ยามพราก…ใจพร้อมจาก

ยามพราก…ใจพร้อมจาก

1247
0
แบ่งปัน
หวัดดีทุกคน…  วันนี้เป็นอีกวันที่ชีวิตผ่านไปได้ด้วยดี ทุกชีวิตเกิดมา ต้องมีจาก มีพราก ทำใจไว้มั่งรึยัง วันนี้เจ้าหนมแกเกิดมาแล้ว ถ้าเจ้าหนมของแกจากวันนี้ แกจะทำไงดี เดีย….

เราจะรู้สึกยังไง กับสิ่งที่สุขใจยามเราได้เป็นเจ้าของ เราลืมเลยใช่ไหม ว่าสิ่งใดๆ ทั้งหลายที่เรามี วันหนึ่งความเป็นจริงก็คือ ต้องจาก ความพรากจากนี้แสนเจ็บปวด ไม่มีใครอยากลิ้มลองและหากวันนั้นมันมาถึงเรา ในเวลาใกล้ๆ ละ เราจะทำยังไง เรามีอะไรที่ถูกใจ เราย่อมเพลินไปกับความเป็นเจ้าของ แห่งสุขนั้น จนลืมเลือนความจริงความจริงก็คือ เราต้องเผชิญทุกข์ที่มันซ่อนและบ่มตัว อยู่ในความสุขและเริงร่านั้น เราพอมีสติที่จะสอดส่องเข้าไปเห็นมันรึเปล่า..??

เราเอาหนูน้อยที่แสนรักยิ่งนี้ ชูขึ้นมาดู เราจะเห็นความน่ารักน่าชัง ที่เรายัดเยียดใส่ลงไปในตัวของเจ้าหนูน้อย เราย้อนสอดส่งลงไปดูอีกด้านหนึ่งซิว่า

เจ้าหนูน้อยที่แสนน่ารักน่าชังและเป็นของเรานี้ วันหนึ่ง ต้องสลายและจากเราไป เรา..จะมีชีวิตอยู่อย่างไร กับสิ่งที่ทุ่มเท และห่วงหวง เจ้าหนูน้อยที่อยู่ตรงหน้า กับความจาก ที่ต้องมาพรากสิ่งที่หวงแหนนี้ออกไป

ใครหนอ..จะมาช่วยประคับประคองใจเรา ไม่ให้สลาย

ใครหนอ..จะมากอบโกยดวงใจที่โดนทำลาย

ใครหนอ…จะมาช่วยคลายความทุกข์ใจ ยามต้องเผชิญ

คนเรา ย่อมไม่รู้สึกถึงการเตรียมพร้อม เพื่อการจาก เรามักคิดว่า สิ่งที่มันยังไม่จาก การจากย่อมไม่มีวันเกิด เราจึงมักหลงลืมตัว และผูกห่วงสายโซ่ตรวนให้แน่นหนาขึ้นๆๆ ทุกๆ วัน

ที่สุด..มันก็แกะออกยาก วางยาก เพราะยางเหนียวแห่งการรัดตัวในห่วงอันเป็นโซ่ตรวนนั้น มันคล้องให้เราจมดิ่งลงไปในทุกข์ แห่งวัฏฏะอีกไม่รู้จบ

วันหนึ่ง เราจะต้องจาก ทำใจได้ไหม..??

เราตอบว่าทำใจได้ เพราะมันต้องจาก

หากวันนั้น มันมากระชากใจกันตอนนี้ เราจะทำใจได้ไหม..??

เราจะทำยังไง กับสิ่งที่ยังไง…ก็ต้องเผชิญ

เราย่อมทำใจไม่ได้ ย่อมทำใจยาก แม้ความจริงอันยิ่งใหญ่นี้ มันยังมองไม่เห็น ยังไม่มาผัสสะกับเรา แต่เหตุมันก่อตัวแล้ว เจ้าหนูน้อยที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ เหลือแต่ความว่างเปล่า ความจริงเช่นนี้ ยังไงมันก็ต้องมี

จากวันนี้กับจากวันหน้า ทำใจให้เสมอกัน ทำได้ไหม..!!

ปากย่อมบอกว่าทำได้ เพราะเหตุที่ต้องจากกันตอนนี้ มันยังไม่มี

ใจที่มันสอดส่องอยู่เช่นนี้ ว่า วันหนึ่ง เราก็ต้องจากกันอยู่ดี

หมั่นรักษาและทำใจดวงนี้ ให้หัดยอมรับซะ ในขณะที่ยังมีกำลัง ยิ่งนานวัน กำลังแห่งความยึดมั่นมันยิ่งมีสูงหนาแน่นและรัดตรึง มันตรึงใจให้จมปักกับความรั

กำลังใจในการที่จะถอดถอน กำลังย่อมอ่อนไปตามแรงดึงที่ตรึงใจ วันหนึ่ง เมื่อความจากความพรากมาถึง แรงดึงแห่งเครื่องร้อยรัด มันก็จะดึงเราให้จม ลงไปในห้วงทุกข์

เราจมลงๆๆ เพราะความอ่อนแอแห่งกำลัง ที่โดนกลืนมลายหายไปกับความรัก ความรักนี้ มันยิ่งใหญ่เกินกว่าใครๆ จะแหวกแหกวงล้อมออกมาได้

กำลังใจคนเรามันอ่อนแอต่อความรัก ความรักและหวงแหน อีกด้านหนึ่ง มันระเบิดใจให้เจ้าของระทมทุกข์ จนแหลกราญใจ

หมั่นสอดส่ง และเพ่งเฝ้าดูในสิ่งที่รัก และแสนหวงแหน สอดส่งไว้ และสอนใจ ว่าสิ่งที่น่าหวงแหนน่ารักน่าชังน่าใคร่ อันเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ ยังไง….วันหนึ่งก็ต้องจาก…..วันหนึ่งก็ต้อง จ า ก…..

เตรียมใจไว้ เตรียมใจไว้ เมื่อวันจากวันพรากมันมาเยือน ความสะเทือนแห่งเศร้าระทมใจ มันจะได้ไม่ใหญ่ จนใจเจ้าของ แยกแตกละเอียดเป็นผง จมลงไปในกระแสทุกข์ ที่โหมรุม

เรา..เตรียมตัวเตรียมใจกันไว้ในขณะที่มีกำลัง

เรา..อย่าไปเตรียมตัวเตรียมใจ ยามแก่ตัวไป อย่างคนสิ้นไร้กำลัง

ทำวันนี้ให้ดี เตรียมตัวเตรียมใจไว้ ว่า สรรพสิ่งใดๆ ยังไง ก็ต้องจาก การจาก มีทั้งคุณและโทษ หากไร้ปัญญาการจากก็เป็นโทษ หากมีปัญญา การจากการพรากในสรรพสิ่งทั้งหลายนี่…..มันก็มีคุณ

หวัดดี วันนี้โม้กันแค่นี้ เอาลูกชายมาให้อุ้มมั้ง เดี๋ยวโตแล้วมันไม่มาหา

>> ลูกศิษย์ : หลวงพี่ การจากมีปัญญายังไงอ่ะคะ เอ้ย มีคุณยังไงคะ

<< พระอาจารย์ : มีคุณตรงเห็นความเป็นจริงว่า ยึดยังไง ที่สุดมันก็ต้องจาก เลยไม่รูว่าจะเสียใจไปทำไม นี่ ด้านปัญญา

ข้าเองจากลูกมานี่ มันมีคุณทำให้สิ้นสงสัย มันไม่สงสัยอะไรเลยว่า การยึด ทำให้ใจนี้เต็มไปด้วยความทุกข์ และทุกข์เช่นนี้ มันเป็นมาทุกภพทุกชาติ

ข้าทุกข์เพราะความตัดขาดยาก ไม่รู้ว่าจะเป็นเวลานานมากขนาดไหน กว่าจะมีวันนี้ได้ ข้าสูญเสียลูก ไม่รู้จะมีจำนวนเท่าใด

ชาตินี้กำลังใจมันกระชาก ขาดห่วงโซ่ ทั้งๆ ที่ยังตรึงอยู่กับตรวน ข้าแหกออกมาได้ แหกออกมาแล้ว อย่าหวังเลย ว่าจะมีโซ่เส้นไหน มาล่ามใจให้ตรวนอยู่กับหลักอีก

ข้าจึงไม่กลับไปอย่างที่ใคร เขาเข้าใจ ข้าไม่กลับไป เมื่อสิ้นสงสัย ใจมันก็วาง จากการมีโซ่ตรวน ที่อยู่นี่ ก็อยู่รอให้สิ้นสังขารดอก มีปุ่มกดออกจากสังขารได้ ข้ากดไปแล้ว

จริงๆ ข้าก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เพราะอะไรต่ออะไรที่ผัสสะอยู่นี่ มันไม่มี

ที่มีเพราะอายตนะมี เมื่ออายตนะมี สมมุติมันก็เลยต้องมี

มันมีกันมาอย่างนี้ ข้าจึงไม่รู้จะอยู่เพื่อให้มีอย่างหลอกๆ และปลอมกันอีกทำไม

นี่..คือคุณแห่งการจาก นังแงะ แง้~ คืนนี้แมลงเยอะว่ะ หวัดดี

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 20 สิงหาคม 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง ณ พุทธอุทยานบุญญพลัง จ.กาญจนบุรี