*** “คนเราทุกข์เพราะ อดีตและอนาคตที่วิ่งไข่วคว้า” ***
ขอสาธุคุณยามเช้า
วันที่เราต้องเดินทางอันโดดเดี่ยว
มันก็แค่กลับไปสู่วันเดิมๆที่เราเคยจากมาก็แค่นั้น..
ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน
อย่าจมอยู่กับอดีตที่ไม่หวนคืนและผ่านพ้นไปแล้ว
บางคนอ่อนแอเกินจะรับปัญหาที่ตนก่อขึ้นมาไหว
จงอยู่กับมันไป หาหนทางแก้ไข หรือไม่ก็ตัดมัน
ปัญหานั้นยิ่งตัดยิ่งยุ่ง มันยุ่งอยู่ภายใน มันไม่ได้ไปไหน
การตัดปัญหามันต้องใช้กำลังใจ แต่ตัดได้
อย่างน้อย มันก็ไม่รุมเร้าให้ใจเราเศร้าหมองในขณะนั้น
หลายคนหนีปัญหา มันติดเป็นโซ่ตรวนใจเรา เราหนีไม่พ้น
พึงสู้กับปัญหาให้ถึงที่สุด เมื่อสุดแก้ไขก็ยังเป็นปัญหา
เรา..พึงยอมรับมัน อย่าไปต้านไปแก้มัน มันจะเสียเวลา
ชีวิตของคนเรานั้น เกิดมาก็เริ่มเรียนรู้ใหม่ทั้งสิ้น
อย่าเลย..อย่าไปจมกับอดีตชาติที่เราไม่รู้จริง ปล่อยผ่านมันไป
เอาความจริงของอัตภาพนี้ และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันไป
อดีต ปัจจุบัน และอนาคตในชาตินี้เท่านั้น ที่เป็นเรา
เรา..อย่าไปเป็นอดีตหรืออนาคตที่มันเป็นแค่อากาศกันเลย..
คนโง่นั้นไข่วคว้าอดีตมาเป็นสรณะ ท่านย่อมตกเป็นเหยื่อ
เหยื่อแห่งความงมงาย
เหยื่อแห่งความยึดมั่น
เหยื่อแห่งสัญญา
เหยื่อแห่งสังขาร
เหยื่อแห่งกาลเวลา
ที่สุดของสิ่งเหล่านี้ มันก็จะมีพ่อค้าคนกลางเข้ามาแสวงหา
สุดท้าย มนุษย์เหล่านี้ ก็คือ ลูกค้าที่เป็นเหยื่อของพ่อค้าคนกลาง
ที่มักจะพูดในสิ่งที่ไม่มีออกมาขายลูกค้าโง่ๆอย่างคุณ
อยู่กับความเป็นจริงในอัตภาพนี้ อย่างผู้มีปัญญาด้วยความเป็นเรา
อย่าอยู่อย่างเอาความเป็นเรา เร่ขายอดีตแห่งสัญญาที่มันไม่มี
คนที่เห็นความจริง ย่อมมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขกับชีวิตที่เหลือที่มี
คนที่มืดทึบอับเฉามักอยู่กับชีวิต ที่คิดว่าโดนขีดด้วยคนบนฟ้าในโชคชะตาที่โดนลิขิต
คนที่น่าสงสาร คือ คนที่พยายามวิ่งไขว่คว้าความสำเร็จในชีวิต
เขาไม่รู้ว่า ความสำเร็จในชีวิตนั้นวิ่งไขว่คว้าจนตาย มันก็มีต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแห่งการวิ่งไขว่คว้า
เราวิ่งไขว่คว้าอากาศที่มันไม่มี สิ่งที่มีที่คิดว่าจับต้องได้ มันคืออากาศที่ต้องทิ้งและวางมันไปในที่สุดทุกเรื่องราว..
คนเราหวาดกลัวกับความเจ็บปวด
แต่เมื่อมีความเจ็บเกิดขึ้นมากับเราจริงๆ
สุดท้าย..เราก็อยู่ร่วมกับมันได้ แม้มันจะเจ็บปวดอยู่ก็ตาม
เห็นความจริงข้อนี้ไหม
เมื่อมองไปเบื้องหน้า พึงทิ้งอดีตไว้ด้านหลัง
อดีต..บางอย่าง มันเป็นโซ่ตรวนที่รัดรึงข้อเท้าเราไว้ ไม่ให้ออกเดิน
ปัญหาต่างๆ แก้ให้ถึงที่สุดด้วยกำลังแห่งปัญญา
หากว่าแก้แล้วปัญหายังยุ่ง นั่นหมายความว่า เราก้าวข้ามพ้นปัญหาไม่ได้
เช่นนั้น พึงตัดปัญหานั้นด้วยการยอมรับที่จะอยู่กับมันเสีย
ปัญหาเป็นแค่สมมุติที่เราสร้างก่อขึ้นมาให้เป็นปัญหาด้วยอัตตาเราเท่านั้น
เรา..พึงลดทอนอัตตาด้วยการยอมรับว่ามันก็ต่างมีปัญหาด้วยกันทุกคนเป็นธรรมดา
เป็นแต่เรา เข้าใจเหตุที่ก่อเกิดปัญหาดีรึยัง
พระธรรมเทศนา วันที่ 17 กันยายน 2562
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
