อยู่กับความจริง มันมีหนทางผ่านพ้นทุกข์

อยู่กับความจริง มันมีหนทางผ่านพ้นทุกข์

365
0
แบ่งปัน

**** “อยู่กับความจริง มันมีหนทางผ่านพ้นทุกข์” ****

ชีวิตนั้นอยู่กันไม่นาน เราอย่าได้เอาเวลาแห่งชีวิตไปละเลงกับตัณหาแห่งตนมากนักเลย

หัดยับยั้งช่างใจตนเองซะบ้าง อยู่อย่างมีความสุขสงบด้วยความพอเพียงที่ตนมี

การรู้ธรรมมากมาย ใช่ว่าจะทำให้ใครเป็นคนดี คนมันยังมีทิฏฐิ

ความเข้าใจในธรรมทั้งหลายนี่ซิ มันจึงพอจะเอาตัวรอดได้

ความเข้าใจในธรรม หากแช่อยู่ในความเข้าใจนั้น มันก็ไม่ใช่เรื่องดีอีก

เข้าใจธรรมแล้วให้กลับมาอยู่กับความเป็นจริง

ชินเชากล่าวว่า

” กายเป็นเหมือนต้นโพธิ
ใจเป็นเหมือนกระจกใส

หมั่นเช็ดหมั่นถูกระจก
ฝุ่นที่ไหนจะมาจับเกาะ

ท่านเหว่ยหล่าง ท่ามมาเสริมว่า

” เดิมทีต้นโพธิ์ก็ไม่มี
เดิมทีกระจกใสก็ไม่มี

เมื่อไม่มี กระจกและต้นโพธิ์

ฝุ่นที่ไหนจะมาจับเกาะได้เล่า

นี่..อะไรประมาณนี้ .

ผู้ที่รู้ธรรมที่สูงขึ้น เมื่อเข้าใจกันเป็นเช่นนี้ ต่างก็จะจมแช่อยู่กับความว่างเปล่า

เพราะสรรพสิ่งทั้งหลาย ล้วนว่างเปล่า เป็นสุญญตา เอามายึดมาตีค่าอะไรไม่ได้เลย

การยึดแช่กับแนวปรัญญาเช่นนี้ ดูเหมือนจะเป็นการออกจากทุกข์

คือทำความว่างเปล่ากับสิ่งที่มี ด้วยความรู้ยิ่งว่า มันไม่ได้มีมาแต่ก่อนเก่า

ภาวะนี้ก็หลงไปอีกทางหนึ่งเช่นกัน

การเข้าไปรู้ความเป็นจริงแห่งเหตุ ว่ามันไม่มี ว่างเปล่านั้น เป็นสิ่งดี

แต่ถ้าไปยึดความว่างเปล่าที่คิดว่าเป็นความจริงเช่นนั้น มันเป็นความหลงที่โต่งในอัตตา

ธรรมชาตินั้น มันมีเหตุปัจจัยอาศัยซึ่งกันและกันอยู่

และเราก็อยู่กับความเป็นจริงเช่นนั้น ตลอดชีวิตซะด้วย

ต้นโพธิคือกายนั่นมันมี และใช้มันอยู่

กระจกคือใจนั่นมันก็มี และใช้มันอยู่

การหมั่นเช็ดขัดล้างใจให้สะอาดอยู่เนืองๆ ฝุ่นอันเป็นกิเลสก็ยากที่จะเกาะ

พุทธะนั้นอยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบัน

ไม่ใช่แช่อยู่กับความเป็นจริงในอดีตความทรงจำอย่างที่นักธรรมเขาเข้าใจ

อดีตเป็นความจริงแค่ไหน สอดส่งลงไปได้ตามเหตุตามปัจจัย แต่มันก็คือความว่างเปล่า

พอๆกับอนาคต ที่เป็นความจริงแค่ไหน สอดส่องขึ้นไปได้ตามเหตุปัจจัย แต่มันก็คืออากาศเช่นกัน

ผู้มีปัญญา เรียนรู้ อดีตและอนาคต เพื่ออาศัยอยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบัน

เจ็บนั้นเป็นอดีต มันเป็นสิ่งที่ผ่านมา เพราะเรารู้ว่ามันเจ็บ

แต่เจ็บนั้นนั้น มันปรากฏอยู่ ตรงนี้..เราจะอยู่กับความเจ็บอย่างไร ให้มันไม่ทุรนทุรายจนใจรับไม่ได้

ตรงนี้..สำคัญกว่า

มันสำคัญกว่าที่จะไปแช่ด้วยปัญญาความรู้ที่ยึดว่า

เจ็บมันเป็นอดีต มันว่างเปล่า ไร้ความหมาย ไม่มีจริง ทั้งๆที่มันก็ยังเจ็บ

อยู่กับความเป็นจริงซิเพื่อนเอ๋ย

อย่าอยู่กับอากาศที่มันมีแต่ความรู้ แต่ไม่มีจริงในปัจจุบัน..

พระธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
วันที่ 25 ตุลาคม 2560