ไม่รู้อะไรให้ถามเมีย

*** “ไม่รู้อะไรให้ถามเมีย” ***

คนเรานั้น …

ห้ามไม่ให้รัก..ทำไม่ได้
ห้ามไม่ให้โกรธ..ทำไม่ได้
ห้ามไม่ให้เกลียด..ทำไม่ได้
ห้ามไม่ไห้อยาก..ทำไม่ได้
ห้ามไม่ให้ดีใจเสียใจ..ทำไม่ได้

สิ่งเหล่านี้มันเป็นการแสดงออกมาตามธรรมชาติของมัน

เราจะเป็นเจ้าของก็ไม่ได้..
ไม่เป็นเจ้าของก็ไม่ได้..
เอาก็ไม่ได้..
ไม่เอาก็ไม่ได้..

บางครั้งเราคิดว่า..
เราไม่เกลียดแล้ว แต่มันก็เกลียด
เราไม่รักแล้ว แต่มันก็รัก
เราไม่โกรธแล้ว แต่มันก็โกรธ
เราไม่เอาแล้ว แต่มันก็เอา
เราไม่อยากแล้ว แต่มันก็อยาก

ชีวิตเกิดมาเรียนรู้มันเถิด เรียนรู้เพื่อที่จะอยู่กับมัน

เราห้ามโลกไม่ให้หมุนไม่ได้ แต่เราอยู่กับโลกที่มันหมุนได้

เราห้ามไม่ให้ฝนตกไม่ได้ แต่เราอยู่ในท่ามกลางฝนที่ตกได้

เราห้ามไม่ให้พระอาทิตย์แผดเผาไม่ได้ แต่เราอยู่ร่วมกับความแผดเผาได้

เราสร้างรถขึ้นมา ไม่ใช่เพื่อให้เชียงใหม่อยู่ใกล้เรา
แต่เราสร้างรถขึ้นมา เพื่อที่เราจะได้ง่ายต่อการไปถึงเชียงใหม่

เรากินข้าวไม่ใช่แค่อิ่ม แต่เรากินข้าวเพื่อยังชีวิตต่อไปเพื่อแสวงหาสิ่งไรๆอีกต่อไป

ชีวิตนั้น..เราเกิดมาเพื่อแสวงหาสิ่งไร
หรือเกิดมา เพื่อ กิน นอน สืบพันธุ์ ระแวงภัย.
แล้วตายๆไป อยู่แบบสิ้นเปลืองลมหายใจ

คนเราเกิดมามีปัญญาพอที่จะแสวงหาการเกิดมา
แต่เรา..ไม่ค่อยแสวงหาความเป็นจริงที่ได้เกิด

ชีวิต..ยืนได้ไม่นานก็ล้มลงขนานไปกับพื้น
ก่อนวันนั้นมาถึง ลองถามตัวเอง

ว่าไอ้ที่ได้เกิดมานี่ วันๆได้ทำเหี้ยยยอะไรไปบ้างรึยัง
วันนี้หากตายไป มีปัญญาเรียนรู้บ้างรึยัง ว่าไอ้ตัวกูนี้..มันเกิดมาทำอะไร

ลองสะกิดเมียข้างๆดู ถามเล่นๆว่า “วันๆ มีชีวิตทำเหี้ยยยย..อะไรบ้าง”

เราถามเกี่ยวกับตัวเรา แต่เมียจะเข้าใจว่าไปด่าเขา
ลองดูละกัน เมียข้างๆตอบว่าไร จะได้เอาไปตอบยมบาลถูก

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 28 เมษายน 2563

โดยพระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง