***** "ปลดปล่อยโซ่ตรวนแห่งวิญญาน" *****
มาต่อกันจากเมื่อวานซักหน่อยเกี่ยวกับเรื่องผีๆ
ช่วงกลางคืนเรานั่งคุยกันในห้องพักห้องใหญ่ พวกลิงๆทั้งหลายเข้าไปเจี๊ยวจ๊าวกันเต็มห้อง
ทุกคนมารอฟังเรื่องวิญญานของที่นั้นกัน ตอนหนึ่งข้าเล่าถึงวิญญานที่รอคอยและโหยหา
ข้าเล่าว่า นางนั่งก้มหน้าผมยาวสยายดำขลับที่โขดหิน ทุกคนนิ่งกริบสงบหูผึ่งและตั้งใจฟัง
ข้าถามแผ่วๆว่า นางมารอใคร ทำไมถึงมานั่งในที่เปล่าเปลี่ยวอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายเช่นนี้
นางผิวซีดขาวค่อยๆยกหัวที่นั่งก้มหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ ทุกคนในห้องนั่งเงียบกริบ เกร็งมือเกร็งหน้าจ้องรับฟัง
นางผมยาวค่อยๆผินหน้ามาหาทีละนิดๆๆๆ สายตาเขม็งทุกคู่ภายในห้องเพ่งมาที่ข้ารอฟัง...
ข้าหันควับชี้หน้าร้องเสียงดังๆ " #รอมึงนั่นแหละ..!!! " เท่านั่นเอง..ทุกคนในห้องตกใจแทบช็อกขวัญหนีดีฝ่อ ร้องเย้ยยยย..กันลั่น
ฮ่าๆๆ แกล้งคนนี่มันหนุกดี แต่ละคนหูแหกตาเหลือกขวัญหนีดีฝ่อ อุตส่าห์ตั้งใจฟัง โดยเฉพาะใอ้คนที่ข้าแกล้งชี้หน้ามัน น้ำลายมันแทบฟูมปาก
เสียงหัวเราะดังลั่นห้องพักอย่างไม่เกรงใจใคร แต่ละคนตั้งใจ ไม่คิดว่าจะโดนแกล้งเพราะความอยากฟังเรื่องผี
ซักพักเจ้าโน๊ตบอกว่า...
