หลายอย่างที่เรายังงมโข่งอยู่

***** ” หลายอย่างที่เรายังงมโข่งอยู่ “*****

ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ เช้าที่เคยแสนหนาว

ทุกวันนี้ เราโดนกลืนกินความเป็นพุทธ ด้วยเหล่าสัตว์แห่งฟันแทะ

มันแทะเปลือกเราทุกวัน

หากไร้เปลือกที่แข็งแรง

ไม่นาน..เนื้อเยื่อก็จะพังป่นปี้เสียหาย

มีแต่ฟันแทะทำลาย

คนที่ใช้ใจสร้างไม่ให้ใครมาทำลาย ไม่ค่อยมี ที่มีก็เป็นเรื่องการหาตังค์เลี้ยงปากเลี้ยงท้องไปนู่น..!!

โลกนี้แสนกว้าง..

เราจะเลือกที่จะยืนตรงไหนๆก็ได้

เราอย่าให้ใจที่มันคับแคบ มาเบียดเสียดที่ยืนอันกว้างใหญ่นั้น

ด้วยความเห็นและอัตตาแห่งเรา ที่มองไม่เห็นพื้นที่ที่จะยืนเหยียบ

เราให้ใจแก่โลกเถิด ให้ไปด้วยหัวใจ

รอยยิ้มและจริงใจ เราควักให้แก่โลกไป

โลก..จะควักใจและรอยยิ้ม ให้พื้นที่ใจเราได้ยืนเหยียบ ไปบนโลกกว้างนี้อย่างมั่นใจ

เรา..ทำเพื่อโลกซะบ้าง

เรา..เปลี่ยนแปลงโลกไม่ได้

แต่เรา…เปลี่ยนแปลงใจเราเองเพื่อให้กลมกลืนไปกับโลกได้

เราควักหัวใจและเฉือนรอยยิ้มกว้างใหญ่ให้แก่โลก

เรา..มีที่ว่างและกว้างพอที่ตัวเรา และพวกพ้องน้องพี่เรา มีที่ยืนร่วมกันอย่างมั่นคงและแข็งแรง..!!

---

<< พอจ: พวกแกนี่ เคยหิวเพราะไม่มีตังค์ ไม่มีอะไรกินมั๊ย

>>ลูกศิษย์: เคยค่ะ/เคยครับ

<<พอจ: ดีแล้วๆๆๆ นี่…คือประกาศนียบัตรแห่งการเกิดมาเป็นมนุษย์

มนุษยที่ไม่เคยหิวเพราะไม่มีอะไรกินนี่ ไม่รู้ซึ่งถึงความหิว ที่มันทรมาน

กับการหิวอีกอย่าง ทั้งๆที่มีกินแต่ไม่กินนี่...มันแตกต่างกัน

ข้านี่เคยอดอาหารทั้งๆที่มีกิน เพื่อดูใจ ครั้งละ 3 วันบ้าง 5 วันบ้าง 7 วันบ้าง เป็นปีๆ

จนมันเห็นชัดถึงเวทนาที่เรียกว่าหิวนี่…มันไม่มีจริง

มันมีเพราะการปรุงแห่งจิตน่ะ

กายมันไม่หิว กายมันไม่มีเวทนา

ทั้งหมดเป็นอาการของจิตที่ปรุงขึ้นมา

นี่…ธรรมชาติแห่งความเป็นธรรมดาที่เราไม่เคยรู้จักมัน

ข้าจึงเป็นบุรุษอีกผู้หนึ่งในโลกที่ไม่อาทรเรื่องอาหาร

วันละมื้อนี่ หรูแล้ว ข้ากินข้าววันละครึ่งถุงที่เขาใส่มา แค่นี้ก็หรูแล้ว

ข้าวเปล่าข้าก็กินได้

มันช่างดีกว่าใบไม้ที่กินกันเป็นใบๆ อร่อยกว่าใบไผ่ที่เคี้ยวแล้วระคายคอแน่นอน

นี่…ชีวิตที่มันฝึกอบรมมา มันทำให้อยู่บนโลกนี้อย่างสบาย

ไม่ต้องกังวลเรื่องเสื้อผ้า ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหาร

ไม่ต้องกังวลเรื่องที่อยู่อาศัย ไม่ต้องกังวลทุกเรื่องที่ใครๆ ต่างชอบกังวล

นี่…เรียกว่าอิสระ ใจมันอบรมมาให้อยู่อย่างอิสระ

อยู่เป็นสุข นอนเป็นสุข นั่งเป็นสุข เดินเป็นสุข ยืนเป็นสุข

สุขเพราะไม่ต้องกังวลต่อตัณหาที่ผุดขึ้นมาไม่รู้จักจบจากใจดวงนี้

เราอยู่เหนือตัณหาได้ ถ้ารู้จักมัน

เรารู้จักที่จะบีบคั้นจิตใจเราบ้างไหม

บีบเพื่อให้มันได้เกิดกำลังแรงต้านเมื่อยามผ่อนคลายมัน

เรามักจะตามใจมัน ด้วยการจมลงไปในกระแส

ที่เราแย่ๆกันก็เพราะ ใจเรามันใหลไปตามกระแสใจที่ผุดขึ้นมาเป็นตัณหาไม่จักจบ

นี่..สมุทัยรู้ไหม ผลก็คือทุกข์บรรลัยตลอดกาลนาน..!!

---

เรื่องราวต่างๆนี่ มันไม่ได้เป็นวิชาการหรือสารคดี

แต่เป็นการที่พี่คุยให้น้องฟัง

ลีลาการคุยแบบพี่น้องกัน มันย่อมไม่ถูกใจคนที่ไม่ใช่พี่น้อง

มีพี่น้องคาอยู่เป็นพันๆ ที่อยากเข้ามาร่วมกันแชร์ประสบการณ์

หากใครไม่เห็นความสำคัญ เราก็คัดออกไป

เพื่อให้พี่น้องใหม่ๆ ที่เขารออยู่ ได้เข้ามาแทนที่บ้าง

ท่านที่จะเข้ามาเป็นพี่น้อง ท่านก็บอกแจ้งมาในหน้าเพจเลย

ทางแอดมินเขาจะกดขอเป็นเพื่อนได้

เรามาฟังประสบการณ์ที่เราไม่เคยเจอ ด้วยความหนุกหนานดีกว่า

กำลังของแต่ละคนทางจิตนี่ไม่เหมือนกัน

เราอย่าได้เอากำลังของเราไปตัดสินใจแทนใครเขาเลย

ข้านี่ได้ชี้การเพ่งเทียนแก่น้องๆหลายรุ่น

การเพ่งให้เทียนมันดูเล็ก หรือขยายใหญ่จนตัวเราอยู่ใน เปลวเทียนนี่ มันยากตรงไหน

มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ได้ชี้ให้น้องๆทำกันไป

พวกเขาทำได้แค่อย่างเก่งก็เห็นแต่แสงทียนลอยเด่นอยู่

นี่..ข้าบอกให้ลองขยายซิ แต่ไม่มีใครขยายได้

แต่เรื่องง่ายๆแค่นี้ สำหรับข้า มันยากสำหรับคนทั้งหลาย

จะให้เทียนแตกเป็นร้อยเป็นพันก็ได้ จะให้เป็นรูปร่างอะไรก็ได้

นี่..เป็นอาการปิติขั้นเบบี๋

ไอ้ห่า..แค่เบบี๋ มันยังทำกันไม่ได้

เมื่อทำกันไม่ได้ มันจะเอาความคิดว่า ตนเองทำไม่ได้

คนอื่นหรือแม้แต่ข้าก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

นี่..ความคิดคนมันส้นตีนอย่างนี้

สิ่งที่ข้าผัสสะอยู่ เห็นอยู่ รู้อยู่ แค่มาบอกว่า

เทียนมันขยายได้นะ

เทียนมันย่อได้นะ

เทียนมันเปลี่ยนรูปร่างตามเรานึกได้นะ

เอาแค่พื้นๆแค่นี้

เกิดมามันไม่เคยฝึก เกิดมามันไม่เคยทำ

เมื่อข้ามาเล่าให้น้องๆ คนในครอบครัวฟัง

มันกลับด่าข้าว่าอวดในสิ่งที่ไม่มีใครเขาเป็นกัน

นี่…ถึงเปรียบให้ฟังว่า

แม้เรื่องง่ายๆทางจิต ยังทำกันไม่ได้ แล้วจะไปออกความเห็นว่า

เรื่องอย่างนี้ พระพุทธเจ้าบอกว่าเป็นโมฆะบุรุษ

ไอ้ห่า..คนมันขับรถเบนซ์มาจ่ายตลาด

มันต้องประกาศแหกปากบอกใครๆ ไหมว่ามันน่ะรวย

ต้องแหกปากบอกใครๆ ไหมว่ามันน่ะมีเงิน

ไอ้คนจนๆ มันไม่มีอะไร มันก็ย่อมคาดหมายยัดเยียดว่า

ใครอื่นมันก็ไม่มีและยากจนเหมือนกันนะแหละ

นี่แหละๆๆ ไอ้พวกไม่น่าคบ และก็ไม่จำเป็นต้องไปคบกะมัน..!!

วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง