คนเราจะให้ใครมาตัดสินถูกผิดนี่ไม่ได้
ทุกคนที่แสดง ย่อมถูกเจ้าของกันทั้งนั้น
แต่ที่ถูกตามหลักสัจจธรรม คือถูกอย่างรู้แจ้งที่อาศัยองค์ประกอบอย่างหลากหลายมาถูกนี่ หายาก
เมื่อพอใจ คนทั้งหลาย ก็จะเห็นว่าถูก
หากไม่พอใจ คนทั้งหลาย ก็จะเห็นว่าไม่ถูก
ถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง พอใจบ้าง ไม่พอใจบ้าง นี่เป็นปุถุชน
และเพราะเหตุแห่งความเป็นปุถุชนนี่แหละ เกิดการลองผิดลองถูก
จึงได้เกิดกำเนิด อริยชนขึ้นมา อริยชนทเงหลาย ก็ล้วนแล้วเกินมาทางไม่ถูกก่อนเข้าทางถูกด้วยกันทั้งนั้น
เราอย่าได้ปรามาสใครด้วยทิฏฐิใจแห่งอารมณ์ เพ่งโทษโดยเจตนาต่อใครตรงๆเลย ว่าเขาผิดและเลว
ขอเป็นกำลังใจให้แก่ดวงจิตทั้งหลาย ที่กำลังก้าวสู่กระแสแห่งพุทธิอริยะ ขอเป็นกำลังใจ
คนเราเมื่อแก่ตัวลง ก็เป็นธรรมดา ที่ได้ผ่านการมองเห็นเหตุการณ์ที่ผ่านกาลมายาวนาน
ลองคิดให้เป็นซิกับเหตุกาณ์ที่ยาวนาน ที่เรียกว่าสุข
พิจารณาดีๆ ว่าก่อนสุข มันทุกข์มาก่อนทั้งสิ้น
และที่ไอ้คิดว่าสุขนั้น มันคือทุกข์ตัวใหม่ที่ยังไม่สุกงอม
มันสุกงอมเมื่อไหร่ ทุกข์ทั้งหลายที่เราไม่พึงปราถนา มันก็ทะลักมาทางสุขที่เราชื่นชอบนั้นแหละ
และนี่คือชีวิตที่จะต้องเกิดมา เผชิญอย่างซ๊ำๆซากๆ
ความซ๊ำซากนี่ เราเห็นมันกันบ้างไหม
เราทำตัวซ๊ำๆซากๆ กันมาเป็นเวลานานหลายปี
เราไม่รู้สึกเบื่ออะไรที่มันซ๊ำๆซากๆกันบ้างหรือ
แค่เปลี่ยนโจทย์ใหม่ เราก็หลงไหลไปกับแนวแห่งโจทย์แล้ว
คงลืมไป ว่าโจทย์ใหม่แค่ไหน แนวทางแห่งคำตอบ มันก็ลงอยู่ที่เดิม
ทุกข์ ที่เกิดจาก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา สรรพสิ่ง ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรได้ดั่งใจ มันเป็นของมันเช่นนั้น ยอมรับมันได้ไหม
มันซ๊ำๆซากๆกันอยู่เช่นนี้ แล้วไม่รู้เกิดมาเพื่ออะไร นี่เรียกว่า หลง
พระธรรมะเทศนา จากคอมเม้นท์ เรื่อง เข้าใจสมาธิ ก็จะมีปัญญาถอดถอนตัวกู
โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 27 ธันวาคม 2557
ข้าเองนี้ โดยปกติก็ไม่ยุ่งเรื่องของใคร พระเลวยังไงก็ถือว่า เป็นเรื่องของเขา แต่มีพระด้วยกันมาเล่าเรื่องจัญไรที่ท่านมาประสบพบพานกับตัวเองมา
ข้าก็ว่าไปตามธรรม ไม่ได้ว่าใคร แต่กิเลสใจที่มันโดน มันสะดุ้ง มันจึงคิดว่าข้านี่ แรง ชอบด่าว่าพระ
ข้าอยู่ราวป่า ก็รักษาความเป็นพระแค่ราวป่า เมื่อมีคนเขาถามมา ก็ต้องว่าไปตามธรรมและจริตแห่งสัตว์ป่า ไม่ได้ว่าใครหรือเจาะจงว่าคนไหน
ข้าแค่ชี้ว่า เห็นตัวเหี้ยไหม เหี้ยมันเป็นอย่างนี้ สีอย่างนี้ อย่าไปหลงว่ามันเป็นหงษ์ เหี้ยมันบินไม่ได้ มันมีแต่จะมุดลงรู คนฟังย่อมเห็นว่าเหี้ยมันเป็นยังไง
แต่ถ้าผู้ฟังเอาตัวไปเป็นเหี้ยเสียเอง ไอ้นี่มันโง่ ข้าชี้ไปให้เห็นเหี้ย ไม่ได้ว่ามันเป็นเหี้ย ชิบหายเลย มันเลยเดือดร้อนกันเป็นแถว
หาว่าข้านี่ ชี้ประจานพวกมัน และเสือกไปด่าพวกมันอีกว่า อ้ายยยเหี้ย
วันพระนี่ เป็นวันปวารณาตน เป็นวันขอขมากรรม ในความพลั้งเผลอ ทางกาย วาจา ใจ
ในแต่ละอาทิตย์ ใจมันอาจจะไม่ได้มีสติครอบครองใจตนตลอดเวลา
อาจจะประมาทพลาดพลั้งล่วงเกิน ด้วยกาย วาจา ใจ
รู้เท่าถึงกาล รู้เท่าไม่ถึงกาล เจตนา ไม่เจตนา
ต่อหน้าก็ดี หลับหลังก็ดี
เมื่อถึงวันพระ ท่านจึงเปิดโอกาสให้ผู้น้อย ด่าแม่ เอ๊ย ซักถามได้
วันพระนี่ เป็นวันลดตัวตนแห่งมานะทิฏฐิพระลง หากมันยังเหลือความเป็นพระ
เพราะความเป็นพระนี่ มันมีแต่ทิฏฐิ มานะ และเทวดามากชิบหาย
หากมันเคารพวันพระ มันก็ต้องเปิดโอกาสให้ผู้อื่นซักถามความเหี้ยที่ปล่อยออกมาเพ่นพ่านได้
และอธิบายเหี้ยที่เพ่นพ่านเหล่านั้น ว่าทำไมไม่ขังคอกเอาไว้ให้ดี
ตัวเองมันไม่เห็น แต่คนอื่นเขาเห็น มันต้องอธิบายได้
ไม่ใช่เรื่องของกู กูเป็นเหี้ยของกูอย่างนี้ มันก็เลยกลายเป็นตัวอัปปรีย์ เป็นตัวเหี้ยมาห่มฝาดไปซะนี่
พระก็ต้องย่อมมีวันพระ วันพระเป็นวันชำระใจของพระ ไม่ใช่วันพระ เป็นวันที่ไม่ต้องออกไปบิณฑบาตร เพราะชาวบ้านเขาจะมาทำบุญกัน นำเอาอาหารมาเลี้ยงดู
นี่ถ้าเป็นเหี้ยมันก็มักไม่ออกจากรู มันคอยจ้องขบกัดแต่อาหารปัจจัยจากชาวบ้าน
วันพระนี่ พระดีๆ ทั้งหลาย เขาเปิดโอกาสให้ชี้แจงความผิดแห่งตนที่เจ้าตัวอาจมองไม่เห็น ไม่เจตนา
เมื่อรับทราบข้อหาแล้ว ท่านก็สาธุคุณ และขอขมากรรมซึ่งกันและกัน
เป็นการลดทิฏฐิมานะ ความเป็นใหญ่เป็นโต ที่บวชนาน อยู่นาน จนหัวหงอก พรรษาเยอะ
วันพระนี่ เป็นวันดีจริงๆ สำหรับชาวพุทธที่เป็นพระ
แต่มันเป็นวันหาตังค์และอวดอ้างของพวกเหี้ย ไม่รู้ว่าวันพระ มันเป็นวันอะไร
วันนี้วันพระ ด่าธรรมกะได้ ถ้าอะไรมันจัญไร พ่นออกไปไม่ถูกรูหู ข้าขอน้อมรับ
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง วันพระ เปิดโอกาศให้ด่าและตักเตือนพวกพระเลวๆ ณ วันที่ 28 ธันวาคม 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
