เช้านี้ ณ ภูเก็ต

*** “เช้านี้ ณ ภูเก็ต” ***

กลับมาเยือนถิ่นเก่าที่เคยวิ่งเล่นมาตั้งแต่เด็กๆ
เดี๋ยวนี้ผู้คนมากมาย

เบื้องหน้าคือทะเล..

ทะเลวันนี้กับทะเลวันวาน ยังคงเหมือนเดิม แต่รอบๆทะเลมันเปลี่ยนไป

เหมือนชีวิตคนเรา กาลเวลาผันผ่านไป แต่เรายังคิดว่าเรามันยังเหมือนเดิม

แท้จริงมันเปลี่ยนไปแล้ว และเปลี่ยนไปมากๆด้วย เปลี่ยนทุกวัน แต่เราไม่เห็นว่าตัวเรานั้นเปลี่ยน

เราชอบเห็นแต่สิ่งที่คนอื่นเปลี่ยน โทษเขาว่าเขามันไม่เหมือนเดิม

เรามองไม่เห็นตัวเอง ว่าตัวเองก็ไม่เหมือนเดิมเช่นกัน

ทะเลนั้นยังคงเป็นทะเล ทะเลไม่เคยเปลี่ยนไปเป็นเล้าหมู มีแต่มึงนั่นแหละ ทำตัวเป็นหมูที่อยู่ในเล้า

ครั้งหนึ่งเคยนั่งตรงนี้ มองออกไปยังท้องทะเล

วันนี้ มานั่งที่เดิม ที่ๆเคยนั่งมองออกไปยังท้องทะเล

ทะเลยังคงเหมือนเดิม แต่ผู้กำลังมองดูทะเลซิ แก่ เก่า เหลาแหย่ไปกว่าเดิม

เรายังคงจำทะเลเดิมๆได้ แต่ทะเลคงจำเด็กชายคนนั้นที่เคยนั่งมองอยู่ตรงนี้ไม่ได้

ทะเลคงเห็นแค่ชายที่วัยย่างก้าวเข้าสู่วัยชราที่นั่งมองตรงชายทะเลเงียบๆ

ทะเลยังคงเป็นทะเล ที่ไม่ได้แก่ไปตามวัยดั่งเด็กคนนั้นที่สมัยหนึ่ง เคยนั่งมองทะเล

ชีวิตคนเรานั้น หากได้หันกลับมามองตัวตนของเราบ้าง เราก็จะเห็นความเปลี่ยนแปลงที่มันไม่เหมือนเดิม

เราอย่าเอาแต่ให้ทุกอย่างมันเหมือนเดิมดั่งที่เรามองทะเล
ให้หันไปเป็นทะเล แล้วมองกลับมายังตัวของเราบ้าง

ผู้ที่เห็นตัวเราเอง มันจะเข้าใจ ว่าใครๆเขาก็คงไม่ชอบใจ ที่เห็นเรานั้นเปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน

หมั่นนึกถึงใจเขาใจเรา อะไรที่เราไม่ชอบใจ เมื่อเขาทำกับเรา

ใครๆเขาก็ไม่ชอบใจ เมื่อเราทำกับเขาเช่นกัน

พึงมีใจหนักแน่นมั่นคงดุจดั่งท้องทะเล ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง แม้กาลล่วงเลยมายาวนาน

พึงมองเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเรา ที่ไม่เคยมั่นคง มีแต่เหี่ยวเฉาเสื่อมโทรมลง จะเอาอะไรกับชีวิตเรานักหนา

ปล่อยๆออกไปซะบ้าง อย่าเอาแต่บ้าหลงยึดแต่อัตตาตน

ผู้คนเขาเปลี่ยนแปลงกันทุกวัน มีแต่มึงนี่แหละไม่ยอมเปลี่ยนแปลงทั้งๆที่มึงเองก็ไม่เคยเหมือนเดิม

..หวัดดียามเช้า เติมเต็มกับท้องทะเลเดิมๆ ..

พระธรรมเทศนาวันที่ 1 กรกฎาคม 2562

โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง