***** “ความจริงใกล้ตัวที่เรามองไม่เห็นกัน” *****
สิ่งใกล้ตัวที่เรามักไม่รู้อะไรเลย เกี่ยวกับตัวเรา
เรามองไปด้านหน้าหรือรอบๆ ตัวของเราซิ
เราไม่ได้ให้ความหมายและนิยามอะไรเลย
รู้ไหมว่าเบื้องหน้าเราคืออะไร
เราจะตอบว่ารู้
แต่เราไม่รู้ว่า
ไอ้ที่รู้ มันรู้มาจากการที่เรานั้น โดนถูกถาม
ถ้าไม่ถาม
สิ่งเบื้องหน้านั้น…ไร้ความหมายแห่งความรู้ทั้งปวง
ธรรมชาตินั้น มันว่างและวางอยู่เช่นนั้น
นี่เป็นสิ่งที่เราควรทำความเข้าใจและเข้าไปรู้ไว้
แต่ไม่ใช่ว่า เมื่อรู้และเข้าใจเช่นนี้
เราจะเข้านิพพานแล้ว ด้วยการไม่เอาและไม่ทำอะไรเลย
เพราะเหตุแห่งการรู้ตรงตามความเป็นจริงเช่นนั้น
หากไม่เอา ไม่สนใจสิ่งใด ว่างและวางจากสิ่งทั้งหลาย
เพราะรู้ว่า มันเป็นของมันเช่นนั้น คือไม่มีเจ้าของและสาระอะไรใดๆ
เรา..จะโง่อยู่เช่นนั้นตลอดชีวิต
เพราะความเข้าใจธรรมชาติอันเป็นเปลือกธรรมอันน้อยนิดแค่นี้
ที่ลึกลงไปกว่านั้น เราไม่รู้ว่า
สิ่งที่เรารู้และเห็นว่า ว่าง ไม่มีอะไร ไร้สาระจากใจของเรา
นั่นมันเกิดจากธรรมชาติเป็น หรือเราเป็น
พุทธศาสนาชี้มาที่เรา
เรามันเป็นต้นเหตุต่อสรรพสิ่งที่เข้าไปผัสสะ
ธรรมชาติจะว่างหรือไม่ว่าง
มีสาระหรือไม่มีสาระ
ธรรมทั้งหลายเหล่านี้
เกิดจากเรา และมีเราเข้าไปเป็นเจ้าของ
เรา..จึงเป็นเจ้าของทุกอย่าง แม้กระทั่งความว่างที่เราให้นิยาม
นี่..เป็นอาการหลงที่เจ้าของยึดหลงปล่อยวาง โดยไม่รู้ตัว
**เกิดมาขอให้รู้ธรรมตามความเป็นจริงกันบ้าง**
ผู้ถาม1*** น้อมกราบนมัสการพระคุณเจ้า..เจ้าค่ะ..
เจโตวิมุติ และปัญญาวิมุติ สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งสองอย่างพร้อมๆ กัน หรือ ในคนๆ เดียวกันได้หรือไม่เจ้าคะ
ตอบ*** ได้ซิ แล้วแต่กำลังของวาสนาภูมิในแต่ละคน
ผู้ถาม2*** เจโตวิมุตติมันมีค่าหรือความหมายอะไรหรือครับถึงต้องอยากได้กัน ทำไมต้องอยากหลุดพ้นทางจิตกันด้วย ใครไปขังจิตไว้เหรอครับ
ตอบ*** มันเป็นแค่ชื่อเรียกอาการจิตที่เข้าใจความจริง ในจุดหนึ่ง
มันเกิดปัญญาคลายจากความโง่งี่เง่า ที่ตนเองยึด
จิตน่ะไม่มีใครกักขังหรอก
แต่มันโง่ที่หลงเวียนวนด้วยความไม่รู้ ว่าความจริงมันคืออะไร
เช่นมีคนด่าแม่เรา แล้วเราโกรธ
เรานี่มันอยู่ตรงไหนของกายนี้ ถึงได้ไปโกรธ
หรือเรานี้ คือทั้งดุ้นของกายนี้
จิตน่ะมันโง่เอาทั้งดุ้นของกายนี้เป็นเรา
และมันก็เอาความโง่นี้นี่แหละที่เป็นอากาศอารมณ์ กักขังตัวมันเอง
แบบที่แกเป็นและไม่เข้าใจนี่แหละ
ว่าตัวแกเองอยู่ตรงไหน
อยู่ที่ ผม ขน เล็บ ลำไส้หรือขี้
ส่วนไหนที่มันเจ็บแสบเวลาโดนใครด่าแม่เอา
————————————
ยามเช้า
หากเราตื่นขึ้นมาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนออกมา
ทำใจวางทุกสิ่งไว้ภายนอก
บางคนก็จะสงบใจ
บางคนก็ไม่สงบใจ
ทั้งสงบและไม่สงบ
นั่นเป็นอาการแห่งจิต ที่ปรุงแต่งไปตามเหตุปัจจัย
แต่สิ่งที่เราสัมผัสก็คือ แม้จะไม่สงบจากการปรุงภายใน
แต่เราก็รู้สึกไม่รำคาญกับอาการที่เป็น
การไม่รำคาญในอาการปรุงที่เราเข้าไปรู้เห็น
นี่แหละ..เราเป็นสมาธิอยู่
ผู้ถาม3*** แล้วถ้ารำคาญละคะ?
ตอบ*** ถ้ารำคาญก็แสดงว่าใจไม่เป็นสมาธิ
ถาม-ตอบ โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
วันที่ 17 พฤษภาคม 2560
ณ พุทธอุทยานบุญญพลัง อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี
