ถ้าไม่ไปเสือกกับมัน ตัณหาที่ปรากฏ ก็ไม่มีพิษสง

*** “ถ้าไม่ไปเสือกกับมัน ตัณหาที่ปรากฏ ก็ไม่มีพิษสง” ***

ทุกวันที่เราตื่นขึ้นมายามเช้า สิ่งแรกที่สร้างความรู้สึกให้แก่เรามากที่สุดนั่นก็คือ รูปที่เห็นผ่านตา

เมื่อเราลืมตาขึ้นมา เรามองเห็นทุกสิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า

เราลืมไปว่า เรารู้สึกจากหนทางอื่นได้เช่นกัน เช่นทางหูที่ได้ยินเสียง ทางกายที่ได้ผัสสะกระทบ ทางจมูกที่ได้กลิ่น..

เวลาลืมตาขึ้นมากระทบกับรูป อารมณ์มันก็เกิดทางรูปที่กระทบ คือ พอใจ ไม่พอใจ หรือเฉยๆ

ลืมตาปุ๊บ..ตัณหาเกิดปั๊บเลยมนุษย์อย่างเรา แต่เราไม่รู้ตัวน่ะ

ที่ไม่รู้ตัวก็เพราะเราไม่รู้จักมัน ว่าอารมณ์เหล่านี้ มันคือตัณหา

เห็นแล้วพอใจ ชอบใจ สบายใจ ตรึงใจ ถูกใจ นี่ตัณหา

มันเป็นตัณหาที่มาปรุงแต่งความรู้สึก ตามธรรมชาติของมัน

แต่เราเสือกไม่รู้จักมัน ด้วยการอาตนเองเข้าไปเป็นอาการที่มันผัสสะ ในที่นี้เราว่าเหตุอันเกิดจากตา

เมื่อมีตา เราก็หลงรูปที่เห็น คำว่าหลงนี่ มันเป็นอาการของการเข้าไปเป็นเจ้าของโดยไม่รู้ตัวน่ะ

และจะแหกปากว่า กูไม่หลงๆๆ กูรู้ๆๆ

พอใจ ถูกใจ สบายใจ ฯ.. นี่คือตัณหาน่ะ รู้จักมันไหม

ไอ้เวลาลืมตามาแล้วไม่ถูกใจ ไม่พอใจ ไม่สบายใจ ไม่ชอบใจ ไม่ๆๆๆ อะไรทั้งหลายเวลาเห็น

ไอ้ตัวนี้ก็เป็นตัณหาที่แสบสันเหมือนกัน มันเป็นอาการหลงที่เรียกว่าโมหะเช่นกัน

นอกจากสองตัวนี่แล้ว พอลืมตาขึ้นมา รู้สึกเฉยๆ ว่างเปล่า ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ใส่ใจอะไรใดๆ

นี่..ก็เป็นตัณหาเหมือนกันน่ะท่าน

มันเป็นตัณหาเพราะไม่ถึงซึ่งทิฏฐิท่านน่ะ ไม่มีอะไร

ตัณหานี่..มันทำหน้าที่ปรุงแต่งความรู้สึก มันเป็นธรรมชาติของมันเช่นนั้น เพราะเราเสือก มีรูปนามและอายตนะ

เมื่อมีรูปนามที่เป็นเรา มีอายตนะคือ ตา หู ลิ้นฯ ผัสสะก็ย่อมเกิด

ผัสสะเกิด การปรุงแต่งมันก็เกิดแหละ

การปรุงแต่งเกิด ความรู้สึกก็เกิด

ความรู้สึกเกิด ตัณหามันก็เกิด นี่เป็นธรรมดา.. เรารู้จักมันไหม

ฉนั้น..นักปฏิบัติน่ะ พึงฉลาดด้วย ว่าตัณหาน่ะ มันตัดไม่ได้ เพราะตัณหามันอาศัยความรู้สึกเกิด

ความรู้สึกเกิด มันอาศัยการปรุงแต่งเกิด การปรุงแต่งมันอาศัยผัสสะทางอายตนะเกิด

หากเรารู้จักมัน..แน่นอน เราย่อมรู้จักชีวิต

หากรู้ชีวิต เราย่อมเข้าใจว่าสิ่งทั้งหลาย มันมีธรรมชาติของมัน

ฉนั้น..ลืมตาขึ้นมายามเช้า..เราอย่าไปเสือกอะไรกับใครในสิ่งที่พบที่เห็นอะไรมากนัก

มันจะเป็นทุกข์ ที่หลงเข้าไปยึดกับสิ่งที่ไปเสือกด้วยการมองเห็น จนเกิดความถูกใจ ไม่ถูกใจ หรือเฉยๆ

แล้วมึงก็เสือกเอาตัวเข้าไปเป็น..

ไอ้ห่า..รู้แล้วหัดฉลาดต่อชีวิตซะบ้าง เกิดมาจะได้มีความสมภูมิแห่งการเป็นมนุษย์..!!

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง วันที่ 14 มกราคม 2563