…หวัดดี จะสองทุ่มแล้ว ฮ่าๆๆ เป็นไงกันมั่ง หนุ่มๆ สาวๆ ชีวิตนี้ มันแสนจะสั้นมากๆ รู้ไหม เราเองนั้น คงคิดว่ามันยืนยาว
เราจึงไม่ค่อยกลับมามองชีวิ
วันหนึ่ง..ถึงไม่ดุร้ายใส่ก
เราไม่ชอบใคร อยากให้เขาชิบหาย แม้ไม่อยาก เขาก็ต้องเข้าไปสู่ความชิบห
เราไม่ควรจะไปดุร้ายอะไรกับ
เราเอาและพิจารณากันแต่เพีย
การทำใจ มันเป็นเพียงแค่อากาศ เราเอาอากาศ มาทำใจให้ลำบาก เรานี่โง่แท้ เวลาในโลกนี้ มันมีเพียงน้อยนิด เราต้องรีบคิด รีบทำเท่าที่กำลังแห่งปัญญา
สมัยหนึ่ง ข้านี้ นั่งกรรมฐานช่วงตีสาม จิตที่สว่างไสว ก็เห็นแสงหนึ่งพุ่งผ่านมา เมื่อเพ่งไป แสงนั้นก็ก่อรูป เป็นนายนิรบาล ที่มารับวิญญาณส่งกลับไปยัง
นี่..แสดงว่า นรกมี ไอ้คนที่ไม่เคยพบเจอ มันก็คิดว่าไม่มี เมื่อคิดว่าไม่มี หรือมีอย่างไม่แน่ใจไม่ประจ
มันเอาความคิดแห่งตัวตน ตัดสินใจไปตามอารมณ์ ผลแห่งวิบาก ก็ต้องจมดิ่งไปในนรกนู่น แต่คนเราไม่กลัวกัน เพราะต่างมองกันไม่เห็น
คนตาบอด ย่อมไม่กลัวหนทางแห่งหุบเหว
++ นายนิรบาลได้เข้ามานมัสการ ข้าจึงถามว่า.. นี่ ท่านจะไปไหนหรือ..?
— นายนิรบาล กล่าวว่า.. เขามารับดวงวิญญาณกลับสู่ภู
++ ข้าจึงถามว่า ใครหรือ ที่ท่านจะมารับ..?
— นายนิรบาลกล่าวว่า.. ชื่อตอนนี้ ตามสายกระแส คือนายขวัญ อาศัยอยู่ที่พุน้ำเปรี้ยว
++ ข้าหลับตากำหนดดู ก็รู้ชัดว่าเป็นไอ้ขวัญที่เ
— นายนิรบาลตอบว่า.. ไม่เกี่ยวกับอายุขัย แต่เป็นเพราะ เจ้าขวัญมันหนีมาเกิดบนโลกม
++ ข้าถามว่า เจ้าขวัญมันหนีมาเมื่อไหร่ ..?
— นายนิรบาลตอบว่า.. เมื่อตะกี้นี้ เขาเองพอทราบว่าดวงวิญญาณแห
++ ข้าบอกว่า.. สงสัยจะผิดตัวแล้วล่ะ เพราะเจ้าขวัญ อายุมัน สามสิบกว่าปีแล้ว ไม่ใช่เพิ่งมาเกิด
— นายนิรบาลกล่าวว่า.. ไม่ผิดหรอก กรรมเป็นตัวกำหนด วิบาก ไม่ใช่ว่า จะมีใครมาตัดสินใคร กรรมและวิบากที่เจ้าขวัญสร้
++ ข้าบอกว่า.. แต่นี่ มันอายุ สามสิบกว่าแล้วนะ ไม่ผิดแน่หรือ
— นายนิรบาลกล่าวว่า.. ไม่ผิดแน่นอน เวลาของบนโลกมนุษย์ ช่างไหลไปไวแท้
อย่างนี้ พวกสัตว์มนุษย์ จะเอาเวลาที่ไหน มาสร้างความดี เพื่อเอาตัวให้รอดจากวิบากแ
การได้มาเกิดก็แสนยาก นี่..มนุษย์ทั้งหลาย มันจะรู้ตัวกันไหมหนอ ว่าเวลา ที่โลกหมุน มันไวยิ่งกว่าเหรียญที่เราห
มุนมากมายนัก เวลาที่รับกรรมในนรก กับเวลาที่ได้มาเสวยสุขทุกข
์ บนโลกมนุษย์ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน น่าอนาถใจพวกมนุษย์แท้หนอ ที่ยังหลงใหลเมามัว ไม่ตื่นขึ้นมามองเห็นความจร
ิงว่า เวลาที่ได้กำเนิดมา มันมีห้วงเวลา แค่น้อยนิด รีบๆ ทำความดีกันเข้า อย่าปล่อยให้เวลาล่วงเลยไป มันจะแย่แล้วจะแก้ไม่ทัน
++ ข้าจึงบอกไปว่า.. ขอบิณฑบาตรชีวิตมันได้ไหม เพราะลูกมันยังเล็ก ข้าจะไปบอกมันให้มันหมั่นทำ
— แต่นายนิรบาลส่ายหน้า และขำข้า ท่านบอกว่า.. ไม่มีมนุษย์หน้าไหน มันจะไปเชื่อท่านหรอก ท่านก็รู้ก็เห็นอยู่
แม้แต่ศิษย์ที่เคารพท่าน เขายังไม่เชื่อท่าน แล้วท่านจะไปบอกเจ้าขวัญ ให้ละอายชั่วกลัวบาป มันคงจะเชื่อท่านหรอก ท่านย่อมรู้ดีอยู่แล้ว ท่านจะมาพูดเพื่ออะไร
++ ข้าบอกว่า ข้าเห็นแก่ลูกของมัน ที่จะขาดพ่อ จึงรั้งๆ ไปงั้น ขอบิณฑบาตรชีวิตไม่ได้หรือ
— ท่านบอกว่า ที่ท่านมา ก็มาด้วยแรงแห่งวิบากกรรม ที่ยังเหลืออยู่ ของเจ้าขวัญ ไม่ได้มาตามหน้าที่ อย่างทางราชการของพวกมนุษย์
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ท่าน แต่มันอยู่ที่กรรมของเจ้าขว
++ ข้าถามว่า แล้วมันจะตายเวลาไหน และเป็นอะไรตาย
— นายนิรบาล ส่ายหน้า บอกว่า เหตุแห่งการตาย บอกไม่ได้ ต้องอาศัยผลแห่งกรรมที่จะมา
++ ข้าจึงถามว่า แล้วเจ้าขวัญ มันหนีมาเกิดได้ยังไง ไหนใครๆ เขาว่า การเกิดเป็นมนุษย์มันยากแท้
— ท่านบอกว่า การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากแท
ได้จำนวนเท่าไหร่ คิดเป็นใบละปี ตัวท่านนั้น มีเวลาในการรอมาเกิดตามวิบา
นี่..ท่านกล่าวว่ามาอย่างนี
++ ข้าจึงถามว่า แล้วเจ้าขวัญ มันมาเกิดเป็นมนุษย์ได้อย่า
— ท่านบอกว่า เจ้าขวัญ มันมาแทรกดวงวิญญาณเด็ก ที่กำลังจะเกิด
เด็กคนนั้น ดวงวิญญาณไม่สามารถครองกายไ
เจ้าขวัญมันไปแฝงรูป แทนวิญญาณเด็กคนนั้น รูปก็คือรูป มันไม่มีวิญญาณครอง มันก็เติบโตของมันได้ เหมือนต้นไม้ หากได้รับอาหาร และการขับเคลื่อนแห่งธาตุ ที่ไม่แตกกระจาย
เจ้าขวัญ มันจึงเติบใหญ่ขึ้นมาโดยอาศ
เพียงแต่การเข้าทรง มันมีวิญญาณเจ้าของรูป เขาเฝ้าหวงดูแลอยู่ แต่ของเจ้าขวัญ วิญญาณเด็ก ต้องไปเกิดกำเนิดใหม่ และก็ต้องตายต้องจากรูปที่ไ
++ ข้าพยักหน้าเข้าใจ ถามว่า ข้าเอาเรื่องเหล่านี้ มาบอกพวกมนุษย์ได้ไหม
— ท่านหัวเราะ บอกว่า ไม่มีมนุษย์หน้าไหน มาเชื่อท่านหรอก เขามองว่า มันเป็นนิทาน
มีพระผู้ทรงคุณ ที่รู้เห็นเรื่องพวกนี้ ชัดเจนยิ่งกว่าท่าน ท่านเหล่านั้น ยังไม่เอามาบอกกันเลย เพราะท่านเหล่านั้น รู้แล้ว ประจักษ์แล้ว ว่ามนุษย์ มีกรรมเป็นของตนเอง พูดยังไง มันก็ไม่เชื่อ
แต่หากว่าท่านอยากให้คนอื่น
และท่านก็รู้ว่า เขาเหล่านั้น จะเป็นกรรม ท่าน ..จะไปซ้ำเติมเขาด้วยความหว
คนอื่นๆ ท่านอย่าไปยุ่งเลย ยิ่งช่วย ยิ่งชี้แนะ เขาจะแย่และลงลึก ไปด้วยทิฏฐิแห่งใจเขา ท่านก็ต้องย่อมรู้ดี นี่..นายนิรบาล ท่านว่ามาอย่างนี้
เช้าวันนั้น ข้าอธิฐาน ขอให้เจ้าขวัญ ขับเรือผ่านมาทางแพที่ข้าอย
เย็นวันนั้น เจ้าขวัญโดนไม้ที่มันแอบเข้
เวลาของเรานั้น มีเพียงแค่น้อยนิด หากยังหลงเพลิน กับกิเลสตัณหา อย่างถอยไม่ออกอยู่ละก็ ชาตินี้ คงเสียเวลามาเกิดเป็นมนุษย์
คืนนี้ ขอสวัสดี เอาไปนอนคิดเล่นๆ ดูละกัน และคิดดูว่า ข้าเองรู้ขนาดนี้ และนั่งมองดูพวกเราอยู่อย่า
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 9 เมษายน 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
