ย้อนรอยธุดงค์กับพระอาจารย์

*** “ย้อนรอยธุดงค์กับพระอาจารย์” ***

การธุดงค์นั้น เป็นการเข้าไปเรียนรู้จิตแห่งตน เป็นการฟอกและชำระกิเลสแห่งจิตให้มีความเบาบางมากขึ้น

สมัยหนึ่ง ข้าก็เดินเข้าป่ามาธุดงค์ในเส้นทางที่เรากำลังเดินย้อนรอยมานี่แหละ

มาคนเดียว ผู้เดียว ดุจช้างป่าที่ไม่ได้หวั่นเกรงอะไรในอาณาจักรของมัน

ไม่ได้ไปท่องป่า หรือหาประสบการณ์อะไรในความตราตรึงความสวยความงามในป่า

แต่เข้าไปเพื่อชำระจิตใจตน ไปด้วยความมั่นใจในศีลที่บริสุทธิ์

ไปเพื่อไปดูใจตน เมื่ออยู่ท่ามกลางป่าใหญ่อย่างโดดเดี่ยว เต็มไปด้วยสารพัดสัตว์ วิญญานและสิ่งที่ไม่คาดฝัน

การนำน้องๆเข้าไปเพื่อย้อนรอยเส้นทางธุดงค์ ผู้ที่ได้เข้าไป ย่อมประจักษ์ชัดแจ้งว่า การธุดงค์จริงๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆหรือเล่นๆ

การอยู่ในป่าที่ไร้อาวุธ ไร้แผนที่นำทาง ไร้เพื่อน ไร้อาหารประจำที่เคยชิน ไร้ที่นอน ไร้ที่กำบัง ไร้สิ่งอำนวยความสะดวกที่เคยๆนั้น จิตจะเป็นเช่นไร..

ประสพการณ์ที่ผ่านได้เท่านั้น จึงจะมีเรื่องตราตรึงและภูมิใจเหมือนผ่านเส้นชัยที่ยิ่งใหญ่

ผู้บวช..ควรซักครั้งที่จะเข้าธุดงค์ ที่เป็นธุดงค์จริงๆ ไม่ใช่ธุดงค์อย่างที่นิยายเขาเขียนๆกัน

ไปเถอะ..ไปตัวเปล่า แค่จีวร สังฆฏิ บาตร เอาไปแค่นี้พอ เอาแค่บริขารในไปพอ ไม่ต้องอาศัยบริขารนอกให้มากมาย

เข้าไปดูใจ เข้าไปให้ห่างไกลจากชาวบ้าน เสียงหมาเห่า เสียงรถ เข้าไปฟังเสียงหัวใจตนเองพอ

ในป่าจริงๆไม่มียุง ไม่ต้องเอามุ้งกันยุงไปให้หนัก

เอาหัวใจที่ตั้งมั่นด้วยศีลเข้าไป เข้าไปคนเดียว เข้าไปดูใจตนเมื่อต้องเผชิญแต่เพียงลำพัง

ธรรมทั้งหลายเรียนรู้จากใจดวงนี้ดวงเดียว ไม่ต้องไปเรียนรู้จากที่ตรงไหน

หากมั่นใจ ว่าศีลและหัวใจเราดีเพียงพอบ่มเพราะมาพอ

เรา..ควรเข้าสู่การเดินธุดงค์ เพื่อลับคมให้กับหัวใจในเพศบรรพชิต

ขอสาธุคุณยามเช้า แล้วจะเล่าเรื่องการเดินธุดงค์ให้ฟัง

พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง

วันที่ 10 ธันวาคม 2562