ใจอยู่ตรงไหน…

>> คำถาม : น้ำตาจะไหลอีกแล้ว อ่านธรรมมะ หลังไปให้อาหารกระรอกน้อย ใจก็อย่างหนึ่ง จิตก็อย่างหนึ่ง เราทั้งหลาย เข้าไม่ถึงตรงนี้ มันจึงมีปัญหา

ในการเข้าใจธรรม มันมีเราไปเป็นเจ้าของ จิตกับใจ เคยคิดว่า กายเรานี้ มีเพียง สังขาร วิญญาณ ดวงจิต เพียงเท่านี้ มีใจอีกอย่าง ใจอยู่ตรงไหนขอรับ หมา ที่เลี้ยงให้เติบใหญ่ คือใจ ใช่ไหม

<< พระอาจารย์ : ใจมันแทรกซึมไปทั่วทั้งกายนั่นแหละ Fox

ผัสสะรู้สึกตรงไหน ตรงนั้นแหละใจ แม้สิ่งของทั้งหลายที่โดนผัสสะ มันจะอยู่ไกลถึงอังกฤษก็ตาม รู้เมื่อไหร่ อะไรที่รู้ เป็นใจทั้งนั้น และใจนี้ มันดันไปเป็นอาการของจิตอีก

หมาที่เลี้ยงให้เติบใหญ่ คือสติ Fox ไม่ใช่ใจ แต่สติก็เป็นอาการหนึ่งของใจ ที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใจ มันเป็นโปรแกรมหนึ่งของใจ ที่ใจสร้างมันขึ้นมา ให้เติบโตขึ้น จากที่มันมีอยู่แล้วตามธรรมชาติ

ใจใช้แทนความหมายอย่างนั้น แต่ใจใช่ว่าจะควบคุมไม่ได้ สติคือ ตัวควบคุมใจอีกที ไม่ให้มันไหลไปตาม อำเภอใจ ไหลไปตามอำเภอใจเมื่อไหร่ ทุกข์ถามหา เพราะตัณหามันผุดขึ้นมาไม่รู้จบ ก็จากสังขารที่มีใจครองนี่เอง Fox

เมื่อสังขารหมดไปในรูปของวัตถุสังขาร คือกายนี้ ใจก็หายสลายไปด้วย แม้ สติ ศีลสมาธิ ปัญญา ที่สร้างมาแทบตาย ก็หายไปด้วย ทั้งหมดที่เหลือ ก็คือ ภวังค์จิตที่บันทึกและสะสม ไปสร้างรูปใหม่เพื่อมีใจอีกต่อไป

ฉะนั้น ใจก็คือทุกอย่างที่เป็นภาวะสังขาร แห่งการผัสสะ ปรุงแต่งแล้วรับรู้ ทางอายตนะ ตั้งแต่เกิดจนสิ้นสังขาร นี่คืออาการแห่งใจ

ส่วนศีล สมาธิ ปัญญา และสรรพสิ่งทั้งหลาย ที่ใจได้รับรู้มา เป็นเราเขาสัตว์บุคคลสิ่งของ ทั้งที่มีเจ้าของและไม่มีเจ้าของ ไม่ว่าจะรู้ธรรมหรือรู้โลก ทั้งหลายเหล่านั้นที่หวงและยึดกันแทบเป็นแทบตาย แม้แต่ใจอันเป็นที่รักยิ่งดวงนี้

ต่างมีความหมายเทียบได้แค่ ” ขยะ ” ที่รวบรวมกันเข้ามา แล้วโดนธรรมชาติเผาผลาญทำลายสิ้นไป ความมีตัวตนเจ้าของทั้งหลาย เป็นได้แค่ ขยะ..

>> คำถาม : คนอกหัก แล้วร้องไห้ เพราะเสียใจ – นั่นคือใจ แต่จริงๆ แล้ว เสียใจ กลับไม่มีจริง มันไม่มีจริงๆ ใช่ไหมพระอาจารย์

<< พระอาจารย์ : คนอกหักแล้วดีใจมันก็มี Fox เพราะทั้งหลายเหล่านี้ มันเป็นอาการหนึ่งของใจที่แสดงออกมา มันไม่ใช่ใจ

เห็นต้นไม้นั้นไหม เปรียบต้นไม้นั้นเป็นใจ

ใบเป็นต้นไม้หรือ

ดอกเป็นต้นไม้หรือ

เปลือก กระพี้ แก่น ยาง ราก ทั้งหลาย เป็นต้นไม้หรือ

แต่เมื่อรวมๆ กันแล้ว ทั้วหมดนั่นแหละ เรียกว่าต้นไม้

ใจก็เช่นกัน อะไรที่แสดงออกมา ผ่านการปรุงแต่งแล้วรับรู้ ในกายสังขารนี้ ทั้งพูด คิด ทำ ต่างล้วนแต่เป็นอาการของใจ

เราเกิดมาเพื่อทำใจให้เข้าใจว่า ใจที่เป็นเรา มันก็เป็นของมัน เช่นนั้นเอง อย่าไปเสือกกับการเป็นเจ้าของ ของมันนัก น่ะ.. แท้จริงแล้ว มันไม่มีเจ้าของ

จึงอย่าไปทำใจให้ใจนี้ ต้องเกิดความเสียใจ เพราะใจมันไม่เคยเสียใจ ที่เสียใจ เพราะดันไปเป็นเจ้าของแห่งการ เสือก..

พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง กรรม…เมื่อไหร่จะหมดซะที.… ณ วันที่ 18 กรกฎาคม 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง