***** “ใส่บาตรพระเลวก็ได้บุญเหมือนกัน” *****
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ…
มีพระหลายรูปที่ได้เดินทางมาทีนี่
มาเพื่อจะอยู่หลายๆวัน อยากมาศึกษาธรรม
อยากมาศึกษาความเป็นอยู่
แต่มาแล้ว ตั้งใจสามเดือน แค่อาทิตย์เดียวก็ขอลา
ตั้งใจซักอาทิตย์ สามวันก็ขอลา
ตั้งใจจะมาเก็บเกี่ยวซักหลายๆวัน วันเดียวก็ขอลา
ปัญหาคือ…มันไม่เหมือนดังที่ตนเองคิด
ปัญหาแรกเลย…ที่นี่ ไม่มีกุฏิ ไม่มีห้องส่วนตัว
นอนกันตามต้นไม้ โขดหิน ศาลาและตามสะดวกใจ
ที่นี่ทุกคนต่างช่วยทำงาน
ไม่มีลาภสักการะเกิดขึ้น ฉันมื้อเดียว
ขาดเครื่องอุปโภคบริโภคที่ตนเคยชิน
พระบางองค์กลัวผี และมักมากในกาม กลัวข้ารู้เห็น
นี่..หลายรูปจึงอยู่ไม่ได้ทั้งๆที่ใจก็อยากเรียนรูธรรม
ที่สำคัญ…บวชแล้ววรรณะจัด คลายวรรณะแห่งพระที่ตนยึดไม่ได้
ยิ่งพรรษาเยอะ อัตตาในความเป็นพระก็ยิ่งสูงจัด
อยากให้ผู้อื่นฟังตน แต่คุณธรรมตนไม่มี อาศัยความเป็นผู้มากพรรษา อวดตัวตน
พอญาติโยมไม่ฟัง ก็เพ่งโทษญาติโยม ว่าไม่ใส่ใจ ไม่ฟัง นิสัยไม่ดี ขู่นรกล่อสวรรค์อะไรไปนู่น
แล้วก็อยู่ไม่ได้
พวกนี้ก็อยู่ยาก เพราะอุปาทานเชี่ยวกราก เพ่งโทษผู้อื่นที่คิดไม่เหมือนตน..!!
>>>> เรื่องพระทางเหนือ ทางอิสานบางที่ฉันข้าวเย็น พระอาจารย์อธิบายหน่อยค่ะ หนูแชร์ออกไปแล้วมีพระเดือดร้อน มาด่าหนูว่าไม่รู้จริงแล้วจะลงนรก..
<<< คำถามเกี่ยวกับพระฉันข้าวเย็นนี่ หากพระที่ไม่กินหรือผิดพระธรรมวินัย ฟังแล้วก็จะไม่เดือดร้อนเลย
บางรูปอ้างอาพาธอ้างป่วย ต้องกินยาก่อนรึหลังอาหาร
ป่วยซักเดือนพอไม๊ รึสองเดือน รึจะป่วยเป็นปี
พอหายป่วยก็แดกต่อไปเลย ด้วยข้ออ้างเคยป่วย
นี่..เอากิเลสอ้าง ผู้มาทีหลังเห็นเข้า เขาก็ทำตามๆกันไป
ด้วยข้ออ้างพระที่อยู่เก่าเขายังแดกได้เลยนี่หว่า..!!
แดกกันเป็นประเพณี แดกกันทั้งปี แดกกันจนเคยชิน หาข้ออ้าง หลบเลี่ยงพระธรรมวินัย ว่าไม่มีใน 227 ข้อ
ที่แสบมากๆก็คือพ่อแม่พระใหม่ที่เป็นห่วงลูก
กลัวลูกที่บวชจะเป็นนั่นนี่โน่น
จึงซื้ออาหารมาตุนไว้ให้กิน
หากพระพี่เลี้ยงหรือผู้อยู่เก่า เป็นแค่พวกอาศัยวัดเลี้ยงชีพ
มันก็จะอือออในลาภสักการะพวกนี้ด้วย
บอกไม่เป็นไร และตนเองก็ร่วมวงแดกด้วย
นี่…ความวิบัติทางศาสนามันเกิดมาจากหลายเหตุปัจจัย
อีกพวก..บิณฑบาตรเลี้ยงชีพ
แต่จริงๆออกไปหาตังค์ ไม่อยากได้ข้าวได้แกงอะไรหรอก
หากมีการหมุนเวียนเป็นเงินได้
มันก็จะยืนให้เขาใส่บาตรตรงนั้นแล้วขายคืนข้าวแกงถุงให้แม่ค้าหมุนเวียนมาใส่บาตรตนอีก
แถวตามตลาดมีเยอะ แถมถิ่นใครถิ่นมันซะด้วย
พอกลับมาถึงวัด เบื่อแกงถุง โทรสั่งอาหารมาส่ง
เอาที่อร่อยๆถูกใจตนเลี้ยงชีพ
นี่…พวกอาศัยวัดเลี้ยงชีพ ไม่ใช่พวกที่วัดจะอาศัยพวกมัน..!!
อีกหน่อยข้าคงออกจากเกาะไม่ได้เพราะจะโดนไอ้พวกนี้มันดักกระทืบที่ดันเอาเรื่องที่พวกมันขู่ๆญาติโยมไว้มาคุยเล่นกัน..!!
>> คำถาม: พระแบบที่พระอาจารย์ว่ามีเยอะมากเจ้าค่ะสมควรใส่บาตรให้ป่าวค่ะพระอาจารย์
<< พระอาจารย์ : ใส่ได้ซิ
เราทำกุศล ไม่ได้ ใส่เพราะเหตุแห่งชอบใจหรือไม่ชอบใจพระที่มันเป็นอย่างนี้
>> คำถาม : เราจะเอาผิดกับพระพวกนี้ได้ยังไง บางองค์ดื่มเหล้าด้วย ส่งเสียลูกเมียด้วย
ดูๆไม่น่ามาบวชเป็นพระ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวทำบุญด้วยเลย เป็นวัดข้างบ้านนี่แหละ
<< ไม่เป็นไรหรอกไอ้น้อง เราไม่ชอบใจก็อย่าไปยุ่งเกี่ยว แต่หากจะทำบุญ เราก็ทำไปเถิด
พระเลว กับการที่เราจะทำบุญนี่ คนละส่วนกัน
ยิ่งเรารู้ว่าไอ้เวรนี่มันพระทุศีล แต่เราสามารถทำบุญให้ทานกับมันได้
นี่..นับว่าเป็นใจผู้ประเสริฐ เป็นนักรบที่รบชนะสงครามที่มันชนะได้ยากยิ่ง
เป็นนักรบบุญ ที่รบชนะใจตนเอง
เรื่องพระทุศีลนี่ มันเรื่องของพระทุศีล สังคมจะเป็นผู้ตัดสินเขา เมื่อเขาแสดงพฤติกรรมอะไรออกมา
ทางกฏหมายมันไม่มีที่จะไปจัดการกับเรื่องพวกนี้ เช่นพระกินเหล้า พระกินข้าวเย็น พระส่งเสียลูกเมีย ฯ อะไรอีกเยอะแยะ
มันเป็นจิตสำนึกของผู้ออกบวชน่ะ บวชแล้วยังเลว มันก็ย้อมเลวให้ใจมันเลวอยู่เช่นนั้น
บวชแล้วขัดเกลาใจตนเอง ใจก็เบาก็ใสบริสุทธิ์ขึ้นน่าเคารพกราบไหว้
ตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้วมันมีพระอยู่สี่ประเภท แก้ไม่หายหรอก นั่นก็คือ
พระที่บวชมาเพื่อพระสัจธรรม
พระที่บวชมาแสวงหาพระสัจธรรม
พระที่บวชมาเผยแพร่พระสัจธรรม
และ…พระที่บวชมาประทุษร้ายต่อพระสัจธรรม….!!
ก็ขอให้เราภูมิใจ ที่สังคมไทย ยังพอมีพระดีๆที่น่ากราบไหว้อีกเยอะ
เราก็เลือกเอาที่เราชอบใจ..!!
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 15 สิงหาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง