คำถาม : กราบนมัสการพระอาจารย์ ครับ…อยากให้พระอาจารย์เล่าถึงเมืองเมื่อยุค 6000 ปีที่แล้วให้ฟังกันได้ไมครับ ว่าเป็นยังไง การปกครอง การใช้ชีวิต การศึกษา สมัยนั้นมีการนับถืออะไร และสาเหุตที่ดวงวิญญานไม่ได้ไปเกิดอันเนื่องจากอะไรเป็นเหตุ ครับ
ที่ผีสื่อเพื่อบอกให้พวกเราทราบ ไม่อยากให้เราเป็นเหมือนเขา ความหมายลึกๆ คือการยึดติดที่ตัวบุคคลดังเช่น พวกเขายึดติดพ่อหลวงของเขาในขณะนั้น ใช่หรือเปล่าครับ
ที่ผมกราบเรียนถามเพราะจะได้เป็นธรรมทานให้แก่พวกผมที่ด้อยปัญญาครับ กราบสาธุๆๆ
พระอาจารย์ : หากจะย้อนลึกลงไปในยุค 6000 ปี มนุษย์มันก็มีใจอย่างเช่นทุกวันนี้
ไม่พอใจก็โกรธ อยากได้ และหลงยึดในสิ่งที่ตนเป็นเจ้าของ
นี่..ว่ากันอย่างกว้างๆ
แม้ยุคนี้ก็เหมือนกัน อนาคตก็เหมือนกัน นี่เป็นธรรมดาของเส้นทางแห่งจิต ที่มีครรลองเดิน
ยุคนั้นนับถือ เทพเจ้า นับถืองู อันเป็นถือว่าเป็นสัตว์เลี้ยงของเทพเจ้า เป็นตัวแทนแห่งเทพเจ้า นับถือพระอาทิตย์ นับถือไฟ ภูเขา แม่น้ำ ต้นไม้และสิ่งที่มองไม่เห็น อธิบายไม่ได้ โดยเฉพาะพวกผี
คำว่าพ่อหลวง เป็นความหมายของผู้เป็นศูนย์กลางแห่งการรวบรวมจิตใจของผู้คน
อาจเป็นเจ้าเมือง อาจารย์ พ่อแก่ ผู้นำของชุมชน เป็นที่ตั้งแห่งใจของผู้คน
พ่อหลวงนี่ เป็นชื่อเรียกนาม ไม่ใช่ปัจเจกบุคคล คนใดคนหนึ่ง
สมัยนั้น การปกครองหากเป็นเมืองใหญ่ๆ มีอารยธรรมสูงๆ ก็เป็น แบบกษัตริย์ปกครอง โดยมีความเชื่อกันว่า สืบทอดสายเลือดมาจากเหล่าเทพ
วรรณชนชั้นต่างๆ แยกกันไปตามภูมิความเชื่อที่สืบๆ กันมา
เมืองใหญ่ๆ อย่างพาราณสี หรือแคว้น มณฑนต่างๆ ก็จะแยก เป็น พราหมณ์ กษัตริย์ พ่อค้า ชาวบ้าน และพวกข้ามวรรณะ
ศาสนามีหลากหลาย นับถือเทพที่มองไม่เห็น เชื่อพลังอำนาจแห่งธรรมชาติว่า เกิดจากการดลบันดาลของพระผู้เป็นเจ้า
การศึกษาวิทยาการ ถ่ายทอดกันเฉพาะรุ่นสู่รุ่น บุคคลภายนอก ยากที่จะได้ความรู้ที่บางสกุลเขาสืบทอดวิชาต่อๆ กันมา
การศึกษามีใช้เฉพาะชนชั้นสูง ที่เป็นอารยะชน มีตัวหนังสือเป็นอักษรเป็นรหัสความหมายเฉพาะกลุ่ม ภาษาอักษรมีใช้กันเฉพาะเมืองใหญ่ๆ
ไม่ทั่วไปเป็นสาธารณะ การสื่อสารถ่ายทอด ใช้คำพูด สืบทอดด้วยความทรงจำ
พื้นที่ทางเหนือของไทยในปัจจุบัน ส่วนใหญ่เป็นเมืองเล็กๆ เป็นแคว้น เป็นมณฑล ปกครองกันอย่างพ่อปกครองลูก
ทางเหนือของไทย พม่า อินเดีย นี่เป็นแคว้นใหญ่รวมถึงกันหมด แบ่งแยกหัวเมืองใหญ่น้อยตามปริมาณของประชากร
การค้าที่เป็นหลักๆ ก็คือ ผ้าทอ สัตว์ พืชผักผลไม้
เป็นเส้นทางของหลากหลายหัวเมืองเดินทางไปมาหาสู่ค้าขาย เดินทางโดยทางน้ำใหญ่ ที่เราเรียกว่าแม่น้ำโขงในปัจุบัน
แถบนี้เป็นหุบเขาสูงๆ จึงเป็นแหล่งกำเนิดต้นน้ำไหลไปสู่แม่น้ำอันหลากหลายมากมาย
เหล่าดวงวิญญานที่ยึดยังไม่ได้มาเกิด ไม่ใช่เกิดจากอำนาจแห่งการยึดในพ่อหลวง
การยึดในพ่อหลวงนั้น มันเป็นบันทึกสัญญา เขาแค่มีบันทึกสัญญาว่าข้านี้คือพ่อหลวงของเขา เป็นผู้อันเป็นที่รักของเขา
แต่ความยืนยาวแห่งราตรีกว่า 6000 ปี เกิดจาก วิบากวิญญานเขายังไม่หมดอายุขัยที่จะไปจุติ
รูปเขาโดนทำลายด้วย อุปฆาตแห่งกรรมมาตัดรอนก็มี เมื่อไร้รูป วิญญานที่ยังไม่สิ้นอายุขัย ก็จำต้องเสวยวิบากต่อไปในรูปของ อากาศวิญญาน
หากเทียบกันพอประมาณ ในเวลาของอากาศวิญญาน
หนึ่งวันในสมมุติของอากาศวิญญาน ก็ประมาณ 50 -70 ปีของโลกมนุษย์ ที่ใช้สมมุติของการหมุนของโลกที่หมุนรอบๆดวงอาทิตย์
หากอายุวิญญานที่สร้างรูปขึ้นมาตามวิบากกรรม มีอายุขัย 100 ปี
หากรูปครองไปถึง 100 ปีของสมมุติมนุษย์ เมื่อกายแตกตายสลายไป ดวงวิญญานก็จะไปจุติใหม่ทันที ตามเสบียงและวิบากแห่งกรรมที่สร้างสมกันมา
แต่หากรูปโดนทำลายด้วยวิบากแห่งกรรม จนรูปต้านวิบากไม่ได้ รูปโดนทำลายลง
หากเหลือเวลาอีก 70 ปี คือตายตอนอายุ 30 ปีอะไรอย่างนี้ เวลาที่เหลืออีก 70 ปี ก็จะเป็นอายุขัยของวิญญานที่จะต้อง เสวยวิบากต่อ
แต่การเสวยวิบากโดยไม่มีรูป มันกินระยะเวลายาวนานกว่าการมีรูป
หนึ่งเดือนของอากาศวิญญาน กินเวลาประมาณ 2100 ปีของโลกมนุษย์
หาก 1 ปี ก็กินเวลา 25,200 ปี
หาก 70 ปี กว่าวิญญานจะไปจุติ ก็จะกินเวลากว่า 1,764,000 ปี
ฉะนั้น 6000 ปีนี่ เป็นแค่เวลา 3 -4 เดือน ที่เขาเพิ่งจากพ่อหลวงไป
เราฟังไว้ ก็แค่ประเทืองปัญญา นิยามแห่ง กรรม จิต และธรรม มันมีอะไรที่ซับซ้อนเกินกว่า คนทั้งหลายจะไปตามรู้ได้เพื่อให้เจ้าของมันเกิดความเข้าใจ
ยังไงก็ฟังกันได้แค่พอหนุกหนานกัน อย่าไปอิงความเป็นจริงอะไรมานักเลย..!!!
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง *** แม้เป็นวิญญาน ต่างก็โหยหาความรัก *** ณ วันที่ 6 กรกฎาคม 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
