เขาว่าเลว พึงยอมรับว่าเลว เรื่องทั้งหลายจะได้จบ

เรื่องนี้เป็นเรื่องของการโดนเพ่งโทษ จากกลุ่มคนที่มีความเห็นในความคิดตน

การปฏิเสธ หรือแก้ข้อคำกล่าวหา ย่อมไร้ประโยชน์กับผู้คนประเภทนี้

ลูกศิษย์ >>> ขอนิมนต์ขยายข้อธรรมในส่วน ข้อสมมุติที่ว่า ที่สุดมันก็วกกลับมาถามข้า ข้าก็พยักหน้า บอกพวกมันว่า เออ กูเย๊ดเอง,,,,

พิจารณาทางวาจาเหมือนเป็นมุสาวาท เปรียบดังบุคคลผู้ถูกกล่าวหาว่าฆ่าคน ทั้งที่ไม่ได้ฆ่า แต่ยอมรับ ในทางโลกมีโทษเต็มร้อยเปอร์เช็น

คำกล่าวที่ ท่านอาจารย์กล่าวไป ยอมรับทั้งที่ไม่ได้เป็นคนทำ คำกล่าวเช่นนี้ถือว่าเป็นมุสาวาทขนาดไหนครับ ขอคำอธิบายเพิ่มเติ่มครับผม

พระอาจารย์ >>> มันก็เหมือนกับคนติดคุกไปแล้ว

ป่วยการที่จะแก้ตัวว่าไม่ได้ทำผิด

คนเราลองมันปักใจว่าเลวแล้ว

ยิ่งแก้ตัวมันก็ยิ่งเลว ไฟที่มันลุกลามมาตามผืนป่า

มันต้องตัดใจเผาส่วนหนึ่งเพื่อเป็นทางกันไฟ

ก่อนที่มันจะกินลามไปถึงใจใครที่เขาไม่รู้เรื่อง

เนื้อร้ายบางส่วนต้องตัดทิ้งไป ไม่งั้นมันจะลามมาทำลายทั้งตัว

เจ้าพวกนี้ก็เหมือนกัน หากแก้ตัว เรื่องนี้ไม่มีวันจบ

เขาเพ่งโทษว่าเป็นเหี้ย ก็ยอมรับว่าเป็นเหี้ยซะ มันจะเป็นไรไป

ไม่งั้นมันจะเป็นเหี้ยสองตัวคอยจะกัดกัน เพราะมันไม่ยอมรับว่ามันเป็นเหี้ย

การรับไฟมากอดไว้ย่อมเจ็บปวดเป็นธรรมดา

แต่ไม่ช้าไฟมันก็ดับถ้ายอมรับไฟ

คำมุสาวาทมันใช้กับเจตนาชั่วให้ผู้อื่นเดือดร้อน

แต่นี่เจ้าของยอมเดือดร้อน เพื่อความสงสัยทั้งหลายที่ไม่จริง มันจะได้จบ

จบอย่างคำเขาว่า มันอยู่อย่างสงบ

แย้งคนเพ่งโทษ มันจะสงบได้ที่ไหนกัน

เมื่อยอมรับ มันก็หมดคำกล่าวหา

มันจะตรึงตราใจใครก็ช่างมัน

คนจะเลวหรือดีไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ขี้ปากใคร

เลวดีอยู่ที่ใจใช่ใครคาดเดา..

หากปฏิเสธหรือคอยแก้ตัว ปัญหาจะเวียนมาไม่รู้จบ

คนที่มันคอยเพ่งโทษ มันจะยิ่งขยายความสงสัยไปสู่ผู้อื่น

คนมาทีหลังที่ไม่รู้เรื่องราว พอได้ฟังพวกเพ่งโทษและขี้สงสัยพูด

คนเพ่งโทษและขี้สงสัยก็จะขยายตัวเพิ่ม

ตัดเชื้อร้ายออกไปซะ ไม่ต้องคบหาอย่าให้มันลาม

การตัดเชื้อร้ายเจ้าของย่อมเจ็บปวด แต่เจ็บแค่ครั้งเดียว

มันดีกว่าเจ็บซ้ำเจ็บซากตลอดไปโดยไม่รู้จบ

การปฏิเสธ ย่อมแค่บรรเทาหรือทุเลาเบาบางจางคลายลงมา

แต่เมื่อไหร่ที่มันไปผัสสะกับสิ่งที่ไม่ได้ดังใจไม่พอใจ

ธรรมชาติแห่งความจัญไรในการเพ่งโทษ ย่อมก่อเหตุอีก

ข้าเลือกที่จะยอมรับและตัด ขจัดภัยออกไปซะ ดีกว่าเป็นคนดีในสายตาของพวกเพ่งโทษ

พวกเพ่งโทษ มันแค่ต้องการให้ได้ดั่งใจตน คนมีปัญญาและศรัทธา

มีหรือ ที่จะสงสัยและปรับปรำคนที่เป็นครูบาอาจารย์ของตนเอง ด้วยความสงสัยในสิ่งที่ไม่ควรเป็น..