>> ลูกศิษย์ : กราบมนัสการ พอจ. ขอเมตตาชี้แนะ เรื่องขณะที่พระให้พรเราควรวางใจอย่างไรคะ
<< พระอาจารย์ : Geng Geng
ขณะที่พระให้พร จะเป็นบาลีหรือภาษาไทย ให้เอาใจจับที่เสียง ตั้งสติอย่าสอดส่ายออกไปที่อื่น
เช่นนี้ จะเกิดสมาธิ และเป็นกุศลมากกับเจ้าของ
บางคนขณะพระให้พร ดันไปท่องอะไรก็ไม่รู้เช่น กรวดน้ำ แผ่เมตตา ขอให้ถึงคนนั้น ขอให้ถึงคนนี้
พระก็หลับหูหลับตาท่องไป บ่นไป ส่วนโยมก็ขมิบปากปู๊ดๆๆ แข่งกับพระ
หากเราถอยออกมาดู จะเห็นว่า ศาสนานี้ โง่ทั้งโยมและพระ ที่ต่างฝ่ายต่างไม่ได้ฟังใครเลย
เราควรจะให้พระให้พรให้จบก่อน และตั้งสติฟังอย่างนอบน้อม เมื่อท่านให้พรจบแล้ว เราพึงอธิฐานจิต จะท่อง จะบ่น จะว่า จะด่าแม่ใคร ก็ว่าๆ กันไป
ไม่ต้องไปท่องแข่งกับพระ นี่..พอพระยถา โยมก็ตั้งหน้าตั้งตากรวดน้ำ บางพวกก็ขอท่องมนต์ บางพวกก็ขออย่างนั้นขออย่างนี้ ขณะที่พระสวด ถ้าผีมี ผีเลยไม่รู้ว่าจะรับของใครดี เพราะพระกับโยม แย่งซีนกัน
ข้าเองเวลาเค้าใส่บาตร ตั้งแต่บวชมา ไม่เคยยถากะเขาซักที เพราะชาวบ้านเขาฟังบาลีไม่รู้เรื่อง แปลกันก็ไม่ออก ข้าก็แปลไม่ออก แปลไม่ออกต่างฝ่ายก็ต่างฟังกันไม่รู้เรื่อง ข้าก็เลยไม่เคยกล่าว ยถาบาลีกะเขา
ทีนี่ พอเขาใส่บาตร ข้าก็ว่าเป็นภาษาไทย ที่เขาฟังกันออกแปลกันออก แต่ก็มีบางพวก พอพนมมือรับพร เขาก็จะท่องแข่งกะข้า
เพราะเขาคิดว่า พอพระให้พร เขาก็ต้องรีบขมุบขมิบกรวดน้ำบ้าง ท่องมนต์บ้าง กล่าวแผ่เมตตาบ้าง มันจะได้ขลังมันจะได้ถึง
มันก็เลยกลายเป็นว่า ท่องแข่งกัน ต่างคนต่างหันหน้าเข้าหากัน แล้วต่างคนต่างพูด หรือบางพวกพอพระให้ ยถา หลังถวายทานเสร็จ ต้องรีบกรวดน้ำขณะพระพากันท่อง ยถา นี่เพราะพระบ้านนอกมันสอนมาต้องกวดน้ำขณะ ยถา นี่..โง่หลายๆ
ข้าเองนี่ หากเขาไม่ถาม ข้าก็จะไม่บอก เพราะบอกไปเดี๋ยวเขาจะหาว่าเสือก ก็เลยมองเขาขมุบขมิบปาก เวลาให้พร ด้วยสีหน้ายิ้มๆ
หากเราต้องการความสบายใจจากการที่พระให้พร เราก็ควรตั้งใจรับฟัง เมื่อรับเสร็จ ก็ค่อยไปกรวดน้ำ หรือส่งต่อแผ่เมตตาให้ญาติให้ผี หลังจากทุกอย่างจบลงแล้ว
ไม่ใช่ต่างฝ่ายต่างท่องบ่นกันไป ต่างคนต่างไม่ฟังใคร เพราะเข้าใจว่าโลกเขาทำและเป็นกันเช่นนี้
ถ้าข้าเป็นผี ข้าคงด่าแม่ชิบหาย ไม่รู้ว่าบ่นอะไรกัน ทั้งพระทั้งโยม ทั้งๆ ที่ต่างเป็นคนไทย พูดกับคนไทย แต่ตอนให้พร หรือจะชี้สอนธรรม ดันให้พรและชี้สอนธรรม เป็นภาษาที่ฟังกันไม่ออก
ร้องเพลงท่องบ่นกันเป็นภาษาบาลี มันก็ไม่ต่างกับการสีซอให้ควายฟังล่ะวะ..
พุทธะแปลว่าปัญญา แต่การเผยแผ่ มากพิธีการและยุ่งยากแบบโง่ๆ ดูเป็นไสยยะมากกว่า
เป็นพุทธะ ปวดตับจริงๆ กับการชี้แนะ แล้วต้องมาแปลแล้วแปลอีก ก็ยังงงๆ กันชิบหาย..
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง กรวดน้ำ…จำเป็นไหม ณ วันที่ 7 สิงหาคม 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
