ตื่นมายามเช้า ลองมองไปรอบๆห้องเราเถิด
เรามองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวเรา
แต่เรา.. ไม่รู้อะไรซักอย่างรอบๆตัวเราที่เรามอง
คำบอกเล่านี้ มันช่างขัดแย้งกับที่เรามองเห็น
ก็เรามองเห็นของเราอยู่ เราจะไม่รู้ได้ยังไง ว่าอะไรเป็นอะไร
นี่..โลกเขาจะมองและตอบมาเช่นนี้ นี่เป็นธรรมดา
เป็นธรรมดาของโลก ที่ชนทั้งหลายยากจะอธิบาย
ตื่นเช้าขึ้นมา เมื่อมองไปรอบๆตัวเรา เรารู้จักทุกสิ่งทุกอย่างแน่หรือ..???
ลองตอบคำถามแบบไม่เอาตัวเข้าไปเป็นเจ้าของอีกครั้ง
เจ้าคนที่นอน ที่นั่ง ที่เดิน ที่ยืน ที่มีความคุ้นเคยนี่ เรารู้จักมันแน่หรือ สอดส่งใจเราดูซิ
หรือ...มองด้วยความว่างเปล่า..!!!
จริงๆแล้ว เราตื่นมายามเช้า เริ่มจากตัวเราที่มองสาดออกไปยังภายนอกตัวเรา เรามีแต่ความว่างเปล่า
มันว่างเปล่าเป็นธรรมดา ในปัจจุบันขณะจิต ที่ไหลไปตามกาลเวลา
หากมีคำถามว่านี่ใคร..??
เราตอบได้ทันทีว่า อ๋อ..ผัว..!!
ความจริงที่เราคาดไม่ถึงก็คือ เราเพิ่งรู้ว่าไอ้คนข้างๆนี่คือผัว ก็ต่อเมื่อมีคนถาม
หรือเราสะกิดสติระลึกได้ว่า...