รู้จักและใช้ชีวิตให้เป็น

*** “รู้จักและใช้ชีวิตให้เป็น” ***

หวัดดียามเช้า

คนที่ใช้ชีวิตเป็น ..

คือคนที่มีปัญญารู้และเข้าใจว่า

อดีต..จบไปแล้ว
อดีตที่เสี้ยนหนามทิ่มแทงใจบางอย่าง
ทิ้งมันไปซะ
อย่านำมาเป็นฟืนเป็นไฟ
เผาใจตนเอง ..

ทั้งอดีตและอนาคต
ต่างเป็นอากาศทั้งคู่..

อยู่กับความเป็นจริงเบื้องหน้า

กินข้าวก็กินข้าวเถิด
ทำงานก็ทำงานเถิด
เที่ยวก็เที่ยวเถิดฯ

อยู่กับปัจจุบันที่กำลังกระทำ
ด้วยความเข้าใจด้วยปัญญาว่า

อนาคตกับอดีต
มันจบและยังมาไม่ถึง
อย่าเพิ่งไปทุกข์อะไรมากมายกับมันนัก

นี่..คือผู้ใช้ชีวิตเป็น

เบื้องค้นของชีวิต ให้รู้จักเพียงแค่นี้..

หากเราอยากเป็นคนฉลาด
ที่เพื่อนและผู้เกื้อหนุนมากมายอย่างใครเขา
หัดทำซะตั้งแต่วันนี้

เคยรู้สึกไหมว่าทำไม
เราทำอะไรก็ไม่มีคนชื่นชม
ยินดีอะไรมากมายเหมือนคนอื่นเขา

ก็เพราะเรามันตระหนี่
ไม่หือไม่อือต่ออะไรต่อใครๆ เขาบ้างน่ะ

หากอยากฉลาด
มีความคิดดี มีคนชื่นชม
หัดชื่นชมคนอื่นด้วยความจริงใจด้วย

นี่เรียกว่ามุฑิตาจิต
มันมาสถิตย์อยู่ในใจเรา
หัดชื่นชมคนอื่นด้วยความจริงใจ
และรู้สึกดีๆ กับใครเขาบ้าง

ไม่ใช่ถูกใจแล้วจึงชื่นชม

ไม่ถูกใจก็ให้เห็นความรู้สึกตน
ฝืนใจเห็นความดีของใครเขาบ้าง

ทานก็ทำอยู่เนืองๆ
ให้เขาไปด้วยความภูมิใจ

อันนี้เรามีกันธรรมดา
มันจะทำให้เราคล่องตัวน่ะ

ธรรมที่ข้าแสดงนี่
เป็นธรรมแห่งมุตโตทัย

มันเป็นธรรมที่แสดงออกมาจากใจ
ตรงตามเหตุตามผล

#อ่านซะ

อ่านแล้วแชร์ออกไป
แปะๆ ไว้ในหน้าเพจของตนเอง

มันจะทำให้เกิดบริวาร
เพื่อนพ้องมามายมาเกื้อหนุน

หัดกดไลท์คนอื่นๆ เขาบ้าง
อย่าขี้เหนียวถือตน
เราจะเป็นคนโดดเดียวไร้เพื่อนไปเรื่อย

ชีวิตน่ะ มันอยู่อย่างสังคม
ไม่ใช่บินอยู่เพียงผู้เดียว

อินทรีย์เหินฟ้าบินอย่างสง่างาม
ได้รับความชื่นชมจากผู้พบเห็น

แต่เจ้าอินทรีย์ที่เหินบินมันไม่รู้ว่า
สิ่งที่ใครพบเห็น ในการบินที่แสนสง่างามนั่น

มันคือความโดดเดียวลำพัง
ที่ไม่มีใครแนบเคียง

เราพึงเป็นผู้ให้อยู่เนืองๆ
เราอย่าเอาแต่ความรู้สึกเรา
ไปตัดสินอะไรใครๆ เขามากมายนัก

ยิ้มให้แก่ใครๆ
ใครๆ ก็ยิ้มตอบกลับมาเสมอ

มีชีวิตอยู่ให้เป็น
และให้สมภูมิได้รู้จักธรรมแห่ง

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2563