คู่บารมีมาชวนสึกไปเป็นผัว

คู่บารมีมาชวนสึกไปเป็นผัว

334
0
แบ่งปัน

**** “คู่บารมีมาชวนสึกไปเป็นผัว” ****

หวัดดี…..

ค่ำแล้ว จูงมือน้องแก้วเข้าห้อง วันนี้คู่บารมีโผล่มา

>> ลูกศิษย์ : ใครคะ?

<< พระอาจารย์ : ไอ้คนสงสัยคนแรกเดี๋ยวนี้นี่ ต้องเป็นเจ้าโบว์คานมัน มันลงจากคานไม่ได้

ฮ่าๆๆ คู่จิ้นมักโผล่มาเรื่อย ไม่อยากเล่า นี่ปัญหาของพวกพระที่มีบารมี

>> ลูกศิษย์ : หลวงตาเทศน์เรื่องคู่บารมีหน่อยจิ

<< พระอาจารย์ : อดีตนี่เป็นตัวร้ายสำหรับคนที่ผัสสะจริงๆ แค่เห็นรูปมันก็หลงไหลแล้ว กำลังมันอ่อนน่ะ

>> ลูกศิษย์ : เพราะถึงทิฐิสัญญาป่าว กำลังปัญญา อ่อน ใช่ป่ะหลวงตา

<< พระอาจารย์ : แกรู้แล้วบางอย่างไม่ดี ทำไมถึงทำเล่า มีสาวสวยอีกแล้ว มันเห็นรูปข้าแล้วโดน

มันบอกว่าโดน ไอ้ห่า พุงก็เป็นก้อน หนวดเครารก หน้ายังกะไม้พายเรือ โหดๆ มันบอกว่าโดน

เขาบอกว่า เขาไม่เคยคิดไม่ดีกับชายคนไหนเลยนะ

เมื่อก่อน ข้าโดนเจ้าเพ็ญ หาว่า ข้าเป็นคนเดียวกะไอ้เจ้าคนที่มาทำของใส่มันทีแระ

มาแนวเดียวกัน คล้ายๆ กัน เป็นข้าแน่ๆ ที่ผ่านมาในฝันของสาวเจ้าทุกค่ำคืน

>> ลูกศิษย์ : เดี๋ยวโดน ถอ สระอี บอ อิอิ ใครๆ กล้า เป็นคู่ บารมีพระจาน ไม่มีตา หรืองัยวะ

<< พระอาจารย์ : พูดดีๆ อีดุ ตาเขามี เขามองโดนว้อย แกมันลูกในใส้ ไอ้ห่า มองไม่เห็นความขลังของพ่อแก ฮ่าๆๆ

เขาบอกว่า แค่เห็นรูปครั้งแรก เขาช็อก ขนลุกเกลียว

เขาก็เลยแอบติดตามมาเรื่อยเลย

เขาจำได้ว่า ผู้ชายคนนี้นี่แหละ เคยช่วยเขาทุกครั้งที่เขาแย่

สมัยเด็กๆ เขาโดนทำร้าย ก็ได้ผู้ชายคนนี้แหละเข้ามาช่วย และจากไป ทิ้งความรู้สึกที่โหยหาแสนถวิลให้แก่เขา

ชายคนนี้แหละเป็นพระเอกมาช่วยเขา ยามเขาโดดเดี่ยวไร้คนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

ขออ้วกแปร๊บบ..!!

แม้ในฝัน ชายผู้ไม่เคยแก่คนนี้ก็ยังตามมาช่วย ฮ่าๆๆ

พอมาวันหนึ่ง ผ่านมานานเป็นยี่สิบปีแล้ว ชายคนนั้น มันแอบมาโกนหัว ซ่อนอยู่ในเฟสบุ๊ค

แค่เห็นภาพเข้าเท่านั้น น้ำหูน้ำตามันไหล มันบังคับตัวเองไม่ได้ คนนี้ใช่เลย ๆๆๆ

นับจากนั้น ก็จะแอบติดตามมาตลอด ไม่กล้าเม้มส์ ไม่กล้าไลท์ กลัวข้ารู้ กลัวข้าหนีเธอไปอีก นี่..เธอว่าอย่างนี้

เมื่อมาได้อ่านเรื่องบุพเพนิวาสา นี่..ยิ่งใช่เลย

ชายผู้นั้น คนนั่นแน่ๆ ทั้งๆ ที่บางครั้งเมื่อแอบอ่านธรรม ก็เริ่มชักไม่แน่ใจ

ที่ไม่แน่ใจเป็นเพราะว่า ธรรมทั้งหลายที่แสดงออกมา มันสูงเกินเธอเอื้อม

มันจะใช่คนที่เธอเคยเผชิญและผัสสะทางอารมณ์หรือ แต่เมื่อไหร่ที่ไม่ได้อ่านธรรม ไม่ได้เห็นรูป ใจมันโหยหา เหมือนกับว่า บางสิ่งบางอย่างกำลังขาดหายไป

นี่..จนวันนี้ทนไม่ได้ ถ้าไม่ได้พูดคุย ไม่ได้ยินเสียง เธอต้องประสาทหลอน จนตายแน่

ข้าจึงบอกให้ไปรอรับยาก่อน ช่องเจ็ด.. เพราะคนป่วยแบบนี้ มีมากเหมือนกัน

เอ้ย..ไม่ฮ่าเลยหรือวะ พวกแก

ที่สุด เขาก็ตัดสินใจ เป็นครั้งที่ สามพันแปดร้อย โทรมาหา

++ ข้าถามว่าใคร

## ทางโน้นเงียบ

++ ถามอีกว่าโทรมาทำไม

## ทางโน้นเงียบ

++ มีอะไรรึเปล่า

## ทางโน้นเงียบ

ข้ารออยู่ซักพัก ก็ไม่มีเสียง ข้าจึงฝากหน้าจอไปด้วยความรู้สึกดีๆ ว่า….

ไอ้เหี้ยยย…. เงียบอยู่ได้

….สายตัดเลย

ข้าจึงโทรกับไป โทรทางไลน์น่ะ ทางโน่นก็รับน่ะ

++ ข้าถามว่า มีอะไรมั้ย ข้าจะทำงาน พูดมา ไม่ต้องเขียนทางไลน์

## มันก็เงียบอีก

++ มีแต่เสียงลมหายใจ ว่าไง เร็วๆ ข้าถามไป

## มันก็เงียบอีก

ไอ้เย๊ดแม่งงง มึงอย่าเสือกโทรมาอีกน่ะ …!! ทางโน้นปิดการโทรเลย

พอมาตอนเย็น โทรมาอีก

++ ข้ารับแล้วถามว่าใคร มีอะไร

## มันก็เงียบอีก

++ จึงบอกไปว่า ไอ้เหี้ย..!! ถ้ามึงโทรแล้วเงียบ มึงไม่ต้องโทร มันปิดการโทรเลย

ราวๆ ซักชั่วโมง ถึงไลน์มาว่า… พระอาจารย์ค่ะ..!!

++ ข้าถามว่า คนที่โทรมาใช่ไม๊

## เขาตอบมาว่า เจ้าค่ะ

++ ข้าถามว่า มึงเป็นเหี้ยอะไร โทรมาแล้วเงียบไม่คุยไม่ตอบ หา..

## มันเงียบไปอีก

++ ข้าจึงพิมพ์เล่นๆว่า อีดอกก ๆๆๆๆๆๆ มาแกล้งกู

นี่..ข้าจะไปรู้รึ ข้านึกว่าพวกแกมาอำข้า เพราะพวกแกก็แสบๆอยู่

ข้าจึงแกล้งเขียนไปว่า ไอ้เหี้ย เดี๋ยวกูจะให้แก๊งราตรีจับเย๊ดแม่งเลย..!!

ตอนหลังก็เขียนมาอีก แต่เป็นไลน์ไหม่ สงสัยมีหลายเครื่อง ไลน์มาว่า…

## กราบนมัสการเจ้าค่ะ

++ ข้าก็หวัดดี

## เขาถามว่าข้าสบายดีหรือ

++ ข้าก็บอกว่าสบายดี แล้วนี้ใคร ข้าถาม

## นางบอกว่า ผู้ที่เคยศรัทธาพระอาจารย์

++ ข้าถามว่า แล้วไงตอนนี้ไม่ศรัทธาแล้วหรอไง

## เขาบอกว่าเปล่าค่ะ แค่งงๆ กับพระอาจารย์

++ ข้าถามว่า งงอะไร และชื่ออะไร มีอะไรไหม ข้าขี้เกียจจื้มหน้าจอ

## เขาบอกว่า มีๆๆๆ ค่ะ

++ ข้าก็บอกว่า …..ว่าไป ข้าจะวินิจฉัยให้ นางก็ว่ามาอย่างยืดยาว ข้าอ่านๆแล้วก็ตอบๆ ไป

ที่สุด… นางก็บอกว่า แท้จริงพระอาจารย์ใจดี ไม่นึกว่าจะคุยดีอย่างนี้ เมื่อกี่ชั่วโมงก่อน ทำไมดุร้ายนักเจ้าค่ะ

++ ข้าบอกว่า ข้าไม่เคยดุร้ายกะใคร และเราก็ไม่เคยเจอกัน จะดุร้ายทำไม

## นางบอกว่า ก็ตอนโทรไป และเขียนไลน์ไป พระอาจารยด่าซะยับเลย เกิดมาไม่เคยพบเจอ

++ ข้าก็งง ก็นี่เพิ่งคุยกัน ข้าไปด่าตอนไหน

## นางบอกว่า ก็ตอนโทรกับไลน์ไปไง

++ ข้าจึงนึกได้และเขียนไปว่า อ๋อ..!! มึงนี่เองอีดอก มาหลอกกู ไอ้เหี้ย…

มึงนี่ แสบจริงๆ ไลน์มันเงียบไปอีก แล้วไลน์เครื่องไหม่มาอีก ข้านี่ปากจัดนะ

วันนี้ข้าเจอทั้งวัน ไอ้เหี้ย.เอ้ย

## แล้วนางไลน์มาว่า ขอโทรคุยได้ไหมเจ้าค่ะ

++ ข้าบอกว่าได้ ซักพักก็โทรมา เสียงตะกุกตุกักสั่นๆ ข้าถามว่านี่ใคร มีอะไรไหม

## นางตอบว่า หนูค่ะ

++ ข้าถามว่าหนูน่ะใคร กูจะไปรู้ได้ไง วันนี้กูเจอพวกโรคจิตทั้งวันแล้ว นี่ยังมาเจอหนูที่ไหนอีก

ทางโน่นเงียบไปพัก แล้วค่อยๆ อธิบาย ความในใจออกมา

ว่า.. เธอเห็นรูปข้าแล้วเกิดอาการทางจิต ข้าก็แก้ผ้าให้ เอ้ย..!! แก้ไขความคิดให้

ว่ามันเป็นเรื่องของสัญญา เป็นบุพเพนิวาสา มันเกิดขึ้นได้

ข้าก็อธิบายซะยาวเหยียด จนเธอคลาย และบอกว่า พระอาจารย์ใจดีจัง สมดั่งที่เธอรอคอย ไม่ผิดหวัง ที่ได้พบ ได้พูด ได้ฟัง แต่ทำไมก่อนหน้านี้ดุจัง

++ ข้าถามว่า ก่อนหน้าไหน ในเมื่อเราเพิ่งคุยกัน

## เธอบอกว่า ตั้งแต่เที่ยงแต่บ่ายโน่นแล้วที่โทรมาไลน์ พระอาจารย์ดุยังกะไม่ใช่คน เกิดมาไม่เคยพบเจอ

++ ข้าจึงถึงบางอ้อ ตอบไปว่า อ้อ..!!! นี่มึงเองรึนี่ ไอ้เหี้ย.. ทำเอากูสับสน ก็เลยคุยกันหนุกหนานไป เพราะเธอได้อธิบายและระบายความในใจออกมาแทบเกลี้ยง

## เธอถามว่า นี่ถ้าเธอรักพระจะผิดไหม

++ ข้าบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ผิด เธอกลัวบาป พอข้าบอกไม่ผิด เธอบอกว่า งั้นรักได้นะ ข้าบอกว่า เออ

## เธอบอกว่า คนรักกัน มันก็ต้องย่อมอยากผัสสะ

++ ข้าบอกว่า ผัสสะะเหี้ยอะไร ควยข้าเหี่ยวจนหนังแนบหว่างขาไปแล้ว จะขยับทีกูยังต้องแกะออกเลย มันขำลั่น และก็ระบายความในใจอะไรหลายอย่างออกมา

ข้าก็บอกว่า ความรักน่ะ มันรักกันได้ แต่ต้องหักห้ามใจ มันต้องรู้จักกาละเทศะ มันเหมือนไฟ หากจุดติดขึ้นมาแล้ว

ใส่เชื้อลงไป มันก็กลายเป็นไฟ ที่มีกำลังโหมลุกโชน มันจะไหม้ใจเจ้าของ และลามไปสู่ใจใครๆ ให้ไหม้เกรียมตาม

ภาวะแห่งสัญญานั้น มันมีกันทุกคน แต่ทุกคน มันเลือกที่จะเดินดำเนินทางได้ ว่าเรา เลือกที่จะก่อหรือดับ

สำหรับข้านั้น ข้าเลือกที่จะดับ

ไม่อยากก่อความรักที่เป็นไฟ กับใครคนไหนในโลกอีก มันเป็นแค่สัญญาวิบากน่ะน้องเอ๋ย

มันไม่ใช่ความจริงที่เรากำลังหลงไปในกระแส

สาวเจ้านั้น เลือกที่จะหลง มันจึงก่อภพชาติไปไม่มีที่สิ้นสุด

“..รักได้ สาวเอ๋ย แต่อย่าเกินเลยไปจนหลงไหล

มันเป็นเพียงมายาที่ซ่อนอยู่ภายใน

มันหลั่งไหลออกมาให้ไหลหลง

ใจที่ไม่เท่าทัน มันก็จะงุนงง

กับความไหลหลง ที่เป็นตัณหาผุดขึ้นมาไม่รู้จบจากใจดวงนี้

มันกำลังหลอกลวงเจ้า ให้เข้าไปเป็นเจ้าของ

เข้าไปสู่ความหลงตามครรลอง

ที่มันไหลเป็นร่อง ให้ใจวกวน

แท้จริงเจ้าไม่ได้รัก ไม่ได้อะไรยังไงกับใจที่ผัสสะหรอก

มันเป็นแค่อาการหลอกแห่งสัญญา ที่มันเคยสร้างไว้

ข้าอาจเป็นพี่ เป็นพ่อ ที่แสนรักใคร่

วันเวลายามห่างไกล มันทำให้ แสนคิดถึงนึกรักยามพบเจอ

มันเป็นอากาศทางใจน่ะไอ้น้องเอ๋ย

อย่าเลย อย่าสร้างรูปให้ใจมันหลง

เอาเข้าจริง มันก็ไม่จริงอย่างใจแจ้งจำนง

มันแค่ไหลหลงไปตามกระแส แห่งสัญญา..”

ฮ่าๆๆ คืนนี้พอแล้วข้าว่า เอาฮ่ากันก่อนนอน

พวกเรามันลูกๆ น้องๆ มันเลยไม่ค่อยรู้สึกอะไร

แต่กับคนที่มันจากเพราะโดนพราก พอได้พบเจอ มันจะเป็นเพลิงไฟ เผาลนใจเจ้าของทีเดียว

“.. อย่าประมาทกับเพลิงพิศวาส

มันคมบาดเฉือนใจเจ้าของ ไม่รู้เจ็บ

กว่าจะรู้กว่าจะถอนมันจิกดั่งเล็บ

มันแสนเจ็บสยายพิษร้าย ทำลายเจ้าของ..”

ตะก่อนข้าจะหลบ เดี๋ยวนี้ เผชิญ มัวหลบ มันก็ไม่รู้กำลังรบ…

นี่..คุยให้ฟังกันหนุกๆ ถึงเรื่องคู่บารมี

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 8 กันยายน 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง