รักนี่ไม่ได้ดั่งใจมันแสนทุกข์

***** ” รักนี่ไม่ได้ดั่งใจมันแสนทุกข์ “*******

ความรัก มันเกิดมาพร้อมหน่อที่พร้อมทำลาย ผู้ไปแตะต้องและครอบครองมัน พึงระวังหน่อแห่งความคมแห่งรักที่มันจะมากรีดบาดใจเรา

ความรัก เรามีเป็นธรรมดา

ความรัก เมื่อมีแล้ว พึงรู้จักและรับรู้ว่า…

รักนี้ ไม่จีรังและยั้งยืน เมื่อถึงกาลแห่งความพรากจาก อย่าเอาใจไปฝืนรั้งมันเชียว

เพื่อหน่วงเหนี่ยวให้มันอยู่กับเรา ตลอดไป…

อย่าเชียว นั่น..เรามันตกหุบเหวและหลุมพรางแห่งความรัก ที่ยากจะไต่ขึ้นมาจากบ่อแห่งรัก ที่ลึกลับได้ซะแล้ว

ความรัก เมื่อเกิดรัก พึงรู้จักและเรียนรู้ในฟากแห่งความจากที่จะมาถึงด้วย

ความรัก สุดยืดยื้อ พึงปล่อยมันไป อย่าได้ไปหน่วงเหนี่ยวในสิ่งที่รัก

ความรัก มันไม่ทำให้ใครตาย มันเป็นเพียงแค่อยากตายกับความรักที่ไม่ได้ดั่งใจเท่านั้น

พยายามมีสติ ถอยออกมาดูใจที่มันเกิดความรัก

อย่าพยายามหลับหูหลับตา ไหลว่ายไปตามกระแสแห่งรัก ที่มันเกิดความเชี่ยวกรากทะลักออกมาจากใจเจ้าของ

ความรัก เปรียบเหมือนดอกไม้หอมที่ส่งกลิ่นชวนดอมดม

หอมรวยรินสูดกลิ่นอายห่างๆ ไว้ แล้วจากจางหายไปด้วยกำไร ที่เราได้กลิ่นก็พอ

อย่าเชียว อย่าไปเป็นเจ้าของดอกไม้ต้นคอแห่งกลิ่นที่เป็นความรัก

ปล่อยให้กลิ่นนั้น กระจายไปตามธรรมชาติธรรมดาของมัน ที่ไร้เจ้าของจับจองจะเป็นการดี

ความรัก..มันเป็นสายใยที่เป็นยางเหนียวดุจใยแมงมุม

สายใยเหนียวห่อพันเมื่อใหร่ ใจที่โดนสายใยรักพันธนาการ ย่อมดิ้นรนแหละกระเสือกกระสนหาทางหลุดพ้นไม่เจอ

ความรัก ให้รู้จักว่า มันเกิดเป็นธรรมดา

มันเป็นธรรมดา ที่ต้องเกิดกับใจดวงนี้

เรารักท้องฟ้า สายลม แสงแดด ที่เราผัสสะแล้วหลงไหล

ทำไมเราไม่รู้สึกอะไรในรัก ที่เป็นฝ่ายรักเขาข้างเดียว

ความรัก ที่รักหนุ่มสาว เมื่อความถูกใจเกิดกับเรา เราก็เกิดความรักข้างเดียวเหมือนกัน เขาอาจไม่รู้ไม่ชี้

แต่ความรักข้างเดียว เมื่อมีคนมาสอดแทรกกลาง

ทำไมๆๆๆๆ มันจึงเจ็บปวดกับรักข้างเดียว

ทำไมมันจึงไม่เหมือนกับรักข้างเดียว ที่เราเคยรักท้องฟ้า แม่น้ำ สายลมและแสงแดด..!!

อย่าไปโทษความรัก ที่มันขาดเยื่อใย

พึงโทษใจ ที่ตัดเยื่อใยในรักไม่ขาดเอง

>> ลูกศิษย์ : หลวงตาาาาา ถามมม พยายามมีสติ ถอยออกมาดูใจทีมันเกิดความรัก อย่าพยายามหลับหูหลับตา ใหลว่ายไปตามกระแสแห่งรัก ที่มันเกิดความเชี่ยวกรากทะลักออกมาจากใจเจ้าของ /// อันนี้อ่ะหากเป็นลูกเรา จะมีสติยังไงถอยออกมาดูได้ ว่าเราไม่ได้หลับหูหลับตาไปกับการรัก ในเมื่อเราย้อมรักแห่งสายเลือดทุกวัน

อันนี้เอาเคสปอเลย ลูกๆ โตเท่าไหร่ ไม่ดีแค่ไหนพ่อแม่ เขาก็ยังห่วงมันไม่มีสติแยกแยะไม่ได้ ทนทุกข์กะรัก ที่เกิดมาอ่ะ อยากรู้

<< พระอาจารย์ : แกจำนนอยู่ในพันธนาการแห่งรักด้วยความมืดบอด

แกก็ย่อมจมลึกตกลงไปในหุบเหวมายาแห่งรักอย่ามืดบอด อนันตกาล

เราย้อมความรักจนมันเป็นสียากที่จะจางคลายด้วยการฟอกซัก

แน่นอน…จะให้มันกลับมาเป็นสีขาวเช่นเดิม ที่ไร้สีก่อนที่จะย้อมย่อมเป็นไปไม่ได้

แต่ถ้าเข้าใจว่า สีย้อมลงไปจนจมไปในกระแสรัก แท้จริงมันเป็นแค่สีฉาบทาอยู่บนผืนผ้าขาว ที่ซ่อนอยู่ในสีที่โดนย้อม

เข้าใจเช่นนี้ ใจก็จะไม่มืดบอดไปกับสีย้อมแห่งความรักที่มันมืดบอด มองไม่ไม่เห็นว่า สีเดิมๆก่อนที่จะย้อมนั้น มันเป็นเช่นไร

พ่อแม่ก็เหมือนกัน มันถูกย้อมด้วยสีแห่งอุปทานในรัก

เมื่อจมกายไปกับอุปาทานแห่งรักที่ย้อมลงไปในลูก ความโหยหามืดบอดมันก็จะอยกแยะไม่ออก

ว่าความไม่ได้ดั่งใจ และการพรากจาก มันมีเป็นธรรมดา เมื่อแยกแยะไม่ได้ ทุกข์ทั้งหลายที่จมไปในกระแสรักลูก

มันก็ท้วมท้นจนเกินกว่าตะเกียกตะกายขึ้นมาหายใจ

โทษใครไม่ได้ จงโทษใจที่เรามันอ่อนแอเอง..!!

วันนี้หยาดเยิ้มด้วยสายไหมแห่งใยรัก

อยากให้โลกนี้เต็มไปด้วยสีเขียว

เราเที่ยวเก็บเกี่ยวแต่งแต้มโลกทั้งใบให้เป็นสีเขียวเช่นนั้นหรือ

เป็นข้า…

ข้าจะตัดแว่นสีเขียวใส่

เมื่อมองไปทิศทางใด

โลกนี้ก็จะเต็มไปด้วยสีเขียวที่เราชอบใจ

ดีกว่า เอาความมืดมนออกไปแต่งแต้มเสริมเติมโลกด้วยใจ ที่อยากให้โลกทั้งใบมันกลายเป็นสีเขียว

โลกทั้งใบชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำ เมื่อมองผ่านคราบน้ำตาที่ยังไม่ได้เช็ด

พอดีฝนพรำ มันก็เลยเกิดอาการ..ติดสัด

เมื่อมองผ่านแว่นที่ฉ่ำหยาดละอองฝน

โลกทั้งใบของข้า มันจึงชุ่มฉ่ำ ในความแห้งแล้งที่มี

>> ลูกศิษย์ : อาการเป็นเช่นไรครับ อาจารย?

<< พระอาจารย์ : อาการเป็นเหมือนตอนแกแอ่นหลังยืดคอเห่าหอนด้วยความแสบสันต์ในรสชาดที่โดนแส้หวดน่ะโจ

ความสุขสุดยอดของชาวแฮมเมอร์ คือ การโดนหวดด้วยแส้

จนเกิดบาดแผล แตกริ้วรอยห้อเลือด

คนหวดก็ซูดปาก คนโดนหวดก็ร่ายรำยั่วให้หวดเฉิบๆๆๆ

เนื้อลายหนังมันก่อเกิด เพราะเชื่อว่า นี่เป็นกรรมวิธี ที่เกิดความสวยงามแห่งเรือนโฉม

ความงามที่ทำให้เกิดสายใยแห่งรัก ย่อมแตกต่างทางกรรมวิธี

รักแบบรักน้องพี่ อย่าให้ลามไปเป็นรักเพื่อที่จะข่มขี่สืบพันธุ์

เจ้าก็จะไม่แตกกัน ด้วยความคิดที่มันอยากจับจอง

หากเราชอบปวดหัวข้างเดียว จงพยายามฝืนใจ

บอกเขาไป ให้หัวมันได้รับรู้

มันจะได้ ไม่ต้องมานั่งปวดหัว ที่ชอบปวดหัว มันอยู่ข้างเดียว

ไปดูไอ้พรเชื่อมเหล็กดีกว่า

วันที่ 28 มีนาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง