คำถาม : จิตก่อนตาย ให้นึกถึงฌาน 1,2,3,4 ก็จะไม่ลงอะบายใช่ใหมคับ
พระอาจารย์ : ตอบ Napatr Disayabutr
นึกถึงญานไหนก็ลงนรก หากใจไม่ได้รับการอบรมย้อมใจให้หนักมาทางฝ่ายกุศล
การมีสติก่อนตายมันดีและไม่ดีพอกัน
มันดีสำหรับผู้ที่ใจตั้งมั่นในอำนาจแห่งกุศล
แต่มันไม่ดี สำหรับผู้ที่หนักมาในหนทางแห่งอกุศล
ผู้ที่ย้อมใจมาทางกุศลเนืองๆ แม้ไม่มีสติ จิตก็ดำเนินไปทางสว่างของมันเป็นปกติ
ผู้ที่ย้อมจิตมาทางอกุศล แม้มีสติ ใจก็จะหนักมาทางอกุศล มีแต่ความพะวงกับทุกสิ่งที่ต้องจาก
ใจเช่นนี้จะตกมาเป็นสัตว์เป็นอย่างต่ำ
ใจที่ไม่เคยเจริญวิปัสสนา พิจารณาตามความเป็นจริงอะไรเลย แม้จะเข้าญานได้ ก็ใช่จะไปสว่างเป็นพรหมเสมอไปอย่างที่เข้าใจ
การเป็นพรหมได้ ใจต้องดำเนินย้อมมาทาง กุศลจิต
คือไม่ฆ่า ไม่ขโมย ไม่โกหก ไม่เป็นชู้กับลูกเมียใคร และมีใจหนักมาทาง พรหมวิหาร 4
ไม่ใช่นั่งสมาธิหลับตาอย่างเดียวก็เป็นพรหมหรือไปสว่างกันหมด
คนตาบอดมองไม่เห็นอะไร แต่ใจชั่ว แม้นั่งนิ่งๆ ไม่รับรู้ต่ออะไร ตายไปมันก็พุ่งลงสู่อบายเหมือนๆ กัน
เราจะเอาอะไรกันกับการมาทำท่า นั่งหลับตาว่าเป็นของดี หากใจอัปรีย์ จิตเข้าไปถึงญานไหน ตายไปมันก็มุ่งไปสู่อบายภูมิ
แม่ไก่กกไข่มาเป็นอาทิตย์ โดนงูฉกกัด นักสมาธิอย่างแม่ไก่ที่จำศีลนิ่งๆ ตั้งนาน
ยังไม่ทันได้มรรคผลจากการฟัก ตายไปตอนฟักไข่ แม่ไก่ก็กลับมาเกิดกำเนิดเป็นไก่อีก ด้วยใจที่มันยึดกับการกกไข่ตามสัญชาติญานของมัน
นี่..จิตที่ไม่รับการอบรมย่อมดำเนินไปในเส้นทางแห่งอบาย
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง “โปรดโยม แม่….ในนรก” ณ วันที่ 18 มีนาคม 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
คำถาม : พระอาจารย์การปล่อยวางและยอมรับกรรมที่มาเสวยด้วยสติ คือการเข้าถึงธรรมอย่างเข้าใจหรือคะ
พระอาจารย์ : การเข้าถึงธรรมนี่ หมายถึงความเข้าใจตรงตามความเป็นจริงกับสิ่งสมมุติทั้งหลายที่เราเผชิญอยู่
ถ้ารู้ด้วยความคิดเรา เป็นความรู้ ยังเข้าไม่ถึงธรรม
ถ้าใจมันรู้ คือมีสติรู้ นี่พอจะแตะเปลือกธรรม
จิตที่โดนย้อมด้วยใจ จนใจประจักษ์ในจิตได้ในธรรมทั้งหลาย นี่..เป็นความหมายในการเข้าถึงธรรม
จิตเป็นตัวถึงไม่ใช่ใจ
ใจนี้เป็นอาการของจิต อาศัยผัสสะทางอายตนะ กระบวนการปรุงทางอายตนะนี้ เรียกว่า เจตสิก
เจตสิกนี้เป็นอาการของใจ เจตสิกนี้อาศัยใจเพื่อปรุงแต่งมาเป็นเวทนา
เวทนานี้เป็นอาการของเจตสิก ที่ปรุงแต่งสำเร็จมีอัตตาสมมุติแสดงความรู้สึกจนวิญญานรู้ได้
ข้าว่าเรื่องพวกนี้มันดูออกจะลึกไปสำหรับเราๆทั้งหลายน่ะ Thongthip Prapasiriporn
กระบวนการเหล่านี้ มันแสดงมาจากผู้ที่เข้าถึงธรรมแล้ว
แสดงจากใจที่ไม่เข้าถึงธรรม มันก็เป็นความทรงจำมาแสดง
แสดงยังไงมันก็เป็นได้แค่ความหมายของผู้ที่เรียนรู้ และจำๆ กันมาอธิบาย
เมื่อเป็นความรู้ความทรงจำ ถึงจำได้แค่ไหน มันก็ปล่อยวางไม่ได้ เพราะมันยังไม่ใช่ใจที่มันเข้าถึงธรรม ตรงตามความเป็นจริงที่เจ้าของแสดง
ธรรมทั้งหลายเป็นได้แค่ความรู้ ธรรมทั้งหลายที่รู้ ไม่ใช่ธรรมแห่งความจริง
แต่เราก็ต้องอาศัยธรรมที่ไม่ใช่ความจริงนี้ เป็นเครื่องย้อมแห่งใจ เพื่อให้จิตใจเรานี้ เข้าไปถึงธรรม
ผู้เข้าถึงธรรม มันไม่ได้อาศัยการจดจำจากตำราอย่างที่พวกเราเป็นกัน
แต่ธรรมทั้งหลายที่เข้าถึง มันจะแสดงตัวเมื่อยามเจ้าของเกิดผัสสะ
ธารแห่งธรรมทั้งหลาย จะไหลเนืองนองลงสู่ร่องแห่งความแจ้งสว่าง จากภายในกระจายขยายออกมา ตามธรรมชาติที่มีที่เป็นตามเหตุปัจจัย
ธรรมทั้งหลายเกิดจากใจ ไม่ใช่เกิดจากจำ และนำธรรมแห่งความจำเอาไปฟาดฟันใคร
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง “โปรดโยม แม่….ในนรก” ณ วันที่ 18 มีนาคม 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
