ผลไม้ที่แก่จัด นำมาบ่มไม่นาน มันก็สุกหวานหอมสมค่าแห่งกา
ผลไม้ที่ยังอ่อน นำมาบ่มเพาะนานแค่ไหน มันก็ไม่สุกหวานหอมดังเช่นผ
ธรรมะก็เช่นกัน เมื่อกำลังแห่งอินทรีย์มันย
ธรรมชาติแห่งผลไม้อ่อน ยังไงมันก็ไม่สุกหวานหอมไปไ
เราเรียนรู้ธรรม ย้อมเข้าสู่ใจเราเรื่อยๆ ทุกวัน
ผลไม้ที่ได้รับการหล่อเลี้ย
มันไม่ต้องง้อแก๊ซที่จะต้อง
ธรรมะนั้น มันมีกาลและเหตุปัจจัยให้แส
สาดไปเถิดส่องไปเถิด เมื่อเจอผลมันก็จะขยาย
ความสว่างมันเกิดได้ที่ผล ไม่ใช่แสงที่แสวงหาผล แสงที่สาดส่งหากไม่เจอผลมัน
ท้องฟ้าดูมืดมิด ใช่ว่าจะไม่มีแสง
เป็นเพียงแต่แสงมันไม่ไปสาด
แสงสว่างแห่งปัญญาก็เช่นกัน
หากเจ้าของขาดการสอดส่ง ความเป็นจริงทั้งหลายที่ซ่อ
ความชั่วที่ดูมืดมิด มันไม่ได้ชั่ว
เพียงแต่ความชั่วมันยังไร้แ
ผลใดที่ได้รับแสงสาดส่งลงไป
ความมืดมนที่คิดว่ามันไม่ดี
ใจมันจะเกิดความสว่างไสว ในผลที่มืดมนนั้น ให้เจ้าของอิ่มเอิบและสุขใจ
ธรรมทั้งหลายมันซ่อนเร้นในเ
ในความมืดที่ซ่อนเร้น เราเห็นมันไหม
ที่ว่ามืดน่ะ มันมืดอยู่ที่..ใจ
ลองเปิดใจ ยอมรับธรรมตามความเป็นจริงท
ว่าสรรพสิ่งใดๆ มันก็เป็นของมัน เช่นนั้นเอง
ใจมันเปิดใจยอมรับเมื่อไหร่
ความสว่างไสวจักปรากฏขึ้น
มันจะเป็นแสงแทงลงไป ว่าจริงๆ แล้วไซร์ มันก็เป็นของมันเช่นนั้นเอง
มีแต่กูนี่แหละ ชอบที่จะไปเสือกอยากรู้ในสิ
สาดแสงแห่งปัญญาลงไปหาตัวกู
แม้เจ้าตัวกูมันจะมีให้เห็น
ความอับจนแห่งธรรมที่เจ้าขอ
กูรู้แล้วอ่อนตัวลงเมื่อไหร
พระธรรมเทศนาจากบทธรรม เรื่อง” ธรรม..รู้ได้ไม่มีที่สิ้นสุ
