ใบไม้ชีวิตที่ร่วงโรย

*** “ใบไม้ชีวิตที่ร่วงโรย” ***

ข้าเห็นใบไม้ ที่ร่วงโรยลงมา..

มันเกิดเพราะแรงลม
หรือใบไม้มันร่วงโรยลงมา เพราะหมดหน้าที่

มันมีคำถามขึ้นในใจ..?

การโดนลมแม้แผ่วบาง
ก็ทำให้ใบไม้สั่นไหว
ไร้เรี่ยวแรงที่จะฝืนขืน

ใบไม้ปลิว หายไปจากขั้วที่มันยึดอยู่
ร่วงโรยลงมาสู่พื้น

ร่วงโรยลงมาด้วยแรงลมไปกระทบ
แม้เพียงแผ่วเบา ก็ร่วงโรย

นี่.. เป็นวิบากนอก
มาเป็นเหตุปัจจัยส่งเสริม
ให้ใบไม้มันร่วงโรย

อีกใบหนึ่ง.. ก็ร่วงโรย

มันร่วงโรยลงมา
ทั้งๆ ที่ไม่มีวิบากจากแผ่วลมโชย

.. มันก็ร่วงโรย

ต้องจาก จากขั้วใบ ที่รัดรึงตรึงใบไว้
ตั้งแต่น้อยๆ จนเติบใหญ่
ทำจบหน้าที่ของมัน

ปลดเรี่ยวแรง โรยตัวลงมาสู่พื้นดิน
เป็นใบไม้แห้งๆ ร่วมกับใบไม้ใบอื่นๆ

นี่.. เรียกว่าหมดวาระ
ของเส้นทางดำเนินชีวิต ของใบไม้

.. คนเราก็เช่นกัน

วันหนึ่ง ก็เป็นใบไม้แห้ง
เป็นใบแห้ง ที่จะต้องร่วงโรย

อาจร่วงโรยด้วยวิบาก.. ที่มาให้ผล
อาจร่วงโรยด้วยถึงที่สุด.. แห่งอัตภาพ

ไม่ว่าจะร่วงโรย ในทางไหน
มันก็คือ.. ร่วงโรย

ข้าหยิบใบเขียวใบหนึ่งขึ้นมาดู
มันยังไม่ทันแห้งอะไรเลย
มันก็ร่วงโรยลงสู่พื้นดิน

ใบเขียว.. ก็ร่วงโรยลงสู่ผืนดินได้
ไม่จำเป็นต้องเป็นใบไม้ ที่แห้ง
ไร้ค่าและเป็นภาระ ต่อต้นไม้อีกต่อไป

ใบเขียว. .มันโดนวิบากมาให้ผล
มันจึงร่วงโรย

มันโดนหนอนกิน
โดนลมกรรโชก
โดนฟาดจากกิ่ง
มันโดนวิบากต่างๆ มันก็ร่วงโรย

ข้าหยิบใบอ่อนเพิ่งแตก
ยังไม่เป็นใบเขียวขึ้นมามอง

แม้ใบอ่อน ยังรอการเจริญเติบโต
เป็นใบเขียว มันก็ร่วงโรย

มันไม่ได้เป็นบรรทัดฐานว่า
ออกใบอ่อนแล้วต้องเป็นใบเขียว

จากใบเขียวแล้วจะต้องเป็นใบแห้ง
ตามธรรมชาติเช่นนั้น ถึงจะร่วงโรย

มันร่วงโรยได้ทั้งนั้น นั่น.. เรียกว่าวิบาก

คนเรานั้น เหมือนใบไม้นั่นแหละท่าน

อย่าไปคาดหวังเลย ว่าท่านจะอยู่ยืนยาว
จนแก่เฒ่าแล้วจึงร่วงโรย

ใบไม้แห้ง มันเหมือนคนแก่ชรา
โดนอะไรมากระทบ ก็ปลิดปลิวออกไปง่าย

ใบไม้เขียวก็เหมือน หนุ่มสาว
อาจโดนวิบากมาให้ผล
ใบไม้แห่งหนุ่มสาว ก็ย่อมร่วงโรยได้

ใบอ่อนตูม.. ก็เหมือนเด็กน้อย
เมื่อเผชิญวิบาก ก็ย่อมหลุดจากขั้ว
หล่อเลี้ยงชีวิต ได้เช่นกัน

มีโอกาสสว่างไสว ด้วยแสงแห่งชีวิต
พึงประกายแสงแห่งชีวิต ให้เจิดจำรัสเถิด

วันที่แสง แผ่วแรงเทียน
วันนั้น เราอาจมืดมนร่วงโรย
โดยที่ยังไม่ทัน เป็นใบไม้แห้ง

ชะตาชีวิตนั้น
มันมีวิบากกำหนดหนทาง
จริงๆ เราเลือกได้ที่จะเลือกเดิน
ไปบนเส้นทางไหน

แต่เราชอบจำนน
ในหนทางที่ปูลาดไป ด้วยอัตตาตน
โดยที่เราขี้เกียจ
ที่จะฝืนที่จะเลือกมากกว่า

วันที่วิบาก มาให้ผล
เราพร้อมที่จะยอมรับผล
ที่ต้องพรากจากขั้วชีวิต กันรึเปล่า

หลายคน อยู่อย่างประมาท
ความประมาท เมื่อถึงคราวโดนวิบาก

มันจะเป็นใบไม้ร่วงหล่นลงมา
อย่างไม่ทันได้มีคุณค่า

ลองเหลียวไปมองเบื้องหน้า
และเบื้องหลังของชีวิตซิ

เราจะเห็นว่า..

ชีวิตน้อยๆ ที่เขายังไม่ทันเติบใหญ่
เขาก็ร่วงโรยได้

กำลังแข็งแรง เป็นคนเก่ง คนรวย
คนสวย คนหล่อ เขาก็ร่วงโรยได้

คนแก่ คนชรา เดินทางมาไกลโข ก็ร่วงโรย
เรา.. อยู่บนเส้นทางที่กำลังเดิน

เรารู้ไหม..? ก้าวต่อไป
มันอาจเป็นก้าวที่เราต้องร่วงโรย
ออกไปจากหนทางที่กำลังเดิน

เรา.. พร้อมที่จะหลุดออกไป จากขั้ว
เส้นทางแห่งหนทางเดินของชีวิตหรือยัง..?

เรา.. ทำความดีมามากพอรึยัง..?

เรา.. มองเห็นความจริง
บนเส้นทางที่กำลังเดินรึยัง..?

เรา.. กำลังทำอะไรในขณะนี้
และเส้นทางที่เดินผ่านมา

ตรวจสอบข้อสอบแห่งชีวิตให้ดี
ก่อนที่จะหมดคุณค่ากาลเวลา

หนทางข้างหน้า..
มันกำลังปูลาด ไปสู่ชีวิตที่ร่วงโรย
ไร้ค่าต่อการแสวงหาทั้งนั้น

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวัน ที่เราต้องร่วงโรย
วันนี้..เราจะทำอะไร..!!

หวัดดียามเช้า..

พระธรรมเทศนาวันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561

โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง