บรรลุธรรม

มีพระภิกษุรูปหนึ่ง ได้เดินทางมาหา

ท่านกล่าวว่า ท่านเรียนปริญัติมามากแล้ว มีความรู้ทางธรรมสูงพอแล้ว

ท่านอยากพ้นทุกข์ นี่..เป็นพระที่น่ากราบไหว้ ข้านี่ชอบพระอย่างนี้ บวชมาเอาจริง

ท่านแยกหมู่คณะมาหลายปี อยู่ฝึกปฏิบัติไปตามสถานที่ต่างๆ

ท่านบอกว่า ท่านไม่ได้ธรรมะอะไรเลย มันเหมือนเป็นแค่ความรู้

ธรรมที่รู้ที่ท่านเข้าใจ มันก็เป็นธรรมที่ท่านอ่านท่านจำมาทั้งนั้น

ท่านตอบปัญหาธรรมได้ทุกอย่างที่ใครถามท่านมา ถามมาเหอะ ท่านตอบได้หมด

แต่ท่านรู้อยู่แก่ใจว่า ท่านเองยังไม่เกิดภาวะธรรมใดๆ มันเป็นความรู้ธรรมจากพระสูตร จากพระโอษฐ์ จากตำรา

ตรงนี้ ท่านสงสัยมากๆ ท่านนี้รู้ธรรมมาก ปฏิบัติมาก ทำไมไม่บรรลุธรรมซักที

ที่มาหานี้ ได้รับทราบจากพระเพื่อนว่า ข้านี้มีปฏิภาณในธรรม อยากเทียบชั้นภูมิธรรมต้องมาหาข้าที่นี่ นี่..ท่านบอกมาอย่างนี้

จึงใคร่ขอลองถามธรรมแก่เขาซักข้อ ขอให้ถามธรรมที่ข้าเข้าถึงแก่เขา ไม่ได้มีเจตนาลบหลู่

แต่ขอทดสอบธรรมที่เขามีให้หน่อย ว่าเขาสามารถตอบคำถามธรรมของผู้มีปฏิภาณ ถามธรรมแล้วเขาตอบได้ไหม

เขาก้มลงกราบแล้วกล่าวว่า ผมขอโอกาศครับ พระอาจารย์

ข้ามองหน้าพระผู้ทรงธรรม ที่ต้องการทดสอบธรรมตนเอง

แล้วหยิบหมวกไหมพรมที่โยมศรัทธาถักมาให้ ยื่นให้พระท่าน

ถามพระท่านว่า หมวกใบนี้แข็งไหม

พระท่านขย้ำขยุ้มแล้วบอกว่า อ่อนนุ่มครับพระอาจารย์

หากเทียบกับไม้ท่อนโน้น อะไรแข็งกว่ากัน

พระท่านตอบโดยไม่ลังเลว่า ไม้ท่อนโน่นครับ

ข้าถามว่า หมวกไหมพรมนี้ กับไม้ท่อนนั้น อะไรหนักกว่ากัน

พระท่านตอบว่า ไม้ท่อนนั้นครับ หมวกไหมพรมนี้เบาครับพระอาจารย์

ข้าพยักหน้าแล้วถามว่า ท่านลองชิมหมวกไหมพรมนี้ซิ แล้วเทียบกับมะม่วงลูกโน้น ว่าอะไรมันรสชาติหวานเปรี้ยวดีกว่ากัน

พระท่านตอบว่า ก็ต้องมะม่วงลูกนั้นซิครับ

ข้าถามว่า ท่านลองดมดูซิ หมวกไหมพรมนี้กับ ดอกกุหลาบใต้ต้นสัก อะไรหอมกว่ากัน

พระท่านตอบว่า ดอกกุหลาบย่อมหอมกว่าครับ

พระท่านมองหน้า แล้วท่านก็ถามย้อนมาว่า

พระอาจารย์ถามกระผมมาหลายอย่าง ล้วนเป็นเรื่องของเด็กน้อย

คำถามเหล่านี้เป็นธรรมตรงไหน ผมบวชมานานผมไม่อยากฟังคำถามที่ตื้นๆ เช่นนี้ครับ

ขอโอกาศให้ผมได้สดับธรรมชั้นสูงที่พระอาจารย์เข้าถึงเถิดครับ โปรดอย่ามาทดสอบกำลังใจของผมเลยครับ

ผมขอโอกาสเถอะครับ เพราะผมดั้นด้นมาไกล ผมเดินทางมาแสวงหาภูมิธรรมที่ออกจากใจ และชี้นำให้พ้นทุกข์

ผมบวชมาเพื่อพ้นทุกข์ ต้องการเข้าถึงธรรม เข้าถึงความเป็นจริง พระอาจารย์โปรดเมตตาด้วยเถอะครับ

กระผมอยากตอบคำถามธรรมที่พระอาจารย์เข้าถึงนะครับ กระผมขอโอกาส

ข้าพยักหน้าและถามว่า

ไม้ท่อนโน่น กับหมวกไหมพรมในมือท่าน อะไรแข็งกว่ากัน

พระท่านก้มหน้านิ่ง

ไม้ท่อนโน่นกับหมวกใบนี้ อะไรหนักกว่ากัน

พระท่านก็นิ่งอีก

หมวกใบนี้กับขี้ไก่กองโน้น อะไรเหม็นกว่ากัน

พระท่านขมวดคิ้วหลับตาก้มหน้านิ่ง

งั้น ควยท่าน กับไม้ท่อนนั้น อะไรแข็งกว่ากัน..หือ..!!

พระท่านกลืนน้ำลายและแหงนมองหน้า

ตอบมาซิ นิ่งเฉยทำเหี้ยอะไรทำไม พ่อจอมปราชญ์

<< พระอาจารย์พูดหยาบ.. หยาบมากๆ

>> ท่านก็ตอบมาซิ

<< นี่ไม่ใช่ผู้กล่าวธรรม นี่ไม่ใช่วิสัยผู้มีธรรม นี่เป็นวิสัยภูมิปุถุชน ชนชั้นอาจารย์คนพูดกันเช่นนี้หรือ ท่านไม่อายวลีที่เปล่งออกมาหรือ

ผมดั้นดั้นมาเพื่อมาพบเจอกับสิ่งเหล่านี้หรือนี่ ทำไมพระอาจารย์หยาบคายเช่นนี้ ผมไม่เคยพบเจอในชีวิต ขออภัยที่ต้องกล่าวเช่นนี้ ผมรับไม่ได้จริงๆ นี่.พระท่านว่า

ข้าจึงขนาบไปว่า คำถามง่ายๆ ท่านยังตอบไม่ได้

ที่ตอบได้ก็ตอบไม่ถูก

ไม่ยอมทิ้งภูมิธรรมตำราที่ร่ำเรียนมา

แล้วยังเสือกแหกปากร้องกู่หาธรรม

ไอ้เหี้ย..!! ไหมพรมอยู่ในมือแท้ เสือกร้องบอกว่าไม้นั่นหนักกว่า

เกิดมาท่านไปยกไม้นั่นแล้วรึไง มันถึงได้หนักกว่าไหมพรมนี่

มือขยุ้มไหมพรมอยู่แท้ๆ ยังเสือกบอกว่า ไม้นั้นแข็งกว่า

ท่านไปลูบคลำไม้มันแล้วรึไง

ท่านเอาแต่สัญญาจำไปตัดสิน ไปยัดเยียดความเป็นจริงที่มันชี้ความเป็นจริงอยู่

เป็นไง..หมวกนี่กับขี้ไก่นั่น รู้ได้ไง ว่าขี้ไก่มันเหม็นกว่า ไอ้ห่า..ไปดมแล้วรึไง

มะม่วงนั้น มีรสชาติตรงไหน ท่านไปชิมแล้วรึ ถึงได้บอกว่ามันหวานกว่าไหมพรม

ไหมพรมนี่ซิ ท่านชิมอยู่รู้รสอยู่ ท่านย่อมรู้รสชาติของความเป็นจริงของไหมพรม

รสชาติมะม่วงนั้นมันเป็นแค่ความทรงจำที่เป็นอากาศ ที่เคนแดกเคยชิมเท่านั้น

ท่านมันไม่อยู่กับความจริง ท่านมันอยู่กับโลกแห่งจินตนาการที่เป็นสัญญาอากาศ

เอาแต่อากาศมาเป็นสัจธรรม มันจะเข้าถึงความเป็นสัจธรรมได้ยังไง

บวชมาไขว่คว้าแต่อากาศ ยึดหาแต่อากาศ ที่เป็นอดีต และอนาคต ที่ไม่เป็นสัจธรรมความจริงอะไร

ท่านลองเอามือจับควยท่านดูซิ จับเลย ว่าควยท่านกับไอ้ไม่ท่อนนั้น อะไรมันแข็งกว่ากัน แล้วตอบผมมา

พระท่านนั่งตะลึง ละลักละร่ำ ตอบว่า ควยแข็งกว่าครับ พระอาจารย์

ไอ้ห่า.. เสือกตอบผิดอีก ท่านเอามือจับควยท่านรึยังเล่า จึงได้ตอบว่า ควยท่านแข็งกว่าไม้ท่อนนั้น

อ้อ…ผมเข้าใจแล้วครับๆๆๆๆๆๆ พระอาจารย์ พระท่านร้องขึ้นมา โอ้..เป็นสุดยอดแห่งธรรม

ผมนี้โง่แท้ ตอบคำถามไม่ตรงตามความเป็นจริงเลย

เอา…แต่มโนความคิดแห่งสัญญาตอบ ไม่ได้เอาสัจธรรมตามความเป็นจริงตอบ

ผมเข้าใจแล้วๆๆๆ ขอกราบพระอาจารย์ด้วยเศียรเกล้า

ที่ผ่านมา กระผมยึดแต่สัญญาที่หาความเป็นจริงในผัสสะธรรมอะไรไม่ได้เลยจริงๆ

ข้าถามว่า ตกลง ควยท่านกับไม้ท่อนนั้น อะไรแข็งกว่า ลองจับดูซิ

ขอสาธุคุณพระอาจารย์ ผมจับดูแล้ว ควยผมแข็งกว่าครับ..!!

พระธรรมเทศนาจากบทธรรม เรื่อง******* มีฤทธิ์อภิญญา ใช่ว่าปัญญาจะเกิด ***** ณ วันที่ 29 พฤษภาคม 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง