*** “อย่าแช่อยู่แต่กับอดีตที่มันว่างเปล่า” ***
ใต้ท้องฟ้า ย่อมมีฝนบ้างเป็นครั้งครา
ชีวิต มันขึ้นลงกันไปเป็นธรรมดา
มีชีวิตต้องการแต่สิ่งที่สมหวัง
เราจะเอาพื้นที่ว่างตรงไหน มาวางสิ่งที่สมหวังอันมากมายนั้น
พลาดแล้วก็ผ่านไป
มันเป็นอดีตไปแล้ว
ผ่านพ้นไปแล้ว
วันนี้มาแก้ไขใหม่
เรายังมีลมหายใจ ที่จะแก้ไขได้ทุกเรื่อง
การจมอยู่กับสิ่งที่ล้มเหลวและผิดพลาด
วันพรุ่งนี้ของเรา ความผิดพลาดและล้มเหลว มันนั่งรอเราไม่หนีหายไปไหน
ฟ้าสางเริ่มวันใหม่
ฟ้าเริ่มสว่างใหม่ทุกวัน
เราจะจมไปใยกับวันเก่าๆ
เริ่มใหม่วันนี้ ด้วยหัวใจที่มั่นคง
คนเรา..รอยยิ้มมีอยู่ในใจเราทุกคน
ยิ้มเพื่อให้กำลังใจแก่ตนเอง
ยิ้มให้กับโลกที่เริ่มต้นใหม่
ยิ้มให้แก่ใครๆ
ยิ้มเริ่มต้นใหม่ ให้พรุ่งนี้ เป็นวันที่เราจะมีรอยยิ้มต่อโลกทั้งใบ
หวัดดีด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ..
การเปิดโอกาสให้แก่ความฝันเรานี่สำคัญ
คนเรามักเอาตรรกะตนปิดกั้นความฝัน
ความฝันเป็นแรงแห่งความทยานตน
คนไร้เรี่ยวแรงเพราะอุปสรรคอันมาจากความคิดตน
อย่าได้ไฝ่ฝันเลย ว่าความฝันทั้งหลาย มันจะเป็นจริงขึ้นมาได้
คนเราส่วนใหญ่ มักจะสร้างอุปสรรคขึ้นมาขวางความฝันแห่งใจตนก่อนเสมอ
ยังไม่ได้ลงมือทำอะไร
อุปสรรคในใจก็บังเกิดขึ้นแล้ว
ใจถดถอยไม่กล้าสู้
แพ้แม้กระทั่งอากาศ ที่ยังไม่มีอะไร
แล้วชอบตระโกนร้องก้องบอกใครๆ
ว่าทำไมๆ โลกถึงไม่ยุติธรรมกับกู
ไอ้เหี้ย..ไม่โทษใจตนที่มันอ่อนแอ
คอยแต่โทษโชคชะตา ที่ไม่มาคอยบันดาล
ลงมือทำซิ..
ทุกคนมีความฝันเหมือนกันหมด
เอาเท่าที่แรงเรามี
แก้ไขและขับเคลื่อนไปสู่จุดหมาย
หนทางแม้ยาวไกล
แต่อย่างน้อย เราก็ได้ทำแล้ว
ออกย่ำก้าวเดินได้สิบก้าว
เราพึงพอใจที่ได้ออกจากมาจากก้าวแรก
ไอ้พวกก้าวแรกยังไม่ยอมก้าว
เพราะมัวเศร้ากับอุปสรรคที่จะเริ่มก้าว
เรา..ไปไกลกว่ามันสิบก้าวแล้ว
อย่างน้อยก็ได้ก้าวแล้ว
ไม่ใช่ จำนน ยืนอับจรอยู่กับที่ เหมือนใครบางคนคน
ข้าเป็นกำลังใจให้แก่ผู้กล้าที่จะก้าวอยู่เสมอ
ข้า..ก็ยังก้าวเดินอยู่เช่นเดียวกัน
ไม่เคยจำนนและหยุดอยู่กับที่
ด้วยเสียงที่โอดครวญจมแช่อยู่กับที่ไม่เคยก้าวเท้าออกมา
วันนี้ยาวนานกว่าวันวานที่จบไปแล้ว มันยังพอมีเวลา
อย่าเอาเวลาที่มีค่าเพียงน้อยนิดที่เหลือนี้ จมอยู่แต่อดีตเลยน้องๆเอ๋ย
ก้าวข้ามออกมา แล้วออกเดินไปด้วยกัน ข้าจะคอยให้กำลังใจ
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 20 เมษายน 2561
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
ณ พุทธอุทยานบุญญพลัง จ.กาญจนบุรี
