*** “เปลี่ยนแปลงตนเองซะ” ***
เมื่อคืน..ได้กล่าวถึงเรื่อง ความเก่งของเด็กน้อย
ที่เก่งเรื่องต่อตัวเลโกและท่อง เอ บี ซี
ช่วงที่มีคนสนใจ มันแปลกใหม่
เป็นคนเก่งเหลือหลายจากคำชมรายล้อม
มันอิ่มใจ ทุกคนชื่นชอบ เด็กน้อยภูมิใจ
ความภูมิใจที่น่าใคร่ น่ายินดี น่าถนอมไว้ มันสวยงาม
เด็กน้อย เก็บเอาความภูมิใจ
และใส่ใจเรื่องเลโกและท่องเอ บี ซี
จนแก่เป็นคุณปู่
กุว่า…ความภูมิใจที่แสนงามนี้
มันอัปรีย์จัญไรต่อใจคุณปู่ชัดๆ
แต่ปู่ก็ยังยึดเอาไว้
ปู่ควรวางมันไว้ ตั้งแต่ปู่เริ่มขึ้น ป.1 ได้แล้ว
ปู่ที่ยังหวงแหนสิ่งที่ปู่แสนเก่ง
มันจะทำให้ปู่เป็นไอ้งี่เง่าเพราะความเก่งหลายๆของปู่
โลกหมุนไปทุกวัน..เราควรปรับปรุงใจเราใหม่
ซักย้อมใจเราทุกวัน
อย่าเป็นแค่ผ้าเช็ดตีนเก่าๆ
ที่แม้ส้นตีนยังไม่อยากย่ำเท้าลงไปเช็ด
มันเป็นผ้าเช็ดที่สกปรกเพราะตีนที่ผ่านมาเช็ด
ย่ำๆๆด้วยความภูมิใจในความเป็นผืนพรมใหม่
แต่มันเก่าเหลาแหย่ไปนานแล้ว เช็ดทุกวัน ตีนมันไม่รู้
ยอมรับกับความเป็นผ้าเช็ดตีนผืนเก่า
เก่าเพราะตีนที่ย่ำเข้ามาเช็ดซะบ้าง
พรมนั่นมันไม่มีคนเช็ด เพราะมันเป็นผ้าเช็ดเก่าๆ
ไม่ใช่ผืนนั้นที่ดูใหม่ที่แสนน่าตื่นใจ
ในการได้เอาไปรองตีนใคร
พรมผืนใหม่ มันใหม่มานานแล้ว
ย่อมตื่นใจเป็นธรรมดา เมื่อแรกเช็ด
กาลผ่านมา มันโดนเช็ดด้วยรอยย่ำแห่งตีน
มันไม่ได้ใหม่น่าตื่นใจเหมือนเก่า
ภูมิใจอะไรกับสิ่งเก่าๆ ที่มันล่วงเลย
ปรับปรุงตัววันนี้ พร้อมรับสิ่งใหม่ๆ
ดีกว่า จมกับสิ่งเก่าๆที่ไม่มีใครเห็นคุณค่า
โจทย์แห่งชีวิต มันปรับเปลี่ยนตลอดเวลา
ข้า..ยังต้องปรับเปลี่ยนอะไรหลายอย่าง
เพื่อลูกๆทั้งหลายบ้าง ให้เราอยู่ร่วมกันได้
น้ำฝนมันเปลี่ยนถ่ายใหม่ทุกครั้ง
ที่ชะโลมลงมาบนผืนแผ่นโลก
ไม่มีน้ำคลำที่หมักหมมลงมาเป็นฝนเดิมๆ
ให้ใครทุกข์ใจในความเหม็น
ขอเราเป็นน้ำฝนที่ฉ่ำเย็นใหม่ๆ ทุกคราวมันจำเป็น
โลกเรา มองเห็นแต่สิ่งใหม่ๆ เราจึงควรปรับตัว
ข้า..เป็นหนึ่งในสายน้ำฝน
ที่ไม่ภูมิใจในสายฝนห่าเก่า
เรา..เดินไปด้วยกัน
ปรับปรุงใจเราใหม่ในการที่จะก้าวให้ทันโลก
โลกมีที่ยืนและวิ่งเล่นให้แก่ใครเสมอ
ถ้าเราปรับปรุงและเปลี่ยนแปลง
โลกจะทิ่มแทงคนอ่อนแอเสมอ
ถ้าไม่ยอมปรับปรุง
หวัดดียามสาย ไปกินข้าวดีกว่า
พระธรรมเทศนาวันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561
โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง
