*** “ตามล่าหาความฝัน” ***
ชีวิตนั้นมันดำเนินไปในหนทางเบื้องหน้าเสมอ
มีไหม..ที่ชีวิตเราจะไม่เคยผิดหวัง
มนุษย์นั้นไขว่คว้าหาความหวังในสิ่งที่ตนหวัง
หาความสมหวังนั้นด้วยแรงผลักดันจากสิ่งที่ไม่สมหวังเสมอ
เราอาจต้องทำตามความต้องการของคนที่เรารัก
เช่น พ่อ แม่ คนรัก ครอบครัว ลูกๆ เพื่อน
เพื่อให้พวกเขาได้สมหวัง
เพื่อความสมหวังของพวกเขา
เราอาจต้องแลกมาด้วยการกระทำ
ที่ไม่ได้เต็มใจหรือชอบใจอะไรจากเราเลย
แต่ต้องทำ เพื่อที่ยืนในสังคมให้พวกเขาได้สบายใจ
เด็กน้อยที่มั่นใจ แต่พี่ชายดันเก่งกว่าในหลายๆด้าน
เขาจึงพยายามชนะพี่ชาย
เพื่อหาที่ยืนในใจของพ่อแม่ได้ชื่นชม
แต่ยิ่งทำ พ่อแม่ก็ไม่ถูกใจ เพราะมีพี่ชายเป็นตัวอย่างเปรียบเทียบ
ความเครียด ทำให้เขาทำอะไรก็ยิ่งผิดพลาดไม่ได้ดั่งใจใครๆ
เขาทำทุกอย่างเพื่ออะไร ??
เพื่อตัวเขาเอง เพื่อให้ผู้อื่นชม เพื่อชนะหัวใจผู้คน หรือเพื่อตามความฝันที่เขาอยากให้มันเป็นจริง
สุดท้าย ชีวิตก็ล้มเหลว
ล้มเหลวเพราะเดินทางตามความต้องการของผู้อื่น
ล้มเหลวเพราะอยากให้ผู้อื่นมองเห็นความเก่งของตัวตน
ล้มเหลวเพราะตนกดดันใจตนเอง
เพื่อนเอย..ลุกขึ้นเดินออกมาสู่ความเป็นจริงเถิด
อย่าเลย อย่าไปล่าความฝันแห่งตนเพราะเนื่องด้วยผู้อื่น
เราพึงไปตามความฝันแห่งใจเรา
ได้แค่ไหน ก็พึงยอมรับแค่นั้นในสิ่งที่ได้
ผู้อื่นเขาอาจไม่ได้ดั่งใจของเขา ที่เราไม่ได้ดั่งใจ
เราอาจดำเนินไปด้วยความไม่ชอบใจของใคร
แต่สิ่งที่ได้ #คือเรานั้นอิสระ
อิสระนี่ มีองค์ประกอบปัจจัยหลายอย่างหล่อหลอมมัน
ความผิดหวัง ความทุกข์ ความเศร้า ความไม่ได้ดั่งใจ การติเตียน การดูถูกดูแคลน
แต่มันเป็นของผู้อื่นทั้งนั้นแหละ
เป็นว่าเรานั้น ทนกับมันได้ไหม
เพราะความที่เราอยากไปนั่งไปยืนบนหัวใจใครๆนี่แหละ
ทำให้เราขาดความเป็นอิสระ
เราต้องทำเพื่อผู้อื่นเสมอ
เราต้องอดทนทำร้ายใจเราเพื่อผู้อื่นเสมอ
เพื่อให้ทุกคนได้มองเห็นมายังเรา
ว่าเรานั้นเป็นคนเก่งในสายตาของทุกๆคน
หัดพ่ายแพ้กันซะมั่ง ตรงนั้นยังมีที่ว่างที่มันเป็นอิสระจากความต้องการของใครๆ
แพ้ซะมั่ง เพื่อมองโลกให้เป็น
แพ้ซะมั่ง เพื่อมีที่ว่างในมุมมองใหม่ๆ
แพ้ซะมั่ง เพื่อใครๆเขาจะได้ไม่ต้องมาสนใจ
แพ้ซะมั่ง เพื่อได้คิดอะไรและได้หยุดพัก
ดอกไม้แข่งกันบานเต็มลานทุ่ง
มันบานของมันเอง ไม่ได้ไปแข่งกับใคร
หาดทรายเต็มไปด้วยกรวดหินทราย
วางเรียงรายไม่เป็นระเบียบ
แต่นั่นแหละเป็นความมีระเบียบสวยงามเมื่อยามมองออกไป
ต้นไม้น้อยใหญ่แย่งกันวางตัวไม่เป็นระเบียบ
แต่นั่นแหละเป็นทิวเขางามที่ดูเขียวเป็นระเบียบแสนชื่นตาชื่นใจ
จงเป็นอิสระอย่างที่เราเป็น
อาจจะขัดใจใครๆที่เขาไม่อยากให้เป็น
แต่นั้น..มันเป็นธรรมชาติความจริงของใจเรา
เรา..อาจเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งที่แสนโสภาสวยงามเพราะความเป็นเรา
เพียงแต่ว่าเรา มันแคร์สังคมมากไป
ธรรมชาติแห่งความเป็นเรา
มันจึงโดนบดบัง
4+5 = 9 แต่ 8+1 = 9 ก็ไม่ผิดใช่ไหม
มันยังมี 7+2 ก็ = 9
6+3, 10-1, 17-8 หรือแม้แต่ 368406+5438÷43327892ฯ×4555669ฯ เพื่อมาเป็น 9 ก็ได้
เรา..จะอยู่ยังไงกับความฝันเรา
เราเดินทางไปตามความฝันของเราได้
แม้เส้นทางแห่งการเดิน มันอาจจะไม่ได้ดั่งใจใครที่เขาคาดคิดกัน
สำคัญ..เรากล้าที่จะเดินและออกมาจากเส้นทางความต้องการและใฝ่ฝันของผู้อื่นรึเปล่า
ทำตามความฝันของผู้อื่นมามากพอแล้ว
หัดเดินไปตามความฝันที่เป็นจริงของใจตนเองบ้าง
แต่ขอให้เป็นความฝันที่ประกอบด้วยใจที่มีความละอายชั่วกลัวบาปเป็นเบื้องต้น
ชีวิตเรา..เราเลือกที่จะเดินได้ด้วยความเป็นอิสระของใจเราเอง
ก่อนความตายมาเยือน และต่างคนต่างไปตามลำพังแต่เพียงผู้เดียว
ขอปลดโซ่ตรวนให้ทุกคน และวางของหนักที่แบกไว้ทิ้งมันไป
พึงเดินออกไปด้วยใจ ที่ไม่แบกและเกี่ยวข้องกับตัณหาความอยากของใครๆ
เพื่อหัวใจมีที่กว้างพอ ที่จะให้วิ่งและยืนไปตามความฝันแห่งเรา
เรา..เลือกได้ในสิ่งที่จะเป็น
เรา..พึงเป็นในสิ่งที่เราเลือกเอง
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 17 พฤษภาคม 2561
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
