*** "อย่าอยู่ด้วยความเหี่ยวแห้งไร้ประโยชน์แค่กินนอน" ***
ชีวิตนั้น เรามีโอกาสทำอะไรไม่กี่ครั้งหรอก อย่าปล่อยให้อะไรมันผ่านไปโดยได้แต่มองมัน
ถ้ามีกำลังและเรี่ยวแรงพอ ก็จงเข้าไปมีส่วนในสิ่งที่เราอยากจะทำเถิด
อย่าปล่อยให้ตัวเองแก่จนหัวเถิก พุงป่อง ขนตูดหงอกแล้วยังไม่ขยับ
สมัยเด็กๆเราอาจมีความฝันอันหลากหลายในการที่จะเป็นและอยากจะทำ
แต่เพราะความขี้เกียจและข้ออ้าง จึงทำให้เวลาผันผ่านไปจนตัวเองแก่สุกงอม เดินทีน๊อตลั่นเกรียว เหี่ยวก็เหี่ยว
ข้าเองก็อยู่ในวัยผู้คนก็เรียกหลวงตากันแล้ว เกลียดชิบหายคำนี้
ศพเก่ายังไม่ทันเผา ต้องกระทืบอีกกี่ศพ มันก็ห้ามเรียกไม่ได้
ความจริงมันปรากฏอยู่ ต้องหัดยอมรับมัน เดี๋ยวนี้ประชากรก็เลยล้นโลก เพราะไม่โดนข้ากระทืบแล้ว ที่เรียกหลวงตา
ไอ้ห่า..เพื่อรุ่นเดียวกันเรียกหลวงลุง แดกข้าวไม่ได้ไปสองเดือน มันช้ำใจรับไม่ได้
แต่พอขยับเดิน กระดูกลั่นเกรียวกราวต้องหยุดและหันมายอมรับ
เพื่อนเอย วันเวลามันก็ผ่านเลยของมันไปเรื่อยๆนั่นแหละ กว่าจะรู้ตัวอีกที เรานี้ก็แก่เสือขบยังส่ายหน้าในความเหนียว
ชีวิตมีอะไรที่อยากทำพึงรีบทำ...