โปรดระวังใจมนุษย์

***** “โปรดระวังใจมนุษย์” *****

สัตว์ทั้งหลายที่เกิดมา อย่างเช่นหมา หากเราเลี้ยงดู มันจะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต

มันรักและภักดีต่อเจ้าของมัน ตลอดชีวิต

ไม่ว่าเจ้าของจะตบตีมัน จะทำร้ายมัน จะทรมานมันอย่างไร

แต่เมื่อเจ้าของเรียก มันจะกระดิกหางเข้ามาหา เข้ามาหมอบอยู่ตรงหน้า ด้วยความรักในเจ้าของ

หมานั้น มันไม่ทรยศต่อเจ้าของ และผู้ที่มันรู้จัก

ตราบใดเมื่อได้เป็นมิตร มันจะเป็นมิตรเช่นนั้น ตลอดชีวิตมัน

สัตว์ต่างๆใดๆก็เหมือนกัน เมื่อคุ้นเคยดีแล้ว มันเป็นมิตรต่อเจ้าของตลอดชีวิตมัน

นอกจากมันจะป่วย หรือคุมตัวเองไม่ได้ด้วยอาการทางจิต

เช่นนี้ มันก็แสดงออกไปตามเหตุปัจจัย ที่เป็นสัญชาติญานของสัตว์

สัตว์ มีภูมิต่ำกว่ามนุษย์ แต่เมื่อเป็นมิตรแล้ว มันเป็นมิตรตลอดชีวิตมัน

แต่พวกมนุษย์นี่ซิ ใจเปรียบเหมือนดั่งคำว่า

แม้เถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คตเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน

ท่านพึงรู้จักมนุษย์ให้มันดี มันช่างร้ายและอัปรีย์อย่างคาดไม่ถึง

เพื่อนดีๆ บางทีกลับแอบทำร้ายเราให้ช้ำทรวง

คนรู้จักกัน สนิทชิดเชื้อกัน พลิกลิ้นกลับมาใส่ร้ายให้เราเดือดร้อน

คนรักกัน อยู่ด้วยกัน กลับมาทำลายกันด้วยการนอกใจและใส่ร้ายเรา

คนนับถือกัน เคยเกรงใจกัน นอบน้อมต่อกัน วันหนึ่งโจมตีและทำลายกัน อย่างไม่เห็นค่าความเป็นคนดีต่อกัน

เคยดีต่อกัน ห่วงใยกัน วันหนึ่งมีแต่ความชั่วร้ายให้แก่กัน เครียดแค้นต่อกัน เพราะไม่ถูกใจกัน

คนเคยไว้ใจ ว่าไอ้นี่เป็นคนน่ารัก น่าคบ โชคดีจริงๆที่ได้คบกับคนๆนี้

วันหนึ่ง มันกลับมาย่ำยีเหยียบย่ำหัวใจกันซะนี่

สารพัดสำหรับความโลเลอ่อนไหวเปลี่ยนแปลงของมนุษย์

ลูกยังทำร้ายแม่ได้

คนรักยังทำร้ายกันได้

เพื่อนยังทำลายทำร้ายน้ำใจกันได้

ใจมนุษย์มันไม่แน่นอน

เรา..พึงรู้จักมันไว้ อย่าได้ไว้ใจในมนุษย์ มันสุดแสนล้ำลึกเหลือกำหนด

คนเคยรักกัน อิงแอบต่อกัน จู่ๆมาให้ร้ายกัน มาทำลายกัน มาใส่ความกัน เพื่อให้ตนดูดี นี่..แสนเจ็บปวด

คนเคยดีต่อกัน ห่วงใยกัน เคยกอดกัน จู่ๆมาทิ้งกันไปโดยไม่มีเหตุผลต่อกัน นี่…แสนเจ็บปวด

คนเคยช่วยเหลือกัน อนุเคราะห์ต่อกัน รักใครกลมเกลียวกัน จู่ๆมาตัดสัมพันธ์ นี่..แสนเจ็บปวด

บางคนช่วยทุกอย่าง ให้ทุกอย่าง ดีต่อเขาทุกอย่าง จู่ๆมาแทงข้างหลังกัน โกรธเคืองกัน ให้ร้ายกัน นี่..แสนเจ็บปวด

เป็นคนรักกัน ชีวิตก็มอบให้ได้ ทุ่มเททั้งชีวิต มอบความจริงใจให้ทุกอย่าง

จู่ๆก็ทิ้งเราไป ไปมีคนใหม่ทำร้ายทำลายใจเรา นี่..แสนเจ็บปวด

มนุษย์นั้น อย่าไปไว้ใจมันเลยเพื่อนเอ๋ย

วันนี้มันดีต่อเราเพราะเรามีประโยชน์ต่อมัน นี่เป็นธรรมดา

วันที่ผลประโยชน์ต่อใจมันลดน้อยลง มีคนใหม่ มีที่เกาะใหม่เมื่อไหร่

สันดานแห่งใจมันจะแสดงออกมาให้ใครๆได้เห็นเอง

และมันก็จะเป็นเช่นนี้ตลอดไป สำหรับสันดานของมนุษย์บางคน

บางคนดูเป็นคนดี แต่มาวันหนึ่งมันอาจหักหลังเรา พึงรู้จักมันไว้

บางคนเป็นคนรักเรา ดีต่อเรา แต่มาวันหนึ่งมันอาจหักหลังเรา พึงรู้จักมันไว้

วัตถุดีๆทั้งหลาย แม้ถมลงไปเท่าไหร่ มันก็ไม่พอและไม่เต็ม สำหรับใจมนุษย์

ใจที่เป็นบุญเป็นกุศลมอบให้ไปเท่าไหร่ มันอาจใช้ได้แค่เฉพาะบางคนเท่านั้น ไม่ใช่ทุกคน

แต่ที่สุดเมื่อถึงจุดหนึ่ง คนดีๆเช่นนั้น ที่เราไว้ใจ มันก็อาจหักหลังท่านได้เหมือนกัน

คนนอนด้วยกัน กินด้วยกัน ฝ่าฟันชีวิตมาด้วยกัน วันหนึ่ง มันก็ลุกขึ้นมาหักหลังท่านได้เหมือนกัน

มนุษย์นี่แสนน่ากลัว เราอย่าพึงทุ่มใจไว้ใจจนหมดตัว

แม้แต่ตัวเราเอง มันก็ยังไม่น่าไว้ใจ ที่จะไปหักหลังใคร ยามเราไม่พอใจและไม่ถูกใจ

ฉนั้น..เราพึงระวังใจเรา อย่าให้ออกไปทำร้ายใคร

อย่าให้มันออกไปขบกัดใคร ฝึกใจในการให้อภัย และทำทานอยู่เนืองๆ

ใจที่มีทาน ย่อมเป็นผู้ให้ที่ไม่มีขีดจำกัด

ใจที่มีทาน ย่อมเป็นใจที่มีแต่กุศล

หมั่นฝึกอบรมใจเราให้เห็นตรงตามความเป็นจริง

ว่าทุกสิ่งใดๆในโลกนี้ ต่างล้วนแล้วอนิจจัง ไม่เว้น คนข้างกายที่เราไว้ใจ

ขอให้รักษาตัวรักษาใจ อย่าให้ใจเรานี้ ออกไปเพ่นพ่านทำร้ายทำลายใคร

เรา..จะได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์ที่เต็มภูมิพอดีๆ

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 1 มิถุนายน 2560