ชีวิตจะมีซักกี่ลมหายใจ เรา..เหลียวมองมันบ้าง

*** “ชีวิตจะมีซักกี่ลมหายใจ เรา..เหลียวมองมันบ้าง” ***

ชีวิตนั้น มีเวลาไม่นานนัก..

บางคนก็เพลินไปกับชีวิต จนลืมไปว่า วันหนึ่งเราต้องจาก จากทุกสิ่ง

บางคนเพลินไปกับการงาน จนลืมไปว่า วันเวลาที่จะมีชีวิต ได้ใกล้หมดเต็มทีแล้ว

บางคนทุกข์กับชีวิตที่ผ่านมา จนลืมไปว่า เรายังเหลือเวลาอีกไม่เท่าไหร่ ที่พอจะยิ้มได้

บางคนจมปลักกับการเจ้าคิดเจ้าแค้น แรงอาฆาตที่เร่าร้อน จนลืมไปว่า

เราเริ่มชีวิตใหม่ให้สดใสในวันที่เหลือได้

บางคนจมแช่อยู่กับความผิดหวัง ไม่สมหวังเดิมๆ จนลืมไปว่า

มันเป็นแค่อดีต และเราเอาอนาคตที่เหลือวันเพียงเล็กน้อย มาหมดไปกับอดีตที่เป็นแค่อากาศ

บางคนลืมไปว่าทุกชีวิตที่เรารักและชัง สุดท้ายก็ต้องจาก เราเหลือเวลาซักกี่วันที่จะได้ใช้อารมณ์นั้นๆ

บางคนและบางคนอีกหลายๆคน ลืมไปแล้ว ว่าชีวิตมีเวลาไม่เท่าไหร่แล้ว

แต่ก็ยังงี่เง่ากับชีวิตที่ยังไม่รู้ว่าจะจากทุกสิ่งไปเมื่อไหร่..

เพื่อนเอย..รู้จักใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีความสุขเถิด

สุขที่สุดคือสุขด้วยปัญญาแห่งความเข้าใจโลก ไม่ใช่สุขด้วยอัตตาแห่งความรู้สึกของใจตนเอง

อย่าเลย..อย่าไปฟาดฟันใครเขาด้วยตรรกะแห่งทิฏฐิเรา

อย่าเลย..อย่าไปใส่อารมณ์แย่ๆของเรากับคนที่เรารักที่เขาอยู่ข้างๆ

อย่าเลย..อย่าไปจมปลักกับสิ่งแย่ๆในอดีตที่เราไม่ยอมสลัดทิ้ง สิ่งใหม่ๆรอเราอยู่เสมอทุกวันจงเห็นมัน

อย่าเลย..อย่าไปมีชีวิตด้วยความจำนนและการครอบงำของใครๆมากมายเลย

ชีวิตเป็นของเรา..

เรา..ไม่รู้เลยว่าเรา จะต้องจากทุกสิ่งไปวันไหน

วันนี้ยังเห็นกันอยู่ ยิ้มให้กัน รักกัน ผ่องถ่ายสิ่งเลวร้ายของใจเราที่มีต่อใครๆให้หมดออกไป

เทมันทิ้งชักโครกแล้วกดมันทิ้งพร้อมกับขี้ยามเช้าให้มันหายไป

เดินออกมาสู่ชีวิตใหม่ ที่เป็นของขวัญผูกโบว์แสนสวยแห่งแสงอรุณทุกเช้า

ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีความสุขเถิด อย่าจมแช่กับสิ่งแย่ๆอะไรต่ออะไรที่มันเดิมๆ

รักและเป็นห่วงนะรู้ไหม..

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 16 ธันวาคม 2562

โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง