*** “อย่าเพิ่งยอมแพ้” ***
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ
เพื่อนข้าคนหนึ่งเป็นคนเก่ง
เขามั่นใจว่าเป็นคนเก่ง
เขาเก่งกว่าใครๆ
เขามีพี่ชายคนหนึ่ง ที่ไม่ค่อยเก่ง
เขามั่นใจว่าเขาเก่งกว่าพี่ชาย
เขาเก่งทางด้านกีฬา
เพราะเป็นคนเก่งในกีฬา
เขาเข้าใจว่า ทุกๆอย่างเขาก็เก่ง
เช้าวันหนึ่ง..
พี่ชายบอกแม่ว่า เขาสอบติดวิศวะจุฬา
เขาแอบได้ยิน พ่อแม่ชื่นชมความเก่งพี่ชาย
พ่อแม่ไปคุยไปโม้ให้ใครๆฟัง
เขาชักอิจฉาพี่ชาย
เขาต้องเรียนให้มากขึ้น พี่สอบติดวิศวะ
เขาจะสอบอะไรดี ที่ดูเหมือนจะเหนือกว่าพี่
มีเกียรติและทุกคนชื่นชอบว่าเป็นยอดแห่งความชื่นชม
เขาจึงเรียนๆๆๆ
การเรียนทำให้ความเก่งทางด้านกีฬาของเขาเริ่มด้อยลง
ซ้อมน้อยลง ความพ่ายแพ้เริ่มมาเยือน
แต่เขาไม่สนใจหรอก เขาอยากเอาชนะพี่ชายที่แสนอ่อนแอคนนั้น ให้พ่อแม่ดู
เขาจะเป็นนายแพทย์ เขาจะสอบแพทย์ให้ได้
สอบเพราะพ่อแม่บอกว่า เป็นคุณหมอนี่ แสนจะเป็นคนเก่ง
เมื่อจบมัธยม เขาไปสอบแพทย์
แต่ปรากฏว่า เขาสอบไม่ได้
เขาอายพี่ชาย อายพ่อแม่
ที่สำคัญ..อายเพื่อนๆที่ด้อยกว่าเขา มันดันพากันสอบได้แม้จะไม่ใช่แพทย์อย่างที่เขาต้องการ
เพื่อนหลายคน ไปลงเรียนรามฯ
เขาไม่เอา
เขามองว่า การไม่ได้เอ็นทรานซ์เข้าไป มันเสียเกียรติภูมิ
เขาเสียเวลาไปอีกปี เพื่อขอสอบใหม่
เขาทุ่มเทเต็มที่ แต่ที่สุดเมื่อถึงเวลา
ความหักโหมที่เขาทุ่มเท มันบดบังจนเขาทำข้อสอบไม่ได้
เขากดดันมันมากเกินไป คาดหวังมากไป เครียดมากไป เพื่อเส้นชัยที่เขาต้องการ
ความพ่ายแพ้เกิดอีกครั้ง เขาสอบไม่ติด
พี่ชายจะจบวิศวะแล้ว ตัวเองยังสอบอะไรไม่ได้
ที่สุดก็เข้าหายาเสพติด ชีวิตดิ่งต่ำ ล้มเหลว
พ่อแม่ก็เอือมระอา เพื่อนๆก็เอือมระอา แฟนสาวแสนสวยก็เอือมระอา
เขาไม่เอาใคร ชีวิตจมอยู่กับความน้อยใจ ที่โลกดูไม่ยุติธรรม
นี่..เพราะขาดความอิสระใจในสิ่งที่ตนเป็น
แบกเอาภาระของผู้อื่นมาทับถมใจ เพื่อให้ใครๆ เห็นว่าตนต้องเก่งกว่า
อยากให้โลกชื่นชม
อยากให้คนทั้งหลายนิยม
อยากเป็นคนที่สยบหัวใจทุกๆดวง ว่าตนคือหนึ่งเดียวที่เหนือใคร
การชนะในสิ่งที่ตนเองปรารถนานั้น มันกอปรไปด้วยหนทางแห่งความพ่ายแพ้เสมอ
เมื่อไม่ชนะ .. ความพ่ายแพ้ที่ตนกอปรขึ้นมา มันก็จะประจานความเป็นตน
หากชนะ ผู้คนก็จะชื่นชม
มันจะบดบังความทุกข์ยาก ลำบาก ที่พ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า กว่าจะได้ชัยชนะ
ทุกคนจะชื่นชมกับชัยชนะ
ความชื่นชม จะบดบังทุกอย่างที่เคยพ่ายแพ้
แต่เมื่อแพ้ แม้จะเดินทางมาด้วยความยากลำบากแค่ไหน ทุ่มเทเพียงใด มันก็คือไอ้ขี้แพ้
คนที่ขี้แพ้ ก็คือไอ้ขี้แพ้ ที่ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะออกเดินออกไปต่อสู้
แพ้แล้วลุก ยังพอมีที่ยืน
แพ้แล้วนอนพังพาบ ใจไม่สู้ จะแพ้พ่ายตลอดกาล
บางครั้งความพ่ายแพ้ มันขาดแค่ชัยชนะที่อยู่เบื้องหน้าอีกแค่ก้าวเดียว
หลายโอกาศแห่งชัยชนะ พลาดไปเพราะหมดกำลังใจก่อนถึงเส้นชัยอีกแค่หน่อยเดียว
อย่าเพิ่งยอมแพ้ เราแพ้เพราะเหตุปัจจัยไม่อำนวย แต่อย่าเพิ่งหมดใจเพราะใจที่พ่ายแพ้
ใจที่ไม่ยอมแพ้ วันหนึ่ง ชัยชนะจะมาเยือนเรา
ขอเป็นกำลังใจให้แก่นักสู้
ข้าเองก็สู้กับความถูกต้องที่ไม่เป็นธรรม
ดูเหมือนความไม่เป็นธรรมของหน่วยงานและเจ้าหน้าที่บางคน
ทำให้เราแพ้แล้วแพ้อีก คว้าชัยชนะไม่เจอ
แต่เรา ยังมีแรงสู้
เรา..ก็เลยต้องสู้กันต่อไป
ใจเรายังไม่แพ้
ความพ่ายแพ้ เพราะความไม่ได้ดั่งใจ
เราจะเก็บไปเป็นบทเรียน เพื่อหาหนทาง มุ่งไปสู่ชัยชนะ
เรายังพอมีแรง
แม้เรี่ยวแรง มันจะถดถอยก็ตาม
ทุกเส้นทางที่ตีบตัน ยังไงก็มีช่องทางในในการออกเสมอ
อยู่ที่เราจะพ่ายแพ้มันหรือจะจำยอมต่อโชคชะตา
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 19 พฤษภาคม 2561
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
