ธรรม..แสดงให้ฟังไม่ได้เหมือนกันทุกคน..!!

นี่..ตรงนี้ดูเหมือนจะเป็นคนเห็นแก่ตัว

เรื่องการแสดงธรรมต่อบุคคลนี่ มันมีอะไรที่มากไปกว่าที่คนทั้งหลายคิด

ใช่ว่า….จะต้องแสดงให้แก่ทุกคน หรือคนใก้ลชิด ได้รู้ธรรมกันได้ทุกคน

บางคนมันไม่อยากฟังธรรมทั้งๆที่อยากรู้ธรรม พูดเท่าไหร่ใจมันก็ไม่เอาธรรม มันเป็นใจที่เป็นผลไม้อ่อน บ่มแค่ไหนก็สุกหวานหอมไม่ได้

ธรรมนี้.. มันต้องแสดงกันต่อเนื่อง เพื่อสาวผลไปหาเหตุแห่งธรรม และใช่ว่า มันจะมีแค่ชั้นเดียว กาลเดียว

ธรรมมันมีกาลซ้อนๆๆ อยู่หลายชั้น พวกเราแค่ฟังๆ กันชั้นเดียว มันก็ไม่ค่อยจะเอาแล้ว

เป็นแค่เพียงอยากรู้ เราจึงฟังธรรมกันแค่เพียงอยากรู้กันก็พอ ฟังกันพอรับได้

“.. การเจริญธรรมนี่..หากต้องการพ้นทุกข์จริง มันต้องบวช..

บวชแล้ว ต้องตั้งใจ..

ตั้งใจแล้ว ต้องมีผู้ชี้ที่ชี้ถูก..

ผู้ชี้ก็ต้องมีธรรมจากใจที่ประจักษ์..

แม้มีผู้ชี้ที่มีใจที่ประจักษ์ เราก็ต้องฝึกปฏิบัติ อย่างเอาจริงเอาจัง

แม้เอาจริงเอาจัง ก็ใช่ว่าจะเข้าถึงธรรม ข้อนี้ เจ้าตัวจะต้องยอมรับและทำใจ ..”

มีผีอยู่ท่านหนึ่ง มาชี้หน้าและกล่าวหาว่า…

สมัยเขามีชีวิต ทำไมถึงไม่ชี้ธรรมให้เขา

นี่..แค่บอกเขาเพียงเล็กน้อย เขาก็จะไม่เป็นผีที่อับแสงและอยู่อย่างอับจนเช่นนี้

ข้าจึงบอกไปว่า… บอกแกก็ไม่ฟัง และบอกไปหลายครั้ง แกฟังและนำไปทำไปคิดที่ไหน

ยามมีกำลังยามมีชีวิต มันก็เอาแต่ใจตนเองเป็นที่ตั้ง คิดว่า อ่านธรรมมาก จำตำรามากแล้วจะได้ธรรม

นี่ ตรงนี้..ถ้าใจมันยังชั่วยังอัปรีย์อยู่กับความคิดแห่งตัวตน ว่าใช่.. ว่าถูก.. มันก็ย่อมไม่ฟังใคร

นี่.. เป็นธรรมดาของใจที่มันเป็นเจ้าของตัวตน…

คนเราเมื่อตายเป็นผี มันยังมีวิบากพลังงานครองรูปอยู่ หากยังไม่สิ้นอายุขัยแห่งวิญญาณ

รูปที่โดนทำลายไปด้วยวิบากแห่งกรรม มันย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ

เมื่อรูปโดนทำลายไปก่อน ก็ใช่ว่าจะเป็นตัวชี้ว่า.. เป็นการหมดอายุขัย

เมื่อวิญญาณยังไม่หมดอายุขัย ใจมันก็ย่อมเดือดร้อน เพราะเจ้าของมันยังมีความทรงจำอยู่ ในรูปของอากาศวิญญาณ

และเมื่อมาเกิดกำเนิดเป็นรูปใหม่อีก สันดานเดิมที่ไม่ยอมฟัง มันก็ติดมาเป็นนิสัย มาเป็นตัวตนของมันเช่นเดิมอีก มันไม่ฟัง

และการไม่ฟัง นี่.. ถ้าย้อนไปมากๆ ชาติ ไอ้ห่า.. นี่มันก็ไม่เคยฟัง แม้จะพร่ำบอก พร่ำเตือน มันก็เป็นอยู่เช่นนี้แหละ

เมื่อทราบชัดเช่นนี้ เมื่อยามมีชีวิต แม้จะบวชแม้จะปฏิบัติสร้างภาพขึ้นมาอย่างไร

มันก็แค่สร้างขึ้นมาเพื่อให้คนเขาชม เพื่อหวังสรรเสริญและลาภสักการะ

มันไม่ได้เอาจริงอย่างท่าทางที่มันทำ

รู้เช่นนี้ หากเป็นเรา เราจะไปชี้แนะชี้นำ ว่านั่นไม่ใช่ นี่ไม่ถูกไปเพื่ออะไร..??

มันเสียเวลาต่อผู้อื่นที่เขาตั้งใจ เราควรชี้แนะคนที่เขามีใจ และตั้งใจฟัง

เจ้าผีนี่ก็เหมือนกัน สมัยมีชีวิต มันก็ไม่ฟัง มันเอาความคิดตนเป็นใหญ่ อาศัยความใกล้ชิดคิดว่าตัวเองรู้ธรรม

เมื่อกายสลาย วิญญาณยังไม่ขาดหายไปตามกาย มันก็อยู่อย่างวิญญาณที่เดือดร้อน

บุญก็ไม่ค่อยทำ หลงแต่ความคิดเห็นแห่งตัวตน

เมื่อได้ถอยออกมาเป็นสภาพวิญญาณจิต.. มันถึงได้รู้สึกนึกคิดว่าตนเองพลาดไปแล้ว

ตอนมีชีวิตมันติดรูปกาย มันคาดมันคิดมันนึกไม่ถึง

นี่..ถ้าไปมีรูปใหม่อีก ไอ้เจ้าผีนี่ มันก็จะกลับไปเป็นเจ้าของความคิด เจ้าของตัวตนอีก

เพราะมันเป็นมาเช่นนี้ เป็นพันเป็นหมื่นชาติแล้ว

สันดานนี้ ใช้เวลานานชาติกว่าจะแก้ให้หาย ให้ใจมันลดน้อยถดถอยในตัวตน

เกิดอีก มันก็เป็นสันดานเดิมอีก แม้จะได้รูปใหม่ แต่สันดานมันไม่ได้ใหม่ไปตามรูป

ผู้รู้เช่นนี้ กับบางคนท่านจึงไม่ชี้ เพราะชี้ ดีไม่ดี มามักหันมาฉกกัดเอาด้วยความดุร้าย

นี่…พวกเราทั้งหลาย ก็ลองย้อนมาสอดส่องใจในตัวเรา

ว่าใจเราดวงนี้ ตั้งใจที่จะพ้นทุกข์จริงๆ ไหม..??

หากตั้งใจจริง ก็หมั่นๆ ฟังธรรมและตรึกตรองๆ กันไป

วันไหนชีพชีวาวายไป จะได้ไม่ต้องกลับมาเป็นผี ชี้หน้ามาด่าว่าข้าอีก..

เช้านี้ไม่ว่างแล้ว คนงานกำลังรอ ขอสาธุคุณให้มีดวงตาเห็นธรรม..
*********************

พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง ศีลแห่งสัมมา…
ณ วันที่ 19 พฤศจิกายน 2557
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันนี้เป็นวันพ่อ ขอมอบพระแห่งอัญมณีของร้าน ติน ติน ที่แม่สายเชียงราย และ ฐานอันเป็นที่ตั้งแห่งองค์พระ ของช่างศักดิ์ น้องณรงค์แกะสลัก ให้พวกเราได้ชมกัน

ขอความสุขความเจริญในวันพ่อแห่งผองชาวไทยเรา สถิตในกลางดวงใจของทุกๆคน