*** “ฝากความรักไว้กับผืนดิน” ***
วันนี้เขาว่าเป็นวันแห่งความรักเน๊อะ
เห็นท้องฟ้านั่นไหม
เราเห็นความงามและกว้างใหญ่ได้
มันอยู่เบื้องหน้า
แต่เราไข่วคว้าไม่ได้
คำพูดออกจากใจว่ารัก ในวันแห่งสีชมพู
มันเหมือนท้องฟ้านั่น
มันช่างสวยงาม
แต่คว้าไม่ได้
เราเขียนความรักแสนบรรเจิด ในผืนแผ่นฟ้า
ดูเหมือนมีราคา แต่ค่าหามีไม่
เรามองผืนแผ่นน้ำอันกว้างใหญ่นั่น
มันช่างสวยงาม ทอแสงระยิบสะท้อนตา
แตะต้องได้ แต่ไขว่คว้ามาเป็นของเราไม่ได้
ขีดเขียนระบายความรักลงไปในผืนน้ำ
รอยขีดเขียนย่อมเลือนไป
มีแต่ใจที่ไม่อาจเลือนบทความที่ได้เขียน
รอยขีดเขียนบนผืนทราย
มันแตะต้องได้ มันปรากฏได้
แม้เป็นวลีที่ยิ่งใหญ่ออกมาจากใจปราชญ์
มันไม่อาจยั่งยืนทนทานที่จะไปไว้ใจในวลีแห่งผืนทรายได้
ใจมนุษย์ก็เช่นกันมันมักสลาย
ลืมเลือนเปลี่ยนแปลงไปตามกาล
ดุจวลีงามที่ปรากฏบนผืนทราย
แต่ยามผัสสะด้วยน้ำด้วยลม
คำวิจิตรแห่งผืนทราย
ย่อมสลายไปตามเหตุปัจจัย
ไปตามกาล
มันสลายไปมันไม่แน่นอน
ลมปาก..
เน่าและสลายง่ายกว่าคำวลีแห่งผืนทราย
อย่าเพิ่งเชื่อมันด้วยการยอมพลีกายแก่มัน
ด้วยกระแสแห่ง “วาเลนไทน์” ไอ้น้องสาวทั้งหลาย
พระธรรมเทศนา วันที่ 14 กุมภาพันธุ์ 2561
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
