ซวยเพราะยึด ปล่อยก็หายซวย

*** “ซวยเพราะยึด ปล่อยก็หายซวย” ***

คนเรานั้น ยามเผชิญความไม่ชอบใจ ไม่ได้ดั่งใจ

มันมักทัอแท้อับจนและสิ้นหวัง ดุจแสงที่มันสลัวลง

ขอให้ตั้งใจสร้างความหวังขึ้นมาใหม่

คิดไว้ก่อนว่า สบายมาก ไม่เป็นไร

เรื่องใหญ่ๆยิ่งกว่านี้ ยังลุยกันมาได้

มองฟากฟ้าทางตะวันออกซิ

พระอาทิตย์ยังขึ้นโผล่ตรงทิวเขานั่นทุกๆวัน

มันเหมือนเดิม

มันไม่ได้ร้อนรน ทุกข์ใจในสิ่งที่มันเป็น ที่ต้องอยู่กับความซ้ำซาก

บางครั้ง..

เมฆมาบดบังมาบดบังแสงทองอร่ามของมันซะนี่

สร้างความมืดมนและสลัว ให้แก่ผืนโลก

ทำให้แสงมันด้อยค่า

บางครั้ง ทั้งวันมันสาดแสงลงมาไม่ได้เลย เจอแต่เมฆฝน

แต่มันไม่ได้ท้อ

มันยังมีวันใหม่ให้โอกาสมันสาดแสงอยู่เสมอ

มันยังมีโอกาส ตราบใด ที่มันยังขึ้นอยู่ฟากฟ้าตรงนั้นทุกวัน

ชีวิตก็เหมือนกัน

เมื่อทำตัวเป็นพระอาทิตย์

ความหวังที่ใครๆจะพึ่งพิงมันก็ย่อมมากตามแรงเหวี่ยงของมัน

แสงเราอาจด้อย สลัวลงไม่แจ่มใสให้ใครได้ยอแสงในบางครั้ง

ดั่งผู้สิ้นเรี่ยวแรง เพราะแสงอับปางจางคลายลง

ลุกขึ้นมาใหม่ เรามีกำไรชีวิต
จากอะไรต่ออะไรที่เรามีและได้มามากมาย

วันนี้อาจท้อแท้สิ้นหวัง
ใช่ว่าเราจะจมดิ่งลงไปในความสิ้นหวังและท้อแท้

แสงสว่างเรายังมี และมีมากพอ

เมฆมันอาจแค่บดบังปกคลุมลงมาก็แค่นั้น

วันใหม่พรุ่งนี้ ทอแสงใหม่

อะไรๆมันก็แค่ผ่านมาแล้วก็จากไปเท่านั้นเอง

อยู่อย่างมีความสุขซิ ไปเป็นอะไรกับเจ้าของทุกสิ่งจนร้อนรนทุรนทุราย

สิ่งดีๆ อาจกลับกลายมาเป็นไฟ เพราะเราก่อใช่ใครสุม

นั่นเพราะเรายึดมากไป วางมันลงบ้างแล้วเปร่งแสงไป

บางอย่างแล้วก็แล้วไป เริ่มใหม่ เหมือนวันใหม่ที่ไม่รู้เบื่อ

ชีวิตมันก็หมุนของมันไปเรื่อยแหละ ถ้าไม่เบื่อ ด้วยตนเองทำ

ข้าทำอะไรข้าก็ทำแหละ มันไปได้ของมัน

แต่พวกเรานี่ เล็กๆน้อยๆ ก็พาเรือล่มไปแทบไม่ไหวแล้ว

เรา..ไม่มีอะไรที่ต้องสูญเสีย พึงจำไว้

ชีวิต..มีแต่กำไร ไม่มีอะไรขาดทุนที่จะมาเป็นไฟเผาใจเราให้เร่าร้อน

ที่มันเร่าร้อน..นั่นเพราะเราคิดว่า สิ่งทั้งหลายที่เรายึด มันกำลังทำให้เราแย่ท้อแท้ดวงซวย

ไม่มีใครซวย..

ที่ซวย..เป็นเพราะยึดทุกอย่างไม่รู้วาง..!!

มันจึงเดือดร้อน

โอเค..หวัดดียามเย็น

พระธรรมเทศนาวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2561

โดยพระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง