ตื่นขึ้นมาอย่างฉลาด ก่อนชีวิตจะดับไม่มีวันได้ตื่น

*** “ตื่นขึ้นมาอย่างฉลาด ก่อนชีวิตจะดับไม่มีวันได้ตื่น” ***

วันที่เรารู้สึกฉลาดขึ้นมา ก็คือวันที่เราเข้าใจว่า ธรรมดาของชีวิตมันก็เป็นธรรมชาติของมันเช่นนั้นเอง

หลายครั้งที่เราพลาดในการจะได้ทำสิ่งดีๆในชีวิต

นั่นเพราะว่าเรา ชอบผลัดวันประกันพรุ่งเป็นนิสัยเสมอ..

คิดจะทำจะพูดอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อใจ รีบๆทำก่อนที่จะไม่ได้ทำ

เพื่อนเอย รู้ไหมว่า ทำไมบางครั้งเราก็ชอบใจ บางครั้ง เราก็ไม่ชอบใจ

สิ่งเหล่านี้เกิดจากอุปาทานน่ะ ที่เข้าไปปรุงแต่งตัณหา

อุปาทานตัวนี้ มันเป็นอัตตาที่มันหลงยึดสืบๆต่อๆกันมาอย่างยาวนานเป็นภพเป็นชาติ

ตัณหาน่ะ เกิดขึ้นแล้วมันก็ดับไป

แต่อุปาทานที่เข้าไปปรุงแต่งตัณหานี่ มันทำหน้าของมันอย่างไม่ยอมวาง

พระพุทธองค์ท่านจึงให้หัดพิจารณาตัณหาที่เกิด เพื่อคลายอุปาทานที่มันไม่ยอมวาง..

อริยสัจนั้น วางอยู่ระหว่างตัณหากับอุปาทาน

ใจที่มีตัณหาผุดขึ้นมาไม่รู้จบนั้น มันผุดขึ้นมาตลอดเวลาด้วยเหตุแห่งความรู้สึก

อันเนื่องมาจากผัสสะที่อาศัย ตา หู ลิ้น ฯ เกิด

เมื่อความรู้สึกเกิด ตัณหาก็เข้าไปปรุงแต่งแหละ ตรงนี้ธรรมชาติของมัน ห้ามมันไม่ได้

แต่เรา..พิจารณาได้ ว่าสิ่งที่เกิดนั้น เราจะดำเนินไปในทิศทางใด

หากเราไม่พิจารณาตัณหาที่เกิด มันก็จะเดินไปในหนทางแห่งสมุทัย ปลายทางที่สุดแห่งหนทางนี้ก็คือทุกข์

แต่หากเกิดพิจารณาตัณหาที่เกิด มันก็จะดำเนินไปสู่หนทางแห่งมรรค

ปลายทางก็คือ ความทุเลา เบาบางไปตามลำดับแห่งตัณหา

นี่คือหลักอริยสัจ ที่พระผู้มีปัญญาท่านได้ทรงเห็นและชี้มาให้ผู้เดินตามได้มองเห็นครรลองของมัน

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

20 มีนาคม 2563

ณ วัดป่าบุญญพลัง อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี