นางเอกเดียวดายในโรงละคร

นางเอกเดียวดายในโรงละคร

511
0
แบ่งปัน

*** “นางเอกเดียวดายในโรงละคร” ***

วันนี้เรามองไปรอบๆกายเรา เท่าที่เรายังมองเห็น เรามีใครบ้าง พอเป็นเพื่อนเรา

ที่สำคัญ เราเองก็ต้องเป็นเพื่อนเขาด้วย อย่างที่เราต้องการให้เขาเป็น อย่าเอาแต่เราฝ่ายเดียวที่ต้องการ

บางคนประกาศลงหน้าเฟสว่า ขอลบเพื่อนที่ไม่มีการเคลื่อนไหวต่อเขา เป็นเพื่อนกันทำไม..

แต่เราลืมไป ว่าเราเองก็ไม่ค่อยได้เคลื่อนไหวต่อพวกเขาเหมือนกัน เราเอาแต่ได้น่ะ..

บางคนยามถูกใจ อะไรก็ได้อะไรก็ดี แต่พอยามไม่ถูกใจ หรือปกปิดความผิดตน ก็โทษนั่นโทษนี่ เพื่อให้ตนเองดูดี

เป็นผู้มีคุณธรรมและชักชวนให้ใครๆเข้าพวกด้วย ด้วยการเพ่งโทษและชี้โพรงให้ใครๆเห็นความระยำโดยไม่ถามถึงเหตุ..

บางคนเอาเปรียบผู้อื่นเป็นสันดานตน ตนเองก็ไม่รู้ตัวว่าตนกำลังเอาเปรียบผู้อื่น

พอโดนผู้อื่นเอาคืนบ้าง ก็รู้สึกจะเป็นจะตาย ลืมไปว่า ยามกลับกันคนอื่นเขาก็แทบเป็นแทบตายในสิ่งที่ตนกระทำเหมือนกัน

ชีวิตนั้นทุกคนรู้ว่าอยู่ไม่นาน แต่ทุกคนไม่รู้ว่าการอยู่ไม่นานนั้น เราจะบริหารอย่างไรดีกับชีวิตที่หดหายไปในทุกๆวัน

เตรียมใจไว้บ้าง..เราต้องจากพรากกันแน่

เตรียมใจไว้บ้าง..ไม่มีอะไรได้ดังใจแน่

เตรียมใจไว้บ้าง..ไม่มีอะไรแน่นอนแน่

โลกเรามันเป็นเช่นนี้ เรายอมรับมันได้ไหม..

หากรับได้ และเข้าใจมัน โลกทั้งใบก็แค่ขนมปังทาแยมในมือ จะเคี้ยวเล่นหรือขว้างทิ้ง มันก็ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อใจเจ้าของนัก

เรามองโลกให้เป็น อย่าเอาเราเข้าไปเป็นเจ้าของในทุกๆเรื่องของโลก

ไม่นานๆ..โรงละครแห่งโลกที่เรากำลังแสดงมันก็ต้องปิดฉากลง

ร่ำลานักแสดงและมองดูพวกเขาที่กำลังแสดงอยู่ให้ดี

บางบทที่เขาแสดงอาจไม่ถูกใจเรา พอๆกับบางบทที่เราแสดง ก็ไม่ถูกใจเขาเช่นกัน

ผนังติดภาพสวยงาม มันอาจเป็นแค่พลาสเตอร์สีสวยแปะปิดรอยตำหนิของผนัง ที่โดนตะปูเจาะ

ทุกคนต่างมีตำหนิทั้งนั้น เหมือนผนังที่มีรอยตะปูแล้วใช้ภาพแปะ

วันนี้บอกเมียไปตรงๆเหอะ ว่าเราโดนสาวสวยหลอกเราไปรังแก แต่เราสู้และเจาะผนังเธอไปเรียบร้อย เราไม่ขาดทุนและเสียเปรียบ

มองคนรอบๆตัวให้ดี วันนี้เขายังอยู่หรือลาจากเราไป

ในวันที่ไม่มีใคร เราอาจต้องทำใจและรูดม่านปิดฉากโรงละครแต่เพียงลำพัง..

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 18 พฤษภาคม 2563

โดยพระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง