*** "อย่าเป็นคนราคาถูก ด้วยการขายสัจจะ" ***
ข้าจะเล่าให้ฟังซักเรื่องหนึ่ง...
สมัยหนึ่ง...ข้านี่ทำงานอย่างเดียว มันมีเงินอยู่ในงาน ข้าเป็นคนหมุนเวียนเงินเยอะ จ่ายๆไปก่อนจนไม่มีเงิน
และคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
เงินสดในเป๋าขาดแต่ไม่เป็นไร
กะว่าเราก็ขับรถไปหาลูกค้ากันเลย
งานอยู่ในมือ ไม่น่าเชื่อว่าครอบครัวจะเงินขาดมือ
ไม่มีใครเก็บเงินสดไว้ ในธนาคารก็ไม่มี
จึงขับรถออกไปทั้งครอบครัว
กะไปคุยงานและเก็บเงินลูกค้าแล้วไปเฮตรงชายทะเลไหนก็ได้
แต่เพื่อความชัวร์ ข้าเข้าไปเลือกพระทองคำมาองค์หนึ่ง จากหลายๆองค์
กะว่าหากผิดพลาดไม่ได้เงิน ก็เอาพระทองคำนี้นี่แหละ เอาไปขายก่อน นักเล่นพระคงซื้อ
ชีวิตไม่เคยขายพระ มีแต่ซื้อพระ ตังค์ไม่มีแล้วขอนิมนต์ก่อนหลวงพ่อ
เราไปกันตั้งแต่เช้า ลูกค้ามีปาร์ตี้ เขาจัดงานให้ลูกน้องในองค์กรเขา
ข้าให้ครอบครัวสองแม่ลูกรอในรถนอกหมู่บ้าน
ตัวเองก็เข้าไปคุยงานกะลูกค้า
แต่ลูกค้าไม่ว่างเพราะเป็นแม่งานปาร์ตี้
ข้าจะกลับ เขาก็ไม่ยอมให้กลับ
บอกว่าอยู่ร่วมงานกันก่อน
กินอะไรกันก่อน
เที่ยงแล้ว ข้ากินไม่ลง ลูกข้าคงหิวแย่แล้ว
เมียข้าก็คงหิวรออยู่ในรถ
ใจข้าเริ่มร้อนรน
เวลามันผ่านไปนานมากสำหรับข้าผู้รอคอย
เงินสดมันหมดตั้งแต่เมื่อวานตอนเที่ยงนู้น
กะไปกินข้าวกันหน้าปากซอย
ค่อยให้เงินเขา เสือกอายและไม่กล้าอีก
กลัวเขาว่าและดูถูก
จ่ายเงินให้แก่ลูกน้องไปโดยไม่ดึงเงินไว้
คิดว่าไม่เป็นไร
แต่เราไม่ได้กินอะไร น้ำมันก็จะหมดถัง
ดูว่าเรื่องเล็กน้อย แต่มันก็อับจนตัวเอง
ของเก่าสะสมมากมาย...