ธรรมขนาบ ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ

มีพระคุณเจ้าพร้อมพระติดตาม และคณะโยมร่วมสิบกว่าท่าน มาจากสกลนคร ได้มาเยี่ยมเยียน ที่พุทธสถานเกาะกลางน้ำบุญญพลัง ขณะที่ฉันท์อาหาร กัน ซึ่งที่นี่ต่างก็ฉันท์ กันในบาตรกันเป็นปกติ 

พระคุณเจ้าหลวงพ่อ ท่านถือเคร่งการฉันท์มาแบบนี้ 24 พรรษา ท่านบวชมาทั้งสิ้น 29 พรรษา เป็นผู้ถือศีลเคร่งครัดมาโดยตลอด 

ท่านฉันท์อาหารดีๆ ชั่วครู่แล้วก็คาย ออกมาวาง พิจารณาอยู่ชั่วครู่ แล้วนำกลับเข้าไปฉันท์ไหม่ บางคำก็ละออกไปเลย ทำเช่นนี้อยู่หลายครั้ง ยังความสาธุคุณ และความปราบปลื้มยินดี ให้แก่เหล่าลูกศิษย์เป็นยิ่งนัก ทุกครั้งที่คายออกมาพิจารณา จะได้ยินเสียงสาธุการทุกครั้ง ซักพัก พระอาจารย์จึงถามว่า..

พอจ: หลวงพ่อ คายทิ้งทำไม ไม่อร่อยหรือ..?

หลวงพ่อ: ก็เพราะเกิดความอร่อยซิครับ ผมถึงได้คายทิ้ง มันเกิดความยินดีขึ้นมาในรสชาติ

พอจ: เมื่ออร่อยเราก็กินลงไปเถอะครับ จะได้เจริญอาหาร นี่ก็มีแต่ผักๆทั้งนั้น.

หลวงพ่อ: หูยยย….อาหารและบรรยากาศที่นี่ มันอร่อย.! เคี้ยวคำไหน อร่อยคำนั้น มันจะไหลตามผัสสะเรื่อยน่ะครับท่าน.

พอจ: หลวงพ่อไม่ต้องการติดในรสชาติหรือ แล้วทำมานานหรือยังขอรับ

หลวงพ่อ: โอ๊ยยย…หึ หึ หึ ผมบวชมาจะ 30 พรรษา ประพฤติปฏิบัติเช่นนี้มา กว่า 24 พรรษาแล้ว เป็นการปลงอาหารเรปฏิกูลสัญญา. ครูบาอาจารย์ท่านได้ให้แนวไว้.

พอจ: อ้อ..หึ หึ .! แต่ผมว่า หลวงพ่อ ” สึกออกไปเย็ดหี ให้มันควย” ดีกว่ามานั่งหลอกแดก อาหารชาวบ้านที่เกิดศรัทธาต่อพระพุทธชินสีห์ มาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง สึกออกไปซะ.. อย่ามาทำท่าเคร่งหลอกแดกชาวบ้านเล้ย.!!!

ทุกอย่างเงียบกริบ…!! พระคุณเจ้าหลวงพ่อตกตะลึง โยมก็ตกตะลึง พระที่ฉันท์ร่วมกัน ก็ตกตะลึง คนฟังเรื่องนี้ ก็ต้องตกตะลึง..!! พระอาจารย์ เคี้ยวข้าวตุ่ยๆ หน้าตาเฉย..ดูหน้าคนนั้นที ดูหน้าคนนี้ที…ถามว่า ” ทำไม…มีอะไรหรือ ”

หลวงพ่อ: ( ชี้หน้า ) ท่าน….ท่าน ..!! ทำไมท่านพูดหยาบๆอย่างนี้ นี่…นี่ ท่านเป็นพระรึเปล่า.. หยาบมากๆ??

พอจ: ผมพูดอะไรหยาบครับหลวงพ่อ..?

หลวงพ่อ: ก็….ก็. . .ท่านพูดว่า…….เห่ยยย

พอจ: อ๋อ… ออกไป “เย็ดหี ให้มันควย” ใช่ไหม..!!

หลวงพ่อ: นี่…นี่ ท่านยังกล้าพูดอีก ท่านเป็นสมณะ อยู่ในเพศบรรพชิต ทำไมถึงกล่าวคำหยาบคายเช่นนี้ เสียแรงที่ผมนำคณะติดตามมา เป็นระยะทางกว่า พันกิโล เพราะคณะศรัทธา มาเล่าว่า ท่านประพฤติดีปฏิบัติชอบ เราอยากปรารภธรรมกับผู้มีคุณธรรม แต่นี่…ท่านมาใช้คำเสียดแทงใจเรา ไม่สมควรเลย ที่ท่านจะมาบวชเป็พระเป็นเจ้า คำพูดเหล่านี้ ไม่ควรเลยที่จะออกมาจากปากท่าน หู้….ผมเสียใจมากๆ ที่เสียเวลามาหาท่านถึงที่นี่..!!! ทำไมเลวววว…อย่างนี้..!

พอจ: คำพูดผมช่างมันเหอะ…! ท่านทั้งหลายฉันท์ข้าวกันต่อไปเถอะ หยุดมองหน้ากันทำไม.

หลวงพ่อ: ใครจะไปกินลง เจ้าบ้านพูดจาหยาบขนาดนี้..ผมมีพรรษามากกว่าท่านอีก ท่านยังกล้าพูด ทำไมไม่เคารพความเป็นอาวุโสบ้าง. โหยย….!!

พอจ: ก็หลวงพ่อ คายอาหารทิ้งทำไม

หลวงพ่อ: มันเป็นการเจริญสติ ในกองกรรมฐาน พระหยาบๆอย่างท่านจะไปรู้อะไร

พอจ: เพื่อตัดความยินดีในรสชาติงั้นรึ

หลวงพ่อ: ใช่.. ครูบาอาจารย์ท่านก็ชี้สอนมาอย่างนี้ แล้วนี่ท่านมาด่าผม..!!

พอจ: หลวงพ่อตัดรส ไม่เอารสชาติของอาหาร แล้วหลวงพ่อ เอาเสียงทำไม..!!

หลวงพ่อ: ……..??? เอาเสียงอะไร..???

พอจ: ก็….เสียงคำว่า ” สึกออกไปเย็ดหี ให้มันควย ดีกว่ามาหลอกแดกชาวบ้านไง “

หลวงพ่อ: ………………???????

พอจ: มันเป็นแค่เสียง จะมามัวระคายหูระคายใจกันทำไม พยายามตัดรส ไม่เอารส แต่ยังเอาเสียง ยังเอารูป ยังเอากลิ่น และสัมผัส นี่นะหรือ การปฏิบัติตามครูบาอาจารย์ท่าน นี่ถ้าเพิ่งทำ จะไม่ว่า แต่นี่โง่มาตั้ง 24 พรรษา ท่านว่า ท่านทำถูกแล้วหรือ..!! 30 พรรษา ปัญญามีแค่นี้หรือ นี่มันโง่แล้ว..

ท่านเดินทางลงเรือในทะเลใหญ่ เพื่อก้าวพ้นไปแห่งห้วงโอฆะ เรือมันมีรูรั่วอยู่ 6 รู ท่านอุดอยู่รูเดียว ท่านคิดว่ามันจะรอดไหม อุดอยู่รูเดียว น้ำทะลักมาอีก 5 รู เรือมันจะจมไหม มันส่งท่านก้าวข้ามฝั่งได้ไหม ท่านโง่อุดทีละรูอย่างนี้มากี่ชาติแล้วรู้ไหม นี่พอชี้รูแห่งเสียงหน่อย น้ำทะลักเรือจะจมแล้ว ท่านว่ารูที่ผมชี้นี้ มันหยาบไหม…หลวงพ่อ..!! รูมันโหว่อยู่ เบ่อเร่อเลยเห็นไหม แล้วพวกท่านทั้งหลาย..เห็นไหม..!! นี่เอาทางเข้าแค่ทางเดียว มาเป็นของดี แต่ไม่เอาอีก 5 ทาง นิพพานตรงไหน หรือนิพพานตรงสรณะตัดรสนี้...!!

หลวงพ่อ: โอ๊ววว…..สาธุ มันช่างถึงใจแท้ นี่แหละๆๆๆ นี่แหละธรรม.. โอ๊วววว ช่างงดงาม..ไม่เคยฟังธรรมอันถึงใจเช่นนี้มาก่อนเลย ใช่เลยท่านใช่เลย ผมแจ้งเลย…โอ๊ววว…… นับจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านจากไป ไม่เคยโดนกระแทกหนักๆอย่างนี้เลย สาธุๆๆๆๆ ให้ผมขอกราบท่านเถอะ นี่แหละๆๆครูบาอาจารย์ ที่ผมค้นหา….สาธุท่านสาธุ..!!!

พอจ: ขอสาธุคุณครับ ทุกท่าน ผมจำเป็นต้องเอาอีโต้มาฟัน เพราะท่านหลวงพ่อ ท่านมีความเพียร พยายามที่จะฝึกปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นนี้ ด้วยใจที่มุ่งมั่น กำลังใจเช่นนี้ หายากมาก ผมไม่กล้าชี้ธรรมท่านหรอกครับ พระป่าอย่างผม ก็ว่าไปตามที่เห็น ตรงนี้เป็นแค่เบื้องต้นของทางเข้าเท่านั้น ทุกอย่างทุกทาง มันไปรวมรู้อยู่ที่ใจ การเฝ้าระวังไม่ได้อยู่ที่ยินดีหรือไม่ยินดี ไม่ได้อยู่ที่การผลักใสหรือเอาเข้า ที่หลวงพ่อทำนั้น มันเป็นแค่ เวทนาในกาย มันยังมีจิตในเวทนา และธรรมใจจิตอีก มันมีลึกเป็นชั้นๆไปตามสภาวะแห่งญาณ เป็นเรื่องที่ไม่ยาก แต่ไม่ง่ายที่จะรู้ ผมขอสาธุการด้วยครับ..!!

หลวงพ่อ: โอ……. เป็นกำไรที่สุดในชีวิตเลย ขอสาธุการ ผมจะนำไปเป็นข้อพิจารณาเพื่อก้าวให้พ้นแห่งทุกข์ให้ได้ สาธุครับ พระอาจารย์…!!!