**** "อดข้าวอดนอนเพื่อให้เกิดปัญญา" ****
ขอสาธุคุณ
สวัสดีให้มีแต่ความเจริญ
ธรรมะนั้นอยู่เบื้องหน้าเรา
เรามีสายตาสอดส่งที่จะมองเห็นธรรมนั้นหรือไม่
เราอยู่อย่างไม่ดูว่า ธรรมชาติมันชี้ธรรมอย่างไร
ธรรมชาติแสดงธรรมอยู่ เราไม่รู้
ถึงรู้ ก็มองไม่เห็น ถึงเห็นก็มองไม่เป็น
ถึงมองเป็น ก็มองดูด้วยความไม่รู้
ธรรมนั้นไม่ยัดเยียด ไม่ตีบแคบ
ไม่จำกัดแค่เพียงความคิดหรืออักขระตามตำรา
เปิดใจอิสระออกมานอกกรอบบ้าง ก็จะเห็นธรรม
นี่เป็นธรรมนอก ที่เราพึงเรียนรู้เพื่อเข้าใจถึงความเป็นจริงในธรรมดาทั้งหลาย
นั่นแกงเผ็ด กินแกงแล้วเผ็ด
ความเผ็ดนั้นเป็นอาการปรุง
คำว่าเผ็ดนั้นเป็นสมมุติแห่งอาการ
ตัวเรานั้นเข้าไปเป็นเจ้าของอาการ
เมื่อเป็นเจ้าของ มันก็เลยมีอาการว่ากูเผ็ด
แต่ความจริง อะไรคือกู มันก็ยังไม่รู้
พอๆ กับเผ็ด มันเกิดจากอะไร ก็ไม่รู้เหมือนกัน
ที่รู้ๆเผ็ดนั้นมันต้องเกิดจากแกง
เราไม่รู้ว่าเผ็ดนั้นมันเกิดจากกู ไม่ได้เกิดจากแกง
เป็นเพราะกูไปแดกแกง ความเผ็ดมันก็เลยเผ็ดขึ้นมาที่กู ไม่ใช่ที่แกง
นี่..ธรรมมันต้องเอากายเข้าไปผัสสะ
มันรู้อยู่ที่กายนี่ ไม่ได้ไปรู้อะไรอยู่ที่ไหน
เผ็ด..มันไม่ต้องพิจารณาอะไร แตะลิ้นปุ๊บ มันรู้ของมันว่าเผ็ด
อาการเจโตมันเป็นของมันอย่างนี้...