิฏฐิตน
หากขาดความละอายชั่วกลัวบาปด้วยจิตสำนึกแห่งตน เพียงข้อเดียว
ข้อศีลมากมายที่ตนขีดเขียนเป็นร้อยเป็นพัน เพื่อวาดลงไปในตัวของตน
มันก็ไม่บริสุทธิ์ขึ้นมาได้ หากยังไม่ละอายใจในผัสสะความเลวที่ตนมี
เราด่าแม่พวกห่มฝาดที่ไม่เข้าท่าและแอบแฝงเข้ามาหลบซ่อนตัวได้ ไม่เป็นบาปด้วยข้อศีลมากน้อยต่างกันหรอก
พุทธศาสนาที่ล่มจมไปในที่ต่างๆ
มันเกิดขึ้นก็เพราะไอ้พวกพระเหี้ยๆนี่แหละ มันทำความจัญไร จนผู้คนขาดความยำเกรงต่อพุทธศาสนา
เมื่อขาดความยำเกรง ต่างศาสนาก็ง่ายต่อการโจมตีเพราะสังคมพุทธ มันไม่กล้าว่ากล่าวและตักเตือนกัน..!!
พระธรรมเทศนา วันที่ 8 พฤษภาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
