****** ธรรมนั้นอาศัยการรู้แจ้ง *****
ขอสาธุคุณยามเช้าให้มีแต่ความสุขความเจริญ
อันว่าธรรมนั้น หากไม่ชัดแจ้งแทงใจ
เราก็จะบันลือสีหนาทไม่ได้ มันจะติดข้องเกรงนั่นเกรงนี่
อันว่าธรรมนี้ ไม่ได้ขึ้นกับการตรึกตรองเอา
หรือคาดคิดเอา หรือสุ่มเดาเอา หรือคาดคะเนเอา
หรือเพราะความเห็น
หรืออะไรๆที่จดที่จำจากธรรมทั้งหลายมา
สิ่งเหล่านี้...เป็นเปลือกธรรม
เป็นเปลือกที่รักษาห่อหุ้มเนื้อเยื่ออันเป็นสัจธรรมกันเท่านั้น
เพียงแต่ธรรมทั้งหลาย มันย่อมอาศัยเปลือก นี่...เป็นธรรมดา
ปัญหาของผู้มาทางธรรมทั้งหลาย ก็คือ การยึดเปลือกติดเปลือกเป็นสรณะ
ธรรมที่เป็นพุทธะนี่ เกิดจากประสบการณ์ เกิดจากความเห็นแจ้ง
แล้วร้อยเรียงธรรมที่เห็นแจ้งนั้น ผ่านสื่อสมมุติออกมาเพื่อความเข้าใจ
ผู้ทรงธรรม ใช่ว่าจะใช้วิถีจดจำธรรม มาอธิบายจากฟังมา อ่านมา และคิดว่าเอา
ธรรมเช่นนี้เป็นสมมุติธรรม ที่จำได้ไม่นานมันก็ลืมเลือน
และที่สำคัญ มันจำกันไม่หวาดไม่ไหว
ผู้ทรงธรรม ท่านได้ธรรมมาจากผัสสะ ดุจประหนึ่งว่า
แม้แก่และลืมเลือนขนาดไหนย่อมรู้จักว่า นี่ผม...