*** "ดีเลวช่างหัวใคร หมั่นตรวจดูหัวใจตน" ***
ขอสาธุคุณยามเช้า
เพราะความที่เราถูกเป็นเหตุ เราจึงมองคนอื่นผิด
เมื่อมองคนอื่นผิด เราจึงมองไม่เห็นอัตตาตนก้อนเบ้อเร่อที่มันทุบหัวเราอยู่
เพราะความที่เราดีเป็นเหตุ เราจึงมองคนอื่นเลว
เมื่อมองคนอื่นเลว เราจึงมองไม่เห็นความเลวตนที่มันคอยยุยงด้วยดาบแห่งอัตตาอันแหลมคมที่คอยทิ่มแทง
คนทั้งหลายทั้งโลก เขาก็เป็นกันแบบนี้ เรามองเห็นคนทั้งโลกที่เขาเป็นกันแบบนี้
แต่เราไม่เห็นตัวเราเองที่เป็นแบบนี้เช่นคนทั้งโลกเช่นเดียวกัน
มึง..เห็นตัวมึงเองบ้างไหมไอ้น้อง..ว่าใจตนมันเป็นเช่นไร
ทุกคนมีสมมุติที่แตกต่างกัน แต่ในความแตกต่าง เรารู้ไหมว่า
สิ่งที่เราให้ค่า มันก็คือสมมุติที่ออกไปจากตัวเราเช่นกันเหมือนๆกัน
เราอาจเกิดความชอบใจ ไม่ชอบใจ ในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับผู้อื่น ที่เขาชอบใจและไม่ชอบใจได้เช่นกัน
ฉะนั้น เราพึงมองตามความเป็นจริง
อย่าเพิ่งมองด้วยความเห็นเราแต่เพียงส่วนเดียว
ความเห็นแต่เพียงส่วนเดียวของเรา มันเป็นอัตตาที่เกิดจากตรรกะความคิดเห็นว่าเราถูกผิดเท่านั้น
เมื่อเราตกอยู่ในนิยามแห่งความถูกผิด
เราก็จะคิดแต่เข้าข้างตัวเอง มักโยงใยเอาสิ่งต่างๆเพื่อมาหาความชอบธรรมให้แก่ตนเอง
เพื่อให้ตนเองและใครๆเห็นว่าสิ่งที่เราเป็นเราทำเราคิดนั้น...มันถูก
โลกนี้เต็มไปด้วย นักวางแผน นักคิด นักวิจารณ์
นักวิเคราะ นักตะบักตะบวยหัวฆวยอะไรเยอะแยะ
แต่จะมีซักกี่คนที่พาตัวเองไปลงมือทำ ให้มันเป็นผล
เพราะเหตุแห่งไม่ลงมือทำนี่แหละ...