รักกับทุกข์ เคียงคู่กันเป็นเงาเสมอ

รักกับทุกข์ เคียงคู่กันเป็นเงาเสมอ

478
0
แบ่งปัน

*** “รักกับทุกข์ เคียงคู่กันเป็นเงาเสมอ” ***

เคยผิดหวังจากความรักไหม..

คนผิดหวังย่อมเจ็บปวด ทุรนทุราย ใจหาย เศร้าตรม

ผิดหวังเพราะเขาไปมีใหม่ จึงร้องไห้คร่ำครวญ

ผิดหวังเพราะเขาไม่ได้ดั่งใจ จึงทุกข์ใจเพราะเราเอาแต่ใจตน

ผิดหวังเพราะโดนกีดกัน จึงน้อยใจในวาสนาที่มีมา

ผิดหวังเพราะระยะทางและการห่างหายแห่งกาลเวลา จึงน้อยใจและโศกเศร้ากับโชคชะตา

ผิดหวังเพราะเขามีแอบซ่อนไว้มากมาย จึงเจ็บใจที่เป็นส่วนหนึ่งของวัตถุสะสม

ผิดหวังเพราะเขามีของเขาอยู่แล้ว จึงปวดใจที่เสียรู้เสียตัว

ผิดหวังเพราะฐานะและตระกูลไม่เสมอกัน จึงน้อยใจคลั่งแค้นในวาสนาที่เกิดมา

ผิดหวังเพราะเขาสูงเกินไปด้วยหน้าตา วรรณะ จึงห่อเหี่ยวโศกเศร้าเอื้อมไม่ถึง

ผิดหวังเพราะมีผู้คนมารุมรักรุมล้อมเขามากเกิน จึงแค้นใจน้อยใจที่เขาไม่รักเราคนเดียว

ผิดหวังเพราะวาสนาแตกต่างกัน จึงทุรนทุรายอกหักไม่สมหวัง

เพื่อนเอย..ความรักนั้นหากใช้เป็นก็มีสุข หากครอบงำด้วยอัตตาตนให้ได้ดั่งใจตน ก็เป็นทุกข์

เราทุกข์เพราะหลงยึดบุคคลด้วยความรักที่ขาดการใคร่ครวญ

รักได้..แต่พึงสังวรไว้ว่าเราต้องจาก จากความรักนั้นเสมอ

รักได้..เตรียมใจกับความไม่ได้ดั่งใจในความรักนั้นด้วย

รักได้..เอาใจเขามาใส่ใจเรามากๆด้วย

รักได้..ประคองมันไว้ด้วยความเข้าใจว่ามันเปาะบาง

วันที่ผิดหวัง..พึงกลับมาอยู่กับความเป็นจริง ว่าวันนี้ ไม่มีเขาแล้ว

วันที่ผิดหวัง..เราก็ไม่เคยมีเขามาก่อน ก่อนหน้าที่จะมีเช่นกัน

วันที่ผิดหวัง..มองให้เห็นความจริงว่า คนบนโลกเขาก็เคยผิดหวังและไม่ได้ดังใจอย่างเราเช่นกัน

ความรักนั้นพึงจำไว้ว่า ..ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรได้ดั่งใจ ธรรมชาติเป็นเช่นนี้

เรา..พึงยอมรับมัน และอยู่กับความจริง อย่าหลงไปในอดีตที่ผ่านไปแล้วมากมายนักเลย

อนาคต..สิ่งดีๆอาจรอเราอยู่ ก้าวออกมาจากความผิดหวัง ที่เป็นอดีตแค่อากาศ

อย่าทิ้งโอกาสดีๆที่วันพรุ่งนี้ผูกโบว์ห่อของขวัญมอบให้จากใครซักคนต่อเรา

รอยยิ้มเปื้อนหน้าเสมอเมื่อสมหวัง พอๆกับเขรอะกรังไปด้วยน้ำตายามผิดหวัง

เข้าใจโลกด้วยปัญญาเราว่า ผิดหวังเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆเขาก็จ่ายตลาดด้วยความผิดหวังกันเป็นเรื่องธรรมดา

เรา..ใช้จ่ายความผิดหวังไปบ้าง อย่าขี้เหนียวจนรวยความสมหวังเหนือใครๆเขาเลย

ไม่ว่าสมหวังหรือผิดหวัง สุดท้าย..เราออกเดินทางแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น

กว่าจะถึงวันนั้นที่เราจะต้องเดินทางไปเพียงลำพัง

ขอเป็นกำลังด้วยความห่วงใยข้างๆเสมอรู้ใหม..

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 17 ธันวาคม 2562

โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง