ความขัดข้องใจ….เขาทำ หรือกูเป็นเอง

…คนเรามักจะทำอะไรตามใจตนเองเสมอ ด้วยนิสัยหรือสันดานที่มันเป็นเรา
เรามักไหลออกไปตามธารแห่งสันดานใจเสมอ มักห้ามสันดานใจเรา ไม่ค่อยไหว

ทุกเรื่องที่มากระทบเรา เรา…ต้องเข้าไปรู้ไปเสือกแม่งทุกเรื่อง อดที่จะทะยานอยากไม่ได้

เรื่องบางเรื่อง ก็วางๆ  ลงบ้าง บางที มันอาจสะเทือนไปถึงใจบางคนเขา

บางเรื่อง มันเป็นเรื่องของเรา เราฟังแล้ว เรายังอาจสะเทือนใจ รับไม่ได้ ในสิ่งที่เขาเสือก

ความสะเทือนใจนี้ มันส่งผลเป็นวิบาก มันแตกกระจายเป็นวิบากเขาวิบากเราอีก

และมันจะผูกพันกันไป โดยมิรู้จบ ความอึดอัดขัดข้องใจ ก็เลยมี นี่..มันก่อและต่อเนื่อง เป็นสมุทัย

โลกนี้ ที่มันคับแคบแม้ดูแสนกว้าง ก็เพราะใจ ที่มันดื้อด้าน ของเรานี่แหละ เข้าไปตีกรอบและขวางกั้น มันดื้อด้านเพราะมีตัวตนแห่งกู มันไม่ค่อยยอม

ยอมๆ  ปล่อยๆ  ไปบ้าง แม้เขาจะมาอ้าง หรือโกหกเรา แถมเราแม่ง..เสือกรู้ทันเขา แต่ทั้งหลาย เขาอาจมีเจตนา อีกอย่าง ที่อยากอวด อยากหวังดี

แต่สันดานเขา มันเป็นเช่นนั้น คือไม่ถูกใจเรา และเราคิดว่า หมั่นใส้เขา เพราะเรารู้ทัน และไม่ชอบที่เขามาอวด

เออๆๆๆ ใครเขาจะเป็นยังไงก็ช่าง เราก็อย่าไปใส่ใจ อะไร ในเรื่องของเขา

บางครั้ง เรื่องราวมันเกิดลามใหญ่โต และผิดพลาด อาจเกิดมาจากความยุ่งยาก และไม่เจตนาของเรา ที่ไปเสือกเรื่องของเขา

คำขอโทษบางคำ ที่เรื่องราว มันเกิดไปแล้ว แม้จะกลั่นน้ำตาแสดงความเสียใจ ที่เกิดความผิดพลาดไปแล้วเพียงใด

มันก็สายเกินไป ที่จะกู้สิ่งดีๆ กลับคืนมา และเรื่องอย่างนี้ มันเคยมีเคยเกิดมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

เรา..ควรระวังใจ หมั่นดูแลรักษาไว้ อย่าให้มันออกไปทำลายใจใคร

เรา..หมั่นรักษาใจเรา อย่าให้ใครเขา มาทำลาย น้ำใจเราเช่นกัน

ต่างคนต่างรักษาน้ำใจกันให้ดีๆ  เถิด เภทภัยที่จะเกิด มันไม่ค่อยมี
เรา..รักกันดีๆ  ในวันนี้ เพื่อความดีระหว่างเรา และเขา ดีกว่า เราจะไปทำลายเขา โดยการพูดเตือน ด้วยความหวังดี ทั้งๆ  ที่ภายในใจ ก็หมั่นใส้เขา
เรา… ควรไม่พอใจ ใจของเรา ที่มักไปหมั่นใส้เขา ดีกว่าพอใจใจของเรา ที่เห็นเขา ทำให้เราหมั่นใส้
หากเราหัดห้ามปรามใจเรา  เราก็มีอาณาเขตในการที่จะไปรุกรานเขา

แม้เขาจะทำเรื่องเฮงซวย กวนตีน สันดานเสียทำตัวเหี้ยๆ ในสายตาและเกิดกับใจเรา

เรา…..พิจารณาที่ใจเรา อย่าได้พึงไหลไปตามกระแส ที่กระทบจากการสื่อออกมาของเขา

ความรู้สึก เห็นแล้ว หมั่นใส้ กวนตีน สันดานเสีย ทำตัวเหี้ยๆ  ของเขาที่มากระทบเรา

ความรู้สึก และการเห็นทั้งหลาย เกิดจากใจเรา ไม่ใช่เขา

เรา…ชอบเอาใจเข้าไปเสือกในอาการทั้งหลายของเขา อาการทั้งหลายมันเกิดที่ใจเรา ไม่ใช่เกิดที่ใจเขา

แก้…ให้แก้ที่ใจเรา ค่อยๆ  หยุดเสือกเรื่องของเขา เพลาๆ  ลงบ้างกับการเข้าไปเสือก

เราก็คงไม่อึดอัดขัดข้อง กับอาการของเขา ถ้าเราเข้าใจ ว่าสิ่งทั้งหลายที่ไม่ชอบใจ

มันเกิดจากใจ ที่เราทั้งหลายเอง ที่ชอบเข้าไปเสือก….

หวัดดี สำหรับเที่ยงๆ

โม้กันเบรคใจกันเล็กน้อย ยามเที่ยงๆ กับ ธรรมกะ บุญญพลัง ในห้องธรรมทางไลน์