เรื่องนี้ มีน้องเขาถกเถียงกัน ถึงการทานอาหาร คือให้รอพระฉันให้เสร็จก่อนถึงจะถูก ท่านผู้เฒ่าก็เลยกระโดดลงไปเสือกซะ เอามาให้เราฟังกันดู
ทุกครั้งที่ พอจ. ฉันข้าว ท่านจะตักอาหารใส่บาตร แม้พระทุกรูป พอจ. ท่านก็ให้ตักอาหารใส่บาตร เมื่อใส่บาตรเสร็จ ท่านก็ให้เหล่าโยม ยกไปทานกัน
ทานกันพร้อมๆ พระนั่นแหละ ท่านบอกว่า โยมก็หิวเหมือนกัน มัวมานั่งรอพระฉันเสร็จ เด็กเป็นลมตาย
พระควรฉันจบ เสร็จในบาตร เป็นการลดกิเลสตัวหนึ่ง ที่ทำไม่ยาก ถือว่า เป็นการธุดงค์
การทานนอกบาตร ใส่อาหารหลากจาน มันเต็มไปด้วย มักมากในรสชาติ มันแตกต่างจาก หมู่โยมๆ ที่เขากินตรงไหน
กินเสร็จแล้ว ถึงจะให้โยมกิน อย่างนี้ ศาสนานี้มันเป็นศาสนา เจ้าขุนมูลนายรึเปล่า คนเราเข้าใจผิดกันเอง
คำว่าเดน ก็คือ อาหารที่ท่านได้กันเอาไว้เพื่อเลี้ยงชีพ มันมีพอเพียงในการอยู่ ในแต่ละวันแล้ว ที่เหลือ ไม่เอาเก็บไว้เพื่อสะสม ยกให้ผู้อื่นไป นั่นละ เรียกว่าเดน
ท่านผู้มีกำลังน้อย หรือไร้อาหาร ก็สามารถนำไปยังชีพ เลี้ยงดูตัวเองต่อได้ ทั้งคนและสัตว์ การกินอาหาร ที่เหลือจากบาตรพระ
ที่พวกศรัทธานิยมกันนั้น นั่นเป็นเรื่องของคนโง่ พระพุทธองค์เจ้าท่านทรงห้าม มันเป็นอาบัติแก่พระ รู้ไหม และพระหัวดอ ก็ไม่ค่อยรู้กันซะด้วย
การทานอาหารเหลือเดนจากในบาตร หากพระเป็นโรค ท่านก็เป็นโรคด้วย ไม่ใช่สิ่งของศักดิ์สิทธิ์อะไร อย่างที่เข้าใจ
หากเจตนาอยากทานของในบาตรเพื่อเป็นมงคลแก่ชีวิต เพราะเหตุแห่งความศรัทธา ภิกษุก็นำอาหารมาคลุกคล้าเข้าด้วยกัน และตักแบ่งให้ ก่อนที่จะทำการฉัน
นี่..ท่านเรียกว่า ทานอาหารจากบาตรพระ เพื่อเป็นมงคล และพระท่านกรุณาแบ่งปันอาหารจากบาตรให้
ไม่ใช่พระแดกจนอิ่มแล้วเหลือข้าวในก้นบาตร แล้วยกให้โยมกินเพื่อความเป็นสิริมงคล
อย่างนี้..เป็นพระหัวดอ อย่าไปกินเดนแห่งมันเชียว ตัวมันเองก็เป็นรังแห่งโรคไม่แตกต่างจากเรา ติดโรคกันแน่
หลวงปู่หลวงพ่อ ที่เราเห็นว่าขลังว่าศักดิ์สิทธิ์ ไปดูตอนพงาบๆๆๆ ซิ อาหารที่กินนั้น ช่วยได้ที่ไหน แล้วทำไมถึงอยากไปกินกันจัง
กับข้าวเหลือเดนก้นบาตร โง่หลายนะท่าน คำว่าข้าวก้นบาตรนั้น หมายถึง อาหารที่บิณฑบาตรมาแล้วมันเยอะ ท่านทานไม่หมด
ท่านจึงแบ่งบันกันออกไปให้ผู้อื่นได้ยังชีพได้ ไม่ใช่ เศษอาหาร ที่กินจนเหลือก้นบาตร หรืออาหารเหลือเดนจากที่กินไม่หมดในภาชนะแห่งการกินแล้ว
ใครอยากกินข้าวก้นบาตร ที่ไม่ติดโรคด้วย ไม่ผ่านน้ำลายใครด้วย มากินที่ พอจ. ที่เกาะกลางน้ำนี่ ได้เป็นมงคลแน่
แต่ที่แน่ๆ หาคนกินกันจริงๆ ยากเหลือหลาย เห็นยี้กันเป็นแถว สงสัยเห็นข้าวคลุกโอวัลตินเป็นผสมน้ำพริกเป็นขี้ จึงหายป่วยกันเป็นแถว ฮ่าๆๆ เที่ยงนี้หวัดดี
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
