เส้นชัยมีไว้แก่ผู้กล้า

****** “เส้นชัยมีไว้แก่ผู้กล้า” *****

หวัดดี…เป็นไง สี่ทุ่มแล้ว นอนดีกว่ามั๊ย

ใครยังค้างอะไร จ่ายด่วน

พวกเรามันเห็นอะไรก็อยากได้

เหมือนข้าเลย..นี่… เป็นธรรมดาของจิต

>> ลูกศิษย์ : กิเลสตัวเท่าบ้าน

<< พระอาจารย์ : ของข้าเท่าตึก แต่ไม่ว่าแค่ไหน ข้ารู้จักมัน

เมื่อมีกำลัง ที่จะต่อสู้ เราก็เอา

เมื่อไม่มี เราก็หมอบ

เราควรมีชีวิตด้วยการสู้และหมอบ ตามเหตุปัจจัย

พระอรหันต๋ กิเลสก็ระดับอรหันต์เหมือนกัน จำไว้

ที่สำคัญ…

เรา…ไหลไปตามที่ปรุงอยู่เสมอ

ผู้ที่เดือดร้อน แต่ไม่พยายามหาทางออกจากความเดือดร้อน ย่อมเดือดร้อน

ผู้ที่เดือดร้อน พยายามหาทางออก ย่อมเดือดร้อนและคลายความเดือดร้อนเมื่อพบทางออก

บางคน เดือดร้อน แต่ไม่พยายามที่จะดิ้นรนให้พ้นความเดือดร้อน

ที่ไม่พยายาม บางคนก็มุ่งหวังจะให้ผู้อื่นช่วยเรา

บางคนก็รอเวลาให้มาคลี่คลาย

บางคนก็อัปจนปัญญา ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

บางคนก็ไม่ขยับอะไร อยู่กับความร้อนใจไม่ดิ้นรน

มนุษย์นั้น…

มันมีทางออกของมันตามปัญญาเสมอ

เป็นเพราะใจเจ้าของ ที่ไม่ยอมขยับอะไร ให้มันเกิดความพอดีของมัน

คนเรามักต้องอยู่ภายใต้ภาวะของเงื่อนไข

หากเงื่อนไขใดๆ มันถึงทิฏฐิ

เราผู้เป็นเจ้าของ มันถึงจะขยับเพื่อรองรับและหาทางออกด้วยความจำนน และยินยอม

เรา..ต่างทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น

สำคัญคือ เรา…มันไม่อยากทำให้อะไรมันดีๆ ขึ้นมาเอง

หวัดดี จ่ายหนี้กูด้วยไอ้น้องที่รักทั้งหลาย..!!

ว่าไง เหล่าจอมยุทธนอนดึกผู้ท่องราตรีกาล..

>> ลูกศิษย์ : กราบหลวงพี่ครับ
>> ลูกศิษย์ : กราบนมัสการค่า
>> ลูกศิษย์ : ผมทำได้แล้วครับหลวงพี่!!!

<< พระอาจารย์ : สุดยอดไอ้น้อง..

>> ลูกศิษย์ : ทะลุเป้าด้วย อยากกอดขาหลวงพี่แล้วร้องไห้

<< พระอาจารย์ : กอดแล้วงับน่องเป็นของแถมก็ได้

คนเรานี่…

ขอให้มีเป้าหมายที่จะทำเหอะ ทำได้ทุกอย่าง

เงินอยู่ในอากาศเบื้องหน้าเรา เรามีตาที่มองเห็นและจะไขว่คว้ามันไหม

เป็นแต่ดินประสิว ในการจุดระเบิดแห่งกำลังใจ มันมีไม่พอ

ความทะยานในการพุ่งไป มันก็เลยฝ่อ

นี่..เราโทษใครไม่ได้

ทุกคนเกิดมารวยได้ทั้งนั้น เราอย่าไปคาดหวังจากใคร

เราพุ่งสู่เส้นชัยได้ด้วยตัวเราเอง

ลองเหลียวไปดูหนทางที่เราเดินผ่านมาบ้างซิ

เราสะสมย่างก้าวกอบโกยมากองโตแค่ไหน

มันเป็นกองใหญ่ๆ ที่ไม่มีค่าเลยหรือ ในทุกย่างก้าวนั่น

ค่ามันมี… แต่เราไม่เห็น

มันเป็นกองประสบการณ์ ที่เป็นกำลังใจ เป็นพี่เลี้ยงให้แก่ใจเรา

แค่ก้าวเล็กๆ ที่จะก้าวต่อไป

ทำไม…เราไปให้ค่ามันยิ่งใหญ่ จนบั่นทอนกำลังใจเราเล่า

เราเอาก้าวทุกก้าวที่เคยก้าวย่างผ่านมา

มาก้าวลงไปในก้าวใหม่ ที่เราต้องก้าว

ก้าวต่อไปที่แสนยาก

มันไม่ได้ยาก เพราะการก้าว

ที่มันยาก…!!

มันยากเพราะใจมันไม่ยอมก้าว มันอึดอัดท้อแท้ที่จะก้าว

ที่มันไม่ยอมก้าว..!!

เพราะใจมันมักจมอยู่แต่อดีตอากาศที่ยังไม่ได้ก้าว

ทั้งที่เรา ก็เคยก้าวของเราได้ มาอย่างมากมายก่ายกอง

ชีวิตทุกชีวิต ย่อมมีเป้าหมายที่จะก้าว

เราก้าวออกไปด้วยหัวใจที่มันมีเป้าหมายซิ

เราจะเห็นเส้นทางการก้าว ว่าการก้าวแต่ละก้าว

มันไม่ได้เกินกำลังของกำลังใจเราเลย

คว้าเส้นชัย ในเส้นทางที่เราก้าว อย่างผู้มั่นใจ

สร้างขวัญกำลังใจที่จะก้าว

ถ้วยแห่งความสำเร็จ มันตั้งอยู่บนยอดของการก้าวขึ้นไป

ไม่มีถ้วยแห่งความสำเร็จใบไหน ตั้งวางตรงตีนเขา ที่จะเริ่มก้าว

พญาอินทรี กางปีกร่อนไปในความกว้างอย่างทรนง

มันก็มีก้าวแรกที่จะบินเหิน ด้วยการกระพือปีกเหนือรังครั้งแล้วครั้งเล่า

นักกล้ามยอดชายผู้ทรงพลัง เขาก็ก้าวออกมากัน จากไอ้หนุ่มธรรมดาๆแขนขาเล็กๆคนหนึ่ง

ผู้กล้า ย่อมมองไปเบื้องหน้าที่จะก้าว ต้องก้าวออกไปพร้อมกำลังใจที่ก้าวเดิน

เวลาที่ยังมี มันรออยู่อีกมากมายให้เจ้าก้าวเดิน

ถ้วยแห่งกำลังใจ รอมอบไว้ให้แก่คนกล้า ไม่ได้สร้างขึ้นมาเพื่อมอบให้แก่คนฝ่อที่จะก้าวเดิน

จุดหมายแห่งเส้นชัย ด้วยใจที่มุ่งมั่น มันจะทำให้ผู้ที่มีกำลังก้าวเดิน

เดินก้าวออกไป อย่างผู้มีกำลังที่จะไขว่คว้าชัย

ข้าขอเป็นกำลังใจ ในการที่จะคว้าชัย ในทุกย่างก้าว

ขอให้เรา…ก้าวอย่างผู้ที่จะพร้อมรบ..!!

หวัดดียามดึก…

พระธรรมเทศนา ณ 15 กรกฏาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง