เกิดมาหัดมองเขามองเรา อย่าตัดสินจากมุมของเรา

*** “เกิดมาหัดมองเขามองเรา อย่าตัดสินจากมุมของเรา” ***

สิ่งที่น่ากลัว คือ ความเห็นของคนที่มองจากมุมตน

คนเรานั้น มันมองอะไรจากมุมของตน โดยลืมไปว่า ผู้อื่นเขาก็มีมุมของเขา

ข้านี่ท้าทายความรู้สึกผู้คนมาก เพื่อมองเห็นข้อแตกต่างที่เราจำเจและจำนน

ทุกคนย่อมมีเหตุมีผลในสิ่งที่ทำ

คนหนึ่งทำด้วยสันดานตน กับอีกคนหนึ่งทำด้วยอยากดูสันดานตน ผลมันผิดกัน

คนหนึ่งทำด้วยปัญญารู้ในสิ่งที่ทำ

อีกคนทำด้วยความเคยชินตามใจตน ผลก็ย่อมแตกต่างกัน

เราต่างยึดในตรรกะแห่งตนที่คิดว่าตนนั้นถูกเสมอ

ผู้อื่นที่เขาทำเขาก็มองมุมของเขาที่เขานั้นก็ถูกเหมือนกัน

บางทีเราอาจลืมไปถึงใจเขาใจเรา เพราะเงื่อนที่เราวางปมไว้ มันไม่ได้แก้

สิ่งเดียวกันจากความเห็นคนเดียวกันยังไม่เหมือนกันเลยเพื่อนเอ๋ย

มันอาศัยความถูกใจไม่ถูกใจที่เกิดจากตัณหาตนทั้งนั้นแหละ

คุณยายคนหนึ่งเห็นฝนตกลงมา ก็รู้สึกสุขใจที่ลูกชายปลูกผัก

ผักจะได้เจริญงอกงามด้วยฝนที่ประทานจากฟ้า

แต่ทุกข์ใจกับลูกสาว ที่ขายปลาสลิดตากแห้ง ป่านนี้ปลาคงเน่าขาดทุนป่นปี้

ฝนเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้ทุกข์ หรือตัวคุณยายเป็นตัวต้นเหตุ ที่ทำให้เกิดทุกข์

ความทุกข์ มันไม่ได้อยู่ที่ฝน พอๆกับความสุขก็ไม่ได้เกิดจากฝนเช่นเดียวกัน

สุขทุกข์เกิดจากที่คุณยายไปให้ค่ามัน ฝนไม่เกี่ยวอะไรกับความทุกข์ความสุขแห่งใจใครเลย

การกระทำของคนนั้นก็เช่นกัน

เราเห็นเขาไม่ดี มันไม่ดีเพราะเราให้ค่ามัน

คนอีกมากมายเห็นว่าเขาดี

ความดีก็เพราะคนมากมายให้ค่ามัน

ดีเลวเกิดจากเราไปให้ค่า ไม่ใช่สิ่งที่เขาเป็น

เมื่อให้ค่า..มึงก็ทุกข์และสุขด้วยตรรกะที่ใจมึงก่อขึ้นมานั่นแหละ

พึงเรียนรู้ที่จะรักษาใจตนเอง ในการให้ค่าแก่สิ่งที่กระทบใจตน

ถูกผิด ดีเลว ใช่ไม่ใช่ มันก็เกิดจากการให้ค่าจากใจเรานี่แหละ

อย่ามัวแต่โทษคนอื่นแล้วหาพวกแสวงหาคนสนับสนุนความถูกผิดตน

หาความถูกผิดตน ด้วยการหันมาดูใจตนเองแล้วจะเห็นว่าถูกผิดทั้งหลาย เกิดจากใจมึงทั้งนั้น

ใจที่ให้ค่าสิ่งที่กระทบแล้วตัดสิน เพราะการให้ค่านั้น มันเป็นใจธรรมดาของปุถุชนคนธรรมดา

ใจที่มองเห็นมาทางใจตนเห็นสิ่งที่ตนให้ค่า เป็นใจที่ก้าวสู่อริยะบุคคล

คนที่เห็นใจตนกำลังให้ค่า ไม่ว่าถูกผิด ย่อมระงับตัณหาและความเร่าร้อนในสิ่งที่กำลังกระทบได้อย่างเข้าใจ

ความเข้าใจจะนำพาไปสู่ทางเลือก ที่เลือกได้ว่า

เราจะทำอย่างไรกับมัน ในการที่จะเลือกเดิน

โน่นเกือก..เอามายัดลงในตีนแล้วเดินออกไปย่ำชีวิตให้มันสะใจไม่ต้องอะไรกับใครมากมายจะดีกว่า..

พระธรรมเทศนา โดยพระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันพฤหัสบดีที่ 18 มีนาคม 2563