” เหยียบ..อินตะระเดีย….ท่อน 3 “
เช้าตรู่วันอาทิตย์.. ทุกคนพร้อมรบและลงมารอที่ล๊อปบี้โรงแรมอย่างแข็งขัน
อากาศเมื่อเหยียบออกไปด้านนอก 8 องศา เราต่างรีบกรูกันไปขึ้นรถบัสกัน
ระหว่างทางเช้ามืดวันนั้น เหล่าพระลามะจากธิเบต เดินเท้ามุ่งเข้าสู่พุทธคยามากมายผิดปกติ
ดูหนาแน่นเป็นหมื่นคน กำลังเดินเรียงแถวไปตามรายทาง
พวกเรานั่งรถบัสไป แต่ละคนเสื้อกันหนาว พอกกันเป็นหมีอ้วนตัวการ์ตูนกันเลยทีเดียว
พวกเราน่ะกลัวหนาว บางคนนี่ หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย น่าเอาฟันเฉาะไปตรงแก้มซักจึ๊ก
พุทธคยาแม้จะเป็นเช้ามืด แต่เส้นทางก็อาบล้นไปด้วยผู้คนที่มาแสวงบุญ
ส่วนใหญ่เป็นชาวธิเบต คนไทยเช้านี้ก็มีแต่กระเหลี่ยงกลุ่มเรานี่แหละ มายืนรออยู่เป็นขบวนใหญ่
เราไปทำการขอขมากรรมกันตรงปากทางเข้าพุทธสถาน และเดินแหวกฝูงชนลงไปที่มหาเจดีย์
พระลามะเขาทำพิธีอยู่ด้านนอก จึงไม่ได้แย่งที่กับพวกเรา ไม่งั้นคงได้ชกกันปากแหกอีก
เราวนไปทางซ้าย และผ่านไปนั่งใต้ต้นโพธิ ซึ่งทางคณะไก๊ดเราได้เอาผ้ามาปูรองจองไว้แล้ว
ทุกคนมานั่งพร้อมเพรียงกัน ที่ตรงนั้นแคบลงไปถนัดตา
เราเว้นช่องให้ผู้คนเดินได้ และทำการสวดทำวัตรเช้า ก่อนพระอาทิตยจะขึ้น
เมื่อทุกคนพร้อมเพรียงกัน เรานำผ้ากรักถวายต่อพระพุทธชินสีห์ ให้เหล่าพรหมเทวาได้ลงมาร่วมอนุโมทนา
เสร็จพิธีถวายผ้า เราก็แจกผ้ากรักคืนไปให้แก่นักบวชใจ ได้นำไปห่มใจ ระลึกไว้ว่าใจดวงนี้ ได้ลาบวชต่อหน้าพระพุทธชินสีห์ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เกือบหกโมงเช้าเราก็เริ่มสวด ธรรมจักรฯ 108 จบกัน
เราเริ่มสวดกันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
เสียงธรรมจักรฯกระหึ่มดังขึ้น ที่พุทธคยาด้วยเสียงผู้คนกว่า 160 ชีวิต
ยามนั้น เสียงสาธุการก็บันลือดังลั่นไปทั่วชั้นฟ้า กลบเสียงหมู่นกกายามเช้า ที่เริ่มต้นชีวิต ออกหากิน
ข้านำสวดไปเรื่อยๆด้วยความเร็วพอประมาณ สวดจบหนึ่งก็หยิบวัตถุที่แยกนับไว้ 108 ชิ้น ออกมาหนึ่งชิ้น
จากเช้ามืด เสียงสวดก็ดำเนินไปจนฟ้าสว่างแจ้ง ผู้คนเดินไปมาก็เริ่มมาให้ความสนใจ
จากฟ้าแจ้งเสียงสวดก็ดั่งลั่นไปจนสาย คนที่นั่งรอตั้งแต่เช้า เพื่อที่จะได้เข้าไปนั่งสวดตรงที่เราสวด ก็เริ่มเบื่อที่จะรอ
จากสายเราก็สวดต่อเนื่องไปยันเที่ยง เหล่าพระธิเบตเขาพักกินข้าวกัน แต่กลุ่มบุญญพลัง ก็ยังไม่พัก
หลังเที่ยงไปแล้ว ความตื่นตัวและสงสัยในกลุ่มคนไทยที่มีต่อชาวพระลามะธิเบต ก็เริ่มก่อตัว
มีกลุ่มคนไทย พระลามะ กลุ่มพม่า และหลากหลายผู้คนต่างให้ความสนใจ
เพราะบ่ายคล้อยไปแล้ว พวกเราต่างก็ยังนั่งสวดมนต์กันอยู่ ไม่ได้พักออกไปทานข้าวอะไรกัน
ยามเย็นผู้คนและพระไทยจากหลายวัดที่ทราบข่าว ที่กล่าวๆกันออกไป
ต่างส่งคนของตนมาดูที่พุทธคยา เพื่อให้เห็นกับตาว่า จริงหรือ ที่กลุ่มคนไทยขบวนใหญ ต่างมาพร้อมใจกันนั่งสวดมนต์ ตั้งแต่ยังไม่สว่างยันบ่ายสามแล้วยังไม่หยุด
พระลามะจากธิเบต เขาเองก็มีพิธีกรรมใหญ่ เพราะผู้ใหญ่คนสำคัญของเขามา
แต่นับจากบ่ายเป็นต้นมา พวกเขาต่างให้เกียรติพวกเรามาก พวกเขาหยุดกิจกรรมไว้ชั่วคราว หลังจากที่ตนแรกๆ ต่างตีฉาบตีฉิ่งตีกลองลั่นกะหึ่ม พุทธคยา
กลบเสียงสวดพวกเราซะหายจ้อย แทบไม่ได้ยิน
นี่คือคุณแห่งความเพียร ที่พวกเขาต่างยกย่องนับถือพวกเรา
ที่สุด พระอาทิตย์ตกดินคล้อยหลังอัสดงไป เสียงธรรมจักรก็ยังคงดังกระหึ่มอย่างไม่รู้โรยจากปากที่แหกร้องแข่งเสียงกัน
สร้างความตื่นใจให้แก่เหล่าผู้แสวงบุญด้วยกันอย่างร่วมปลื้มปิติใจ
รวมทั้งชาวไทยอื่นๆ ที่ได้เข้าไปนั่งร่วมสวด ทั้งพระทั้งโยม ต่างยกมือสาธุการ
พระผู้ดูแลพุทคยาได้มาถ่ายรูปเก็บเอาไว้ เพื่อยืนยันให้แก่ใครๆได้ว่า
ชาวไทยกลุ่มใหญ่ ได้มารวมใจสวดธรรมจักร ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น จนพระอาทิตย์ตกหายไป ก็ยังไม่หยุดสวด
ไม่กินข้าวปลาอาหาร ไม่ลุกไปไหน ไม่เยี่ยว ไม่ขี้ ไม่วอรี่ต่อสิ่งรอบกาย
และสามจบสุดท้าย เสียงกระหึ่มดังลั่นไปทั่วทั้งพุทธคยา จากการนั่งสวดภาวนาอย่างร่วมใจกัน กว่า160 ชีวิต และผู้เข้ามานั่งมายืนสวดร่วมกัน
เสียงสาธุดังลั่นพุทธคยาสามครั้ง เมื่อธรรมจักรได้จบลง พร้อมเสียงแตรบรรเลง กระหึ่มขึ้นมารับ จากพระลามะชาวธิเบต
ซึ่งพวกเขาเองก็รอพวกเราสวดจบกันมาอย่างยาวนาน เราสาธุปุ๊บ เขาขึ้นแตรปี่กลองกระหึ่มปั๊บ พร้อมทำการสวดมนต์ของเขาต่อจากเราไป
เป็นเวลาทุ่มเศษที่เราสวดจบครบถ้วนบริบรูณ์ รวมแล้วกว่า 147 จบโดยประมาณ
เพราะที่นับวัตถุไว้ 108 นั้น
ไอ้ห่าเอ๊ย พวกเสือกส่งวัตถุต่างๆมาทางมหาบ้าง พระบ้าง โยมบ้าง มาวางไว้ที่ในถาด
ข้านี่ หยิบแล้วหยิบอีก มิน่า…ทำไมสี่โมงแล้ว 108 จบ มันยังไม่หมดจบลงซะที
งานนี้ขอบคุณ ที่ทำเอากูเกือบตาย กลัวจบไม่ทัน 108 จบที่ได้ตั่งสัจจะสัญญาไว้
ต่อเหล่าพรหมเทวา ว่าจะนำพาน้องๆ สวดท่องธรรมจักร 108 จบ ณ.ใต่ร่มโพธิ์ แห่งพุทธคยา
25 มกราคม 2559 โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง
