ทำไงให้รู้ยืนยันใจว่ากายไม่ใช่ของเรา

**** “ทำไงให้รู้ยืนยันใจว่ากายไม่ใช่ของเรา” ****

หวัดดียามเที่ยง

ปกติธรรมชาติทุกวันนี้ ข้ามักจะเข้าสู่ความสงบด้วยความว่าง

โดยการนั่งสมาธิซะเป็นส่วนใหญ่

หากนึกตรึกตรองธรรมอะไร ก็จะใช้การเดินจงกรม

ข้าไม่ได้นั่งเพื่อต้องการอะไร ข้านั่งเพื่อพักทุกสิ่งทุกอย่างลง ให้มันว่างๆ

เอาอานาปานมาเป็นวิหารธรรม คือเครื่องอยู่

แต่ธรรมชาติที่มีเครื่องอยู่ในความว่างเช่นนี้

มันเข้าใจธรรมชาติที่มีที่เป็นตามเหตุปัจจัยของมันดีอยู่แล้ว

ไม่ได้พิจารณาอะไรมากมาย จึงอยู่ด้วยความว่างเพื่อพักกายพักจิตเท่านั้น

หากเราไม่ปฏิบัติจนเห็นแจ้งยืนยันให้แก่ใจเราเองได้ ว่าธรรมชาติสรรพสิ่งทั่งหลาย แท้จริงเป็นเช่นไร

การอยู่ว่างๆ โดยไม่เอาอะไร ไม่ทำอะไร ไม่วินิจฉัยอะไร

มันจะหยุดและดับปัญญาที่จะก่อเกิดแห่งเรือนกายใจเรานี้ ให้ตีบตันและหยุดอยู่กับที่

ชีวิตคือการค้นหาและเดินเพื่อเจริญสืบไปในวันที่เหลือที่มีอยู่

เรายังมีสังขารปรุงแต่งเป็นเครื่องรับรู้

ตราบใดที่ยังไม่สิ้นสังขาร

การปรุงแต่งมันก็ยังไม่สิ้นสุด มันปรุงของมันไปเรื่อย

แล้วจู่ๆ เรามาบอกว่า เราจะหยุดปรุงแต่ง
จะอยู่กับความว่าง

นี่เป็นความโง่งี่เง่า ที่เอาตัวตนเข้าไปเป็นเจ้าของเรือนกาย เวทนา จิตและธรรม

ถ้าเราเป็นเจ้าของกายจริง บังคับมันว่าเราว่างได้

เราก็ควรเอาแค๊ปหมูมาซักชิ้น
แล้วตั้งใจว่าจะกลืนมันลงไป

หากเรากลืนแค๊ปหมูชิ้นโตๆ ได้ดังใจ
ไม่มีสิ่งใดมาต้านทานหรือขวางกั้นทางเดินกลืนลงคอ

นั่นแหละๆๆ กายมันเป็นของเรา และเราก็ยืนยันได้

แต่ถ้ากลืนไม่ได้

ก็แสดงว่ากายมันเป็นของมันไม่ใช่ของเรา
ที่จะไปบังคับบัญชาอะไรมันได้

ถ้ามันมีแรงต้านไม่ให้กลืน

ก็ต้องหาว่าใคร เป็นตัวต้านไม่ให้มันกลืน

เพราะเรามันต้องการที่จะกลืน

การมีแรงต้านนั้น แสดงว่า มันไม่ใช่เรา

ที่มันมีแรงต้านไม่ให้กลืน

แสดงว่า มันมีโปแกรมสัญญาของมันเองอยู่แล้ว

ว่าอะไรที่ผิดไปจากสัญญาของมัน

มันก็ไม่ยอมไห้ผ่านเช่นกัน

จะมีมึงมีกูหรือไม่มีก็ตาม

ฉะนั้น…จงหัดฉลาดๆ กันซะบ้างไอ้น้องเอ๋ย..

พระธรรมเทศนาจากบทธรรม โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันพฤหัสบดีที่ ๓๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๐